Psalmi 78:1-72
Maskil.* Psalm i Asafit.+
78 Dëgjoje, o populli im, ligjin tim!*
Vërua veshin fjalëve të gojës sime!
2 Do të them një proverb,do të tregoj gjëegjëza të kohëve të lashta.+
3 Gjërat që kemi dëgjuar e që i dimë,ato që vetë etërit tanë na kanë treguar,+
4 nuk do t’ua fshehim bijve të tyre;po, brezit që do të vijë, do t’i tregojmë+për veprat e lavdishme të Jehovaitpër forcën e tij,+ për mrekullitë që ka bërë.+
5 Jakobit i dha një rregull* dhe një ligj nxori në Izrael;paraardhësit tanë urdhëroi, që këto t’ua tregonin fëmijëve të tyre,+
6 që brezi i ardhshëm, fëmijët që do të lindnin,t’i dinin+ e t’ua tregonin fëmijëve të tyre.+
7 Atëherë Perëndia do të ishte për ta burim sigurie.
Ata nuk do t’i harronin veprat e Perëndisë,+por do t’i zbatonin urdhërimet e tij.+
8 Atëherë nuk do t’u ngjanin paraardhësve të tyre,një brezi kokëfortë e rebel,+një brezi me zemër të lëkundur,*+një brezi me zemër* të pabesë ndaj Perëndisë.
9 Efraimitët ishin të armatosur me harqe,por u sprapsën ditën e betejës.
10 Ata s’e respektuan besëlidhjen me Perëndinë+dhe refuzuan të ecnin sipas ligjit të tij.+
11 Edhe veprat e tij i harruan,+veprat e mrekullueshme që shpalosi para tyre.+
12 Në sy të paraardhësve të tyre ai bëri mrekulli,+në vendin e Egjiptit, në rajonin e Zoanit.+
13 Ndau detin që t’i linte të kalonin,bëri që ujërat të ngriheshin si mure.*+
14 Ditën u printe me një re,kurse natën, me dritën e një zjarri.+
15 Çau shkëmbinj në shkretëtirë,i la të pinin me bollëk, si nga uji që gufon nga thellësia e tokës.+
16 Nga shkrepi nxori ujë, që vërshoi si lumë.+
17 Por ata vazhduan të mëkatonin kundër tijkur ngritën krye kundër Më të Lartit në shkretëtirë.+
18 Zemra i shtyu që Perëndinë të sfidonin;*+i kërkonin ushqimin që e dëshironin aq shumë.
19 Kështu ngritën zërin kundër Perëndisë e thanë:
«A shtron dot Perëndia një sofër në shkretëtirë?»+
20 Ja, ai goditi një shkëmb,e ujërat rrodhën e përrenjtë vërshuan.+
«Po bukë, a na jep dot?
A mund t’i japë mish popullit të tij?»+
21 Jehovait i hipi zemërimi kur i dëgjoi;+zjarr+ u ndez kundër Jakobit,po, i vloi zemërimi kundër Izraelit,+
22 se nuk treguan besim te Perëndia,+nuk patën besim se ai mund t’i shpëtonte.
23 Atëherë u dha urdhër qiejve të veshur me redhe hapi dyert e qiellit.
24 Pareshtur u solli manë nga lart, që të hanin,me grurin e qiellit i ushqeu.+
25 U dha të hanin bukën e të fuqishmëve,*+u siguroi ushqim sa të ngopeshin.+
26 E ngriti erën e lindjes në qiell,me forcën e tij e bëri jugën të frynte.+
27 Derdhi si shi mbi ta aq shumë mish sa pluhuri i tokës,aq shumë zogj sa rëra në breg të detit.
28 Bëri që këta të binin në mes të kampit,rreth e qark tendave të tij.
29 Ai u dha ç’u deshi shpirtidhe ata hëngrën sa u dendën.+
30 Por para se të ngopnin grykësinë e tyre,kur ushqimin e kishin ende në gojë,
31 zemërimi i Perëndisë u ndez kundër tyre;+ai i vrau më të fuqishmit mes tyre,+i shembi përtokë djemtë e rinj të Izraelit.
32 Mirëpo ata mëkatuan edhe më shumë+e nuk treguan besim në veprat e tij të mrekullueshme.+
33 Atëherë ai u dha fund ditëve të tyre si të ishin avull,+e viteve të tyre, me anë të tmerreve të papritura.
34 Por sa herë që vriste disa nga ata, populli e kujtonte,+kthehej e kërkonte sërish Perëndinë.
35 Kujtoheshin që Shkëmbi i tyre ishte Perëndia,+që Perëndia Më i Lartë ishte Shpenguesi* i tyre.+
36 Por me gojë u munduan ta mashtronin,e përdorën gjuhën për ta gënjyer.
37 S’ishin të vendosur në zemër që t’i shërbenin,+nuk i ndenjën besnikë besëlidhjes që kishin bërë me të.+
38 Por ai ishte i mëshirshëm,+ua falte* fajin e nuk i zhdukte nga faqja e dheut.+
Shumë herë e ndali zemërimin+ e nuk e shfreu gjithë tërbimin e tij,
39 sepse nuk harronte që ishin veçse njerëz,*+veçse erë që fryn tutje e s’kthehet më.*
40 Sa herë ngritën krye kundër tij në shkretëtirë,+sa herë e lënduan në vendin e shkretë!+
41 Sa e sa herë e vunë në provë Perëndinë+dhe ia copëtuan* zemrën të Shenjtit të Izraelit.
42 Harruan me ç’dorë të fuqishmei shpëtoi* ditën kur i çliroi nga armiku;+
43 harruan si bëri shenja në Egjipt,+dhe mrekulli në rajonin e Zoanit;
44 harruan si i shndërroi kanalet e Nilit në gjak,+që të mos pinin nga rrjedhat e tij.
