Veprat e Apostujve 8:1-40
8 Edhe Sauli e miratoi vrasjen e tij.+
Atë ditë filloi një përndjekje e madhe kundër kongregacionit në Jerusalem. Të gjithë, përveç apostujve, u shpërndanë në mbarë rajonet e Judesë dhe të Samarisë.+
2 Por disa burra të devotshëm e morën Stefanin, e varrosën dhe vajtuan shumë për të.
3 Kurse Sauli nisi ta trajtonte mizorisht kongregacionin. Hynte me forcë nga njëra shtëpi në tjetrën, nxirrte zvarrë burra e gra dhe i çonte në burg.+
4 Megjithatë, dishepujt që ishin shpërndarë, përshkuan tërë vendin dhe shpallnin lajmin e mirë të fjalës së Perëndisë.+
5 Kështu Filipi zbriti në qytetin e* Samarisë+ e nisi të predikonte për Krishtin.
6 Turmat i kushtonin vëmendje të madhe asaj që thoshte Filipi, teksa dëgjonin dhe shikonin shenjat* që kryente ai.
7 Shumë njerëz kishin frymëra të ndyra* që thërritnin me zë të fortë dhe dilnin prej tyre.+ Veç kësaj u shëruan shumë të paralizuar dhe të çalë.
8 Prandaj qyteti vlonte nga gëzimi.
9 Në qytet ishte një burrë që quhej Simon, i cili dikur ishte marrë me magji dhe kishte mahnitur kombin e Samarisë duke thënë se ishte njeri i madh.
10 Që të gjithë, nga më i vogli e deri te më i madhi, ia vinin veshin dhe thoshin: «Ky njeri është Fuqia e Perëndisë, Fuqia e Madhe.»
11 Ata ia vinin veshin ngaqë i kishte mahnitur për shumë kohë me magjitë e tij.
12 Por, kur Filipi shpalli lajmin e mirë për Mbretërinë e Perëndisë+ dhe për emrin e Jezu Krishtit, burra e gra e besuan dhe u pagëzuan.+
13 Edhe Simoni u bë besimtar dhe, pasi u pagëzua, shoqërohej me Filipin+ e mahnitej ndërsa shihte të bëheshin shenja dhe vepra të fuqishme e madhështore.
14 Kur apostujt në Jerusalem dëgjuan se Samaria e kishte pranuar fjalën e Perëndisë,+ dërguan atje Pjetrin dhe Gjonin.
15 Këta shkuan te samaritanët dhe u lutën që ata të merrnin frymën e shenjtë,+
16 sepse asnjëri prej tyre nuk e kishte marrë ende, por vetëm ishin pagëzuar në emër të Zotërisë Jezu.+
17 Atëherë vunë duart mbi ta*+ dhe samaritanët morën frymën e shenjtë.
18 Tani, kur Simoni pa se fryma e shenjtë jepej me vënien e duarve nga apostujt, u ofroi pará
19 dhe u tha: «Ma jepni edhe mua këtë autoritet, që kushdo mbi të cilin të vë duart, të marrë frymë të shenjtë.»
20 Por Pjetri ia ktheu: «Argjendi yt marrtë fund bashkë me ty, se mendove që mund ta blije me pará dhuratën e* Perëndisë!+
21 Ti nuk do ta kesh këtë gjë, sepse Perëndia e sheh që zemra jote nuk është e drejtë.
22 Prandaj, pendohu për këtë të keqe dhe përgjëroju Jehovait,* që nëse është e mundur, ta falë qëllimin e keq të zemrës sate,
23 sepse shoh se je vrer helmues* dhe skllav i padrejtësisë.»
24 Simoni iu përgjigj: «Përgjërojuni Jehovait* për mua, që të mos më bjerë asnjëra nga gjërat që thatë.»
25 Pasi dhanë dëshmi të plotë duke folur për fjalën e Jehovait,* ata u kthyen në Jerusalem dhe e shpallën lajmin e mirë në shumë fshatra të samaritanëve.+
26 Mirëpo engjëlli+ i Jehovait* i tha Filipit: «Ngrihu e shko drejt jugut, në rrugën që zbret nga Jerusalemi për në Gazë.» (Ajo është një rrugë e shkretë.)
27 Ai u ngrit menjëherë dhe shkoi. Atje pa një eunuk* etiopas, një njeri me autoritet në shërbim të kandakes, mbretëreshës së etiopasve, e cila e kishte emëruar mbi gjithë thesarin e saj. Ai kishte shkuar në Jerusalem për të adhuruar Perëndinë+
28 dhe po kthehej. I ulur në karrocë, ai lexonte me zë librin e profetit Isaia.
29 Kështu, fryma i tha Filipit: «Shkoji afër asaj karroce.»
30 Filipi vrapoi afër saj dhe dëgjoi eunukun tek lexonte me zë librin e profetit Isaia, prandaj e pyeti: «A e kupton vërtet atë që po lexon?»
31 Ai iu përgjigj: «E si ta kuptoj, nëse dikush nuk ma shpjegon?»* Kështu e ftoi Filipin të hipte e të ulej me të.
32 Pjesa që lexonte me zë nga Shkrimet thoshte: «E çuan si delja në thertore; ashtu si qengji që s’nxjerr zë para qethësit, ai nuk e hapi gojën.+
33 Kur e poshtëruan, atij iu mohua drejtësia.+ Kush do t’i tregojë hollësitë e prejardhjes* së tij? Jeta e tij është shfarosur nga toka.»+
34 Pastaj eunuku i tha Filipit: «Të lutem, më thuaj, për kë e thotë profeti këtë? Për vete apo për dikë tjetër?»
35 Filipi iu përgjigj dhe, duke nisur nga ky shkrim, i shpalli lajmin e mirë për Jezuin.
36 Tani, ndërsa shkonin rrugës, arritën në një vend me ujë, dhe eunuku tha: «Ja, uji! Çfarë më pengon të pagëzohem?!»
37 *——
38 Atëherë urdhëroi të ndalej karroca. Filipi me eunukun zbritën në ujë, dhe ai e pagëzoi.
39 Kur dolën nga uji, fryma e Jehovait* e drejtoi menjëherë Filipin në një vend tjetër. Eunuku nuk e pa më, por vazhdoi udhën i gëzuar.
40 Kurse Filipi shkoi në Ashdod, e përshkoi atë territor dhe shpalli pa pushim lajmin e mirë në të gjitha qytetet, derisa mbërriti në Cezare.+
Shënimet
^ Një mundësi tjetër «një qytet të».
^ Ose «mrekullitë».
^ Shih Fjalorthin, «Demonët».
^ Shih Fjalorthin, «Vënia e duarve».
^ Ose «dhuratën falas të».
^ Shih Shtojcën A5.
^ Fjalë për fjalë «vrer i hidhur».
^ Shih Shtojcën A5.
^ Shih Shtojcën A5.
^ Shih Shtojcën A5.
^ Ose «zyrtar oborri».
^ Ose «nuk më udhëzon?»
^ Fjalë për fjalë «brezit».
^ Shih Shtojcën A3.
^ Shih Shtojcën A5.
