Yésus ngajarkeun, ”Maraneh meunang ieu kawasa teh teu kudu mayar. Kudu dipake nulungan nu sejen, ulah menta bayaran.” (Mat 10:8) Urang nurutkeun pituduh éta ku cara teu ngajual bacaan atawa Alkitab ka batur. (2Kor 2:17) Sanajan kitu, bacaan urang téh eusina bebeneran tina Firman Allah. Butuh loba upaya jeung biaya pikeun nyitak jeung ngirimkeunana ka sidang-sidang di sakuliah dunya. Jadi, urang kudu nyokot bacaan sacukupna.

Sing bijaksana waktu méré bacaan ka batur, kaasup waktu ngawawar di tempat umum. (Mat 7:6) Ti batan ngan saukur ngabagikeun bacaan ka nu ngaliwat, ajak ngobrol maranéhna pikeun ningali minatna. Pananya-pananya dina kotak bisa ngabantu Sadérék. Lamun teu bisa mastikeun minatna, Sadérék bisa méré risalah. Tapi, lamun manéhna ménta majalah atawa bacaan séjén, tangtu ku urang bakal dibikeun.—Sil 3:27, 28.