45 Ai dërgoi mbi egjiptianët re zekthash që t’i mundonin me pickime,+u dërgoi bretkosa që ta rrënonin vendin.+
46 Të korrat e tyre ua dha karkalecave të pangopure frytin e mundit të tyre ua la karkalecave migrues.+
47 Hardhitë e tyre i shkatërroi me breshër,+fiqtë e Egjiptit i rrënoi me breshër kokërrmadh.
48 Kafshët e tyre të barrës i la në dorë të breshrit,+bagëtitë ua dha rrufeve.*
49 Lëshoi mbi ta zemërimin e tij të zjarrtë,furi, indinjatë, vuajtje dhe ushtri engjëjsh që sollën të këqija.
50 Zemërimit të tij i hapi rrugë e nga vdekja nuk i kurseu;*jetën e tyre e la në dorë të murtajës.
51 Në fund goditi tërë të parëlindurit e Egjiptit,+çdo fryt të parë që lindi* në tendat e Kamit.
52 Pastaj e nxori popullin e tij prej andej si të ishin dele+e si kope i priu në shkretëtirë.
53 Të sigurt ndiheshin teksa ai u printe,aspak s’u frikësuan,+ se armiqtë i mbuloi deti.+
54 Në territorin e tij të shenjtë i çoi,+në rajonin malor që shtiu në dorë me të djathtën e tij.+
55 Para syve të tyre i dëboi kombet;+u caktoi një trashëgimi me litarin për matje+dhe çdo fis i Izraelit banoi në shtëpinë e vet.+
56 Por ata e sfidonin* pareshtur Perëndinë, Më të Lartin,kundër tij ngrinin krye,+ e përkujtuesve të tij s’u kushtonin vëmendje.+
57 E braktisnin dhe ishin po aq të pabesë sa paraardhësit e tyre;+ishin po aq të pabesë sa ç’është një hark i shtendosur.+
58 Me vendet e larta* e fyenin,+me shëmbëlltyrat e skalitura ia ndiznin zemërimin.*+
59 Perëndia e pa këtë dhe i vloi zemërimi,+ndaj Izraelin e hodhi poshtë krejt.
60 Në fund braktisi tabernakullin e Shilohut,+po, tendën ku kishte banuar mes njerëzve.+
61 Simbolin e forcës së tij e la të binte në robëri,shkëlqimin e tij e la në dorë të kundërshtarit.+
62 Popullin e vet ia dorëzoi shpatës+dhe i vloi zemërimi kundër trashëgimisë së tij.
63 Të rinjtë e tyre i përpiu zjarrie për virgjëreshat s’u kënduan* këngë dasme.
64 Priftërinjtë ranë të vdekur nga shpata+e vejushat e tyre nuk derdhën lot.+
65 Pastaj Jehovai u zgjua si nga gjumi,+si zgjohet një i fuqishëm+ kur bëhet esëll nga vera.
66 Kundërshtarët e vet i sprapsi+ dhe i poshtëroi njëherë e mirë.
67 Tendën e Jozefit e hodhi poshtëdhe nuk e zgjodhi fisin e Efraimit.
68 Por zgjodhi fisin e Judës,+malin Sion, të cilin e ka shumë për zemër.+
69 Shenjtëroren e tij e bëri aq të qëndrueshme sa qiejt,*+të patundur si toka, që e ka themeluar të qëndrojë përjetë.+
70 Zgjodhi Davidin,+ shërbëtorin e tij,dhe e mori nga vathat e deleve+
71 tek kujdesej për delet që mëndnin.
E bëri barí të Jakobit, popullit të tij,+po, të Izraelit, trashëgimisë së tij.+
72 Ai i kulloti me një zemër plot integritet*+dhe u priu me zotësinë e duarve.+
Shënimet
^ Shih Fjalorthin.
^ Ose «Dëgjoji, o populli im, mësimet e mia!»
^ Ose «një përkujtues».
^ Fjalë për fjalë «të papërgatitur».
^ Ose «frymë». Shih Fjalorthin.
^ Ose «digë».
^ Fjalë për fjalë «të vinin në provë».
^ Ose «e engjëjve».
^ Ose «Hakmarrësi».
^ Fjalë për fjalë «ua mbulonte».
^ Fjalë për fjalë «mish».
^ Një mundësi tjetër «që fryma ikën e nuk kthehet më».
^ Ose «ia hidhëruan».
^ Fjalë për fjalë «i shpengoi». Shih Fjalorthin, «Shpërblesa; Shpengimi».
^ Një mundësi tjetër «etheve përvëluese».
^ Ose «nuk ua kurseu shpirtin».
^ Ose «fillimin e fuqisë së tyre riprodhuese».
^ Fjalë për fjalë «e vinin në provë».
^ Shih Fjalorthin.
^ Ose «e bënin xheloz».
^ Fjalë për fjalë «virgjëreshat e tij nuk u lëvduan».
^ Fjalë për fjalë «Shenjtëroren e ngriti si majat e larta».
^ Shih Fjalorthin.
