ALLAH nganubuatkeun yén Mantenna bakal ngalantik Mésias jadi Pamingpin pikeun sadaya bangsa. Allah uninga pamingpin saperti kumaha nu dibutuhkeun ku urang sarta milih Pamingpin nu panghadéna. Pamingpin nu kawas kumaha Mésias téh? Jénderal nu gedé kawasana? Pulitikus nu hébat? Pilsup nu wijaksana? Dumasar kana Kitab Suci, Mésias téh nabi nu istiméwa pisan, nyaéta Isa Al-Masih.​—Mateus 23:10.

Allah ngajaga sangkan Isa dibabarkeun dina kaayaan sampurna sarta suci. Isa ogé nolak sagala upaya Sétan pikeun ngaruksak anjeunna. Dina cacariosan sarta laku lampahna, Isa kalawan sampurna nyonto Allah dina ngagunakeun kawasana, ogé dina mintonkeun kaadilan, hikmah, sarta sipat asih. Mangga perhatikeun kumaha urang tiasa nyonto tuladan nabi Isa.

Nabi Isa ngagunakeun kawasa ti Allah pikeun nulungan nu lian. Isa maliré ka jalma-jalma, sarta murah asih dina ngagunakeun kawasana pikeun nyumponan pangabutuh maranéhna. ”Karunya ieu jelema-jelema teh . . . ayeuna geus henteu barogaeun jang dahar,” saur Isa. (Markus 8:2) Teras, ku cara mujijat Isa masihan tuang rébuan jalma nu daratang pikeun ngadangukeun pangajaranana.

Isa ogé angkat ka désa-désa jeung ka kota-kota, ngajar sarta ”nyageur-nyageurkeun anu garering jeung rupa-rupa kasakit”. (Mateus 4:23) Jadi, teu héran mun loba anu nuturkeun anjeunna, sarta ”jalma-jalma tingseleke rek nyarabak ka Anjeunna, sabab tina salira-Na mencar pangawasa anu matak cageur ka anu nyabak”. (Lukas 6:19) Jelas pisan, nabi Isa datang ’lain rek menta dikawulaan, tapi rek ngawulaan jeung rek ngorbankeun nyawa-Na supaya jelema-jelema salamet’. (Mateus 20:28) a Sabaraha loba pamingpin manusa anu réla nyieun pangorbanan sarupa kitu?

Anjeunna némbongkeun kaadilan Allah. Nabi Isa tumut kana hukum Allah sarta hirup luyu jeung prinsip-prinsipna. Ieu cocog pisan jeung nu dinubuatkeun dina Kitab Suci, saolah-olah anjeunna nyarios, ”Kacida resepna abdi ngalampahkeun pangersa Gusti, nun Allah, piwulang Gusti ngancik dina sanubari.” (Jabur 40:9) Ka saha waé, boh nu beunghar boh nu miskin, boh awéwé boh lalaki, boh barudak boh nu geus déwasa, anjeunna ngajénan, henteu ngarendahkeun, sarta teu beurat sabeulah, sakumaha cara Allah. Sakali waktu, murid-muridna nyarékan kolot-kolot nu marawa budakna ka anjeunna. Tapi, saur Isa, ”Ingkeun eta barudak teh sina ka Kami, ulah dipegatan, sabab Karajaan Allah teh nya pikeun jelema-jelema anu hatena saperti hate ieu barudak.”​—Markus 10:14.

Anjeunna mintonkeun hikmah Allah. Nabi Isa paham pisan ka jalma-jalma. ”Anjeunna . . . uningaeun kana eusi hatena masing-masing.” (Yohanes 2:25) Waktu musuh-musuhna nitah jalma-jalma pikeun nangkep anjeunna, maranéhna ngomong terus terang, ”Jalmi biasa mah moal tiasa ngalahir kitu sapertos Anjeunna.” Ti mana asalna hikmah nabi Isa téh? Anjeunna ngajelaskeun, ”Ieu pangajaran lain pangajaran ti Kaula pribadi, tapi ti Allah anu ngutus Kaula.”​—Yohanes 7:16, 46.

Anjeunna némbongkeun kaasih Allah. Nabi Isa ogé welas asih ka jalma-jalma. Hiji jalma nu ”awakna ruksak ku lepra” ngalengis ka anjeunna,  ”Gusti, upami Gusti kersa, Gusti tangtos iasa nyageurkeun kasakit abdi!” Manah Isa welas pisan ka éta jalma, tuluy anjeunna ”nyabak kana awakna tuluy ngalahir, ’Kami daek, geura cageur!’ Harita keneh kasakitna leungit”. (Lukas 5:12, 13; Markus 1:41, 42) Ageung pisan kahoyong anjeunna pikeun ngirangan kasusah jalma miskin éta.

Naha nabi Isa ogé maliré ka Sadérék? Anjeunna ngajawab, ”Hiap datang ka Kami, sakur nu maropo jeung nu kalempohan sarta nu ngarasa beurat ku momotan, ku Kami rek direureuhkeun. Turut parentah Kami sarta diajar ka Kami. Kami teh lemah lembut jeung rendah hate, sarta maraneh bakal ngarasa reureuh.”​—Mateus 11:28, 29.

Nabi Isa téh Pamingpin nu panghadéna nu tiasa dipimilik ku urang. Anjeunna ngajurung urang, ”Diajar ka Kami”. Naha Sadérék palay nampi ulemanana? Upami kersa nampi ulemanana, Sadérék bakal hirup bagja.