1. Sa e ftoht’, e akullt ësht’ kjo bot’.

Që zemrën t’ia hapësh, një mik të mir’ s’gjen dot.

Miq të vërtet’ në jet’ kam dashur me gjith’ shpirt,

më shum’ se thjesht shok’—familje, v’llazëri.

2. S’ësht’ më një ëndërr kjo v’llazëri.

At’, gjeta familjen tënde, të ngrohtën dashuri.

Jehova s’kam fjal’ të shpreh sa lumturi,

që në gjirin tënd shijoj pa fund k’të jet’ tani.

3. E ngroht’ ësht’ ndjenja që na bashkon.

At’, çmojm’ shum’ njëri-tjetrin, e fort’ ësht’ lidhja jon’.

Si stoli shkëlqen mes botës kjo miq’si,

dhe mban Emrin tënd, e të jep ty, At’, lavdi.

4. Një ftes’ na bën At’, të lidhim miqësi,

në gjirin tënd na do pran’, nuk shter në dashuri.

Kur imagjinoj një jet’ në përjet’si,

e gjith’ bota At’, një familje, v’llazëri.

Të gjith’, një familje, v’llazëri,

v’llazëri,

v’llazëri.