Zanafilla 37:1-36
37 Jakobi vazhdoi të banonte në vendin e Kananit ku kishte jetuar si i huaj edhe i ati.+
2 Kjo është historia e Jakobit.
Kur ishte një djalosh 17-vjeçar, i biri, Jozefi,+ po kulloste kopetë+ me djemtë e Belhasë+ dhe të Zilpës,+ gratë e të atit, dhe Jozefi i tregoi babait gjërat e këqija që bënin ata.
3 Tani, Izraeli e donte Jozefin më shumë se gjithë djemtë e tjerë,+ sepse ai ishte djali i pleqërisë, prandaj i kishte bërë një veshje të veçantë.*
4 Kur vunë re që babai e donte atë më shumë se gjithë të tjerët, vëllezërit filluan ta urrenin, aq sa s’mund t’i flitnin më njerëzisht.
5 Më vonë, Jozefi pa një ëndërr dhe ua tregoi vëllezërve+ dhe për këtë ata filluan ta urrenin edhe më tepër.
6 Ai u tha: «Dëgjoni, ju lutem, ç’ëndërr pashë.
7 Ne po lidhnim tufa kallinjsh në mes të arës kur ja, tufa e kallinjve të mi u ngrit dhe rrinte drejt, ndërsa tufat e kallinjve tuaj e rrethuan dhe u përkulën para tufës sime.»+
8 Vëllezërit ia kthyen: «Mos do të bëhesh mbreti ynë tani e do të na sundosh?!»+ Prandaj patën një arsye më tepër për ta urryer, për shkak të ëndrrave dhe të fjalëve që tha.
9 Pas kësaj ai pa edhe një ëndërr tjetër dhe ua tregoi vëllezërve: «Kam parë edhe një ëndërr tjetër. Kësaj here dielli, hëna dhe 11 yje po përkuleshin para meje.»+
10 Pastaj, në prani të vëllezërve, ia tregoi edhe të atit, i cili e qortoi e i tha: «Ç’kuptim ka kjo ëndrra jote? Mos vallë unë, nëna jote dhe vëllezërit e tu do të vijmë e do të përkulemi përtokë para teje?!»
11 Vëllezërit e tij u mbushën gjithë xhelozi nga fjalët e tij,+ kurse i ati i nguliti në mendje.
12 Një ditë, vëllezërit e tij shkuan të kullotnin kopenë e të atit pranë Sikemit,+
13 dhe Izraeli i tha Jozefit: «Vëllezërit e tu po kullotin kopetë pranë Sikemit. Çohu e shko tek ata.» Ai ia ktheu: «Po, baba.»
14 Atëherë i ati i tha: «Të lutem, shih nëse vëllezërit e tu janë mirë, shih edhe si është kopeja e më ço fjalë.» Kështu e nisi nga lugina* e Hebronit,+ dhe ai mori rrugën për në Sikem.
15 Më vonë, një burrë e pa tek ecte nëpër fushë dhe e pyeti: «Çfarë po kërkon?»
16 Ai i tha: «Po kërkoj vëllezërit. Të lutem, më thuaj ku po i kullotin kopetë?»
17 Burri vazhdoi: «Janë larguar që këtej, sepse i dëgjova të thoshin: ‘Të ikim në Dotan.’» Kështu Jozefi vajti në Dotan dhe atje gjeti vëllezërit.
18 Ata e vunë re nga larg dhe, para se t’u afrohej, filluan të komplotonin për ta vrarë.
19 Ata i thanë njëri-tjetrit: «Ja tek po vjen ëndërrimtari!+
20 Hajde, ta vrasim, ta hedhim në një nga këto gropat e ujit dhe të themi se e gllabëroi një kafshë grabitqare. Pastaj të shohim ç’do të bëhet me ëndrrat e tij.»
21 Kur e dëgjoi këtë, Rubeni+ u përpoq ta shpëtonte nga duart e tyre, prandaj tha: «Të mos e vrasim!»+
22 Pastaj shtoi: «Mos derdhni gjak!+ Hidheni më mirë në këtë gropë uji në shkretëtirë, por mos i bëni gjë.»*+ Faktikisht ai donte ta shpëtonte nga duart e tyre që ta kthente tek i ati.
23 Kështu, sapo Jozefi mbërriti te vëllezërit e vet, ata ia hoqën veshjen e veçantë që kishte veshur,+
24 e morën dhe e hodhën në gropën e ujit. Në atë kohë, gropa ishte bosh, nuk kishte ujë.
25 Pastaj u ulën të hanin. Kur ngritën sytë, panë një karvan ismaelitësh+ me devetë e ngarkuara me labdan, balsam dhe lëvore rrëshinore,+ që po vinin nga Galadi e po shkonin për në Egjipt.
26 Atëherë Juda u tha vëllezërve: «S’na leverdis ta vrasim vëllanë tonë dhe të mbulojmë vdekjen* e tij.+
27 T’ua shesim+ ismaelitëve dhe të mos ngremë dorë kundër tij se, në fund të fundit, është vëllai ynë, gjaku ynë.»* Kështu ata ia vunë veshin
28 dhe, kur tregtarët midianitë+ po kalonin aty pranë, e nxorën Jozefin nga gropa e ujit dhe ua shitën ismaelitëve për 20 monedha argjendi;+ këta e çuan Jozefin në Egjipt.
29 Më vonë, kur u kthye te gropa e ujit dhe pa që Jozefi nuk ishte aty, Rubeni shqeu rrobat,
30 pastaj shkoi te vëllezërit dhe bërtiti: «Fëmija është zhdukur! Po unë, çfarë të bëj unë tani?»
31 Kështu therën një cjap, morën veshjen e Jozefit dhe e ngjyen në gjak.
32 Pastaj ia dërguan babait të tyre bashkë me këto fjalë: «Ja çfarë gjetëm. Të lutemi, shihe me kujdes nëse është veshja e tët biri.»+
33 Ai e pa me kujdes dhe ulëriti: «Është veshja e tim biri! Me siguri ndonjë kafshë grabitqare do ta ketë gllabëruar e do ta ketë shqyer Jozefin!»
34 Menjëherë Jakobi shqeu rrobat, ngjeshi një copë thesi* në mes dhe mbajti zi shumë ditë për të birin.
35 Gjithë bijtë e bijat e tij përpiqeshin ta ngushëllonin, por ai nuk pranonte të ngushëllohej e thoshte: «Do të zbres në Varr*+ i pikëlluar për tim bir!», dhe nuk ndalonte së qari për të birin.
36 Ndërkohë midianitët e shitën Jozefin në Egjipt te Potifari, një zyrtar i oborrit të faraonit,+ kreu i rojave.+
Shënimet
^ Ose «të gjatë e të bukur».
^ Ose «ultësira».
^ Ose «mos ngrini dorë kundër tij».
^ Fjalë për fjalë «gjakun».
^ Fjalë për fjalë «mishi ynë».
^ Shih Fjalorthin.
^ Ose «Sheol», pra, në varrin e përbashkët të njerëzimit. Shih Fjalorthin.
