Psalmi 102:1-28
Lutja e të munduarit kur është i dëshpëruar* dhe ia zbraz zemrën Jehovait.+
102 Dëgjoje lutjen time, o Jehova!+
Thirrja ime për ndihmë ardhtë te ti!+
2 Mos i largo sytë nga unë se jam në hall!+
Ktheje veshin nga unë!*
Nxito të më përgjigjesh kur të thërras!+
3 Se ditët e mia davariten si re tymi,kockat më digjen si prushi në vatër.+
4 Zemra më është zhuritur si bari i thatë,+ndaj nuk më bie ndër mend as të ha.
5 Më dhemb shpirti nga gjithë këto rënkime+e jam bërë kockë e lëkurë+
6 Pelikanit të moçalit i përngjaj;jam bërë si kukuvajka e rrënojave.
7 Gjumi më ka ikur nga sytë;*ngjaj si një zog vetmitar mbi çati.+
8 Armiqtë më tallin gjithë ditën e ditës;+ata që më vënë në lojë,* përdorin emrin tim si mallkim.
9 E ha hirin si të ishte bukë+ dhe me lot e përziej atë që pi,+
10 prej zemërimit dhe indinjatës sate;se më ngrite lart vetëm që të më hidhje poshtë.
11 Ditët e mia janë si hija që shuhet,*+kurse unë po thahem krejt si bari.+
12 Por ti, o Jehova, do të qëndrosh përjetë.+
Emri* yt do të mbetet brez pas brezi!+
13 Me siguri do të ngrihesh e do të jesh i mëshirshëm me Sionin,+se ka ardhur koha të jesh i dhembshur me të,+po, koha e caktuar ka ardhur.+
14 Se rrënojat e tij janë të shtrenjta për shërbëtorët e tu,+madje u dhimbset edhe pluhuri i tij.+
15 Kombet do të respektojnë thellësisht emrin* tënd, o Jehova;tërë mbretërit e dheut do ta pranojnë se je i lavdishëm.+
16 Se Jehovai do ta rindërtojë Sionin;+Perëndia do të shfaqet me tërë lavdinë e tij.+
17 Ai do t’i kushtojë vëmendje lutjes së të mjerit,+po, lutjen e tij nuk do ta përbuzë.+
18 Kjo është shkruar për brezin e ardhshëm,+që populli që do të vijë në jetë,* të lëvdojë Jah.
19 Ai vështron nga banesa e tij e shenjtë atje lart,+nga qiejt, Jehovai shikon tokën
20 për të dëgjuar psherëtimat e të burgosurve,+për të çliruar ata që janë dënuar me vdekje.+
21 Kështu emri i Jehovait do të shpallet në Sion+dhe Ai do të lëvdohet në Jerusalem
22 kur tërë popujt e mbretëritëtë mblidhen për t’i shërbyer Jehovait.+
23 Para kohe m’i preu fuqitë e ditët m’i shkurtoi.
24 Unë thashë: «Mos ma prit jetën në mes, o Perëndia im,ti që jeton brez pas brezi.+
25 Shumë kohë më parë, ti hodhe themelet e tokës,dhe qiejt janë vepër e duarve të tua.+
26 Toka dhe qielli do të zhduken,por ti do të mbetesh përgjithmonë.
Si një rrobë ata do të vjetrohen;si një veshje ti do t’i zëvendësosh,e ata do të marrin fund.
27 Por ti je gjithnjë i njëjti,dhe vitet e tua nuk do të shterojnë kurrë.+
28 Fëmijët e shërbëtorëve të tu do të banojnë të sigurt,pasardhësit e tyre do të qëndrojnë gjithmonë para teje.»+
