Sakali waktu, budak Sadérék bisa waé gagal ngalakukeun hiji hal atawa ngarasa kuciwa. Kumaha Sadérék bisa ngabantu manéhna?

•  Nu kudu dipikanyaho

•  Nu bisa dilakukeun

 Gagal téh bagian tina kahirupan. Ceuk Kitab Suci, ”Urang, sarerea oge remen nyieun kasalahan.” (Yakobus 3:2) Budak leutik gé bisa nyieun salah. Tapi kagagalan téh bisa méré pangaruh hadé lantaran éta bisa ngabantu budak diajar nyanghareupan kaayaan nu hésé. Kamampuh pikeun nyanghareupan masalah téh lain bawaan ti barang lahir, jadi éta kudu dilatih. ”Abdi jeung salaki merhatikeun, leuwih alus mun barudak téh diajar carana nyanghareupan masalah ti batan api-api euweuh nanaon,” ceuk indung nu ngaranna Laura. ”Maranéhna bisa diajar supaya tetep kuat sanajan kaayaanana teu siga nu diarep-arep.”

 Loba budak teu bisa nyanghareupan masalah. Sababaraha budak teu nyaho carana nyanghareupan masalah lantaran sok diyakinkeun ku kolotna yén manéhna téh teu salah. Contona lamun budak meunang peunteun goréng, aya kolot nu kalah ka nyalahkeun guruna. Terus lamun budak paséa jeung babaturanana, kolotna malah nyalahkeun babaturanana éta.

 Jadi, kumaha bisa saurang budak diajar carana nyanghareupan masalah lamun teterusan dilindungan ku kolotna jeung teu ngarasakeun sorangan balukarna?

•   Ajar budak yén kabéh tindakan pasti aya balukarna.

   Ceuk Kitab Suci, ”Naon anu ku urang dipelakan, eta nu kaala hasilna.”—Galata 6:7.

   Pasti aya balukar pikeun kabéh tindakan urang. Waktu urang ngaruksak hiji barang, éta kudu dibenerkeun. Unggal nyieun salah, pasti aya balukarna. Budak kudu ngarti kana hal ieu. Lamun ngalakukeun hiji hal, manéhna kudu tanggung jawab kana tindakanana. Jadi lamun budak Sadérék nu salah, ulah nyalahkeun batur. Antepkeun sina manéhna ngarasakeun sorangan balukarna, salila éta masih bisa disanghareupan ku budak saumur manéhna. Jadi, budak kudu bisa ningali yén manéhna nanggung balukar téh lantaran kalakuanana sorangan.

•   Bantu budak néangan jalan kaluarna.

   Prinsip Kitab Suci, ”Jalma jujur [atawa ”bener”, NW] mah sakumaha seringna tibeubeut oge moal weleh menyat deui.”—Siloka 24:16.

   Pasti teu ngeunah mun meunang masalah téh, tapi éta lain ahir tina sagalana. Bantu budak Sadérék mikirkeun carana supaya engké teu meunang masalah deui, lainna mikirkeun ku naon éta téh teu adil. Contona lamun budak meunang peunteun goréng, bantu manéhna paham yén manéhna téh kudu leuwih getol diajar jeung leuwih upaya deui. (Siloka 20:4) Lamun budak paséa jeung babaturanana, bantu manéhna mikirkeun kumaha supaya bisa akur deui, misalna ku ménta maap ti heula, sanajan nu salah téh lain manéhna.—Rum 12:18; 2 Timoteus 2:24.

•   Ajar budak sangkan sadar diri.

   Prinsip Kitab Suci, ”Ulah boga rasa diri leuwih ti kaayaan anu sabenerna.”—Rum 12:3.

   Lamun Sadérék ngomong ka budak yén manéhna téh ”nu panghébatna”, engké budak moal sadar diri. Contona, budak nu pangpinterna di sakola moal teterusan meunang peunteun alus. Budak nu pangjagona dina olahraga gé moal teterusan unggul. Jadi lamun budak sadar diri, manéhna bakal leuwih sanggup nyanghareupan kagagalan jeung rasa kuciwa.

   Ceuk Kitab Suci, masalah téh bisa nguatkeun jeung nabahkeun urang. (Yakobus 1:2-4) Jadi sanajan ngarasa kuciwa lantaran gagal téh teu ngeunah, Sadérék bisa ngabantu budak sangkan teu kuciwa teuing.

   Siga ngajarkeun kamampuh séjénna, ngajar budak sangkan tabah téh butuh waktu jeung upaya. Tapi, éta téh moal percumah. Lamun ti leuleutik geus diajar tabah, engké manéhna bakal leuwih siap nyanghareupan masalah waktu geus rumaja. ”Lamun apal carana nyanghareupan masalah, saurang rumaja moal babari ngalakukeun hal nu teu dipikir heula jeung pibahayaeun waktu keur stress,” ceuk buku Letting Go With Love and Confidence. ”Lamun aya kajadian anyar nu teu disangka-sangka, manéhna bakal sanggup nyanghareupanana.” Mangpaat ieu bakal terus dirasakeun nepi ka manéhna déwasa.

 Saran: Béré tuladan. Sing inget, cara Sadérék nyanghareupan kaayaan nu matak nguciwakeun bakal ngabantu budak Sadérék nyanghareupan rasa kuciwana.