Kitab Suci nyaritakeun ngeunaan saurang malaikat nu disebut Sétan si Iblis, nu nentang hak Allah salaku pangawasa. Ceuk manéhna manusa bakal leuwih bagja lamun teu nuturkeun bingbingan jeung teu diparéntah ku Allah. Hanjakalna manusa nu pangmimitina diciptakeun, Adam jeung Hawa, percaya kana omongan Sétan. Maranéhna ngabarontak ngalawan Allah.​—Kajadian 3:1-6; Wahyu 12:9.

Ku lantaran Adam jeung Hawa nolak Allah salaku pangawasana, maranéhna diusir ti taman Éden. Maranéhna gé kaleungitan kasempetan pikeun hirup langgeng sabagé manusa nu sampurna. (Kajadian 33:17-19) Putusan maranéhna ieu mangaruhan turunanana. Alkitab méré nyaho, ku lantaran Adam nyieun dosa, ”dosa asup ka dunya . . . Éta dosa mawa maot.” (Roma 5:12) Dosa gé nyababkeun masalah séjénna deui, nyaéta ”aya sawatara jelema anu nyarangking kawasa, ari nu sejenna sangsara ku lantaran kakawasaan maranehna”. (Pandita 8:9) Jadi lamun jalma maréntah jalma, masalah mah bakal terus aya.

Dina Kitab Suci, jalma nu mimiti maréntah jalma séjénna téh nyaéta Nimrod. Manéhna barontak jeung teu daék di atur ku Yéhuwa. Ti saprak jaman Nimrod, loba jalma nu boga kawasa nyalahgunakeun kakawasaanana. Kira-kira 3.000 taun kapungkur, Raja Sulaéman nulis, ’Kami nenjo cipanon jalma-jalma anu dikaniaya, mana taya pisan anu ngabelaan, kawantu anu nganiayana teh jelema-jelema anu nyarekel kakawasaan.’​—Pandita 4:1.

Ayeuna masalahna masih kénéh sarua. Dina taun 2009, PBB nyebutkeun yén pamaréntahan nu teu bener téh ”akar masalah tina kajahatan di mana-mana”.

Urang butuh pangawasa jeung pamaréntahan nu leuwih hadé. Éta téh geus dijangjikeun ku Nu Nyipta!

Allah ngadegkeun hiji karajaan, atawa pamaréntahan, nu bakal ngagantikeun kabéh pamaréntahan manusa, jeung pamaréntahan ieu bakal ”lajeng ngadeg salalanggengna”. (Daniel 2:44) Ieu pamaréntahan nu didoakeun ku jutaan jalma. (Matius 6:9, 10) Tapi lain Allah nu bakal maréntah dina pamaréntahan ieu. Allah geus ngalantik saurang pribadi nu pernah jadi manusa pikeun maréntah. Saha pribadi nu dilantik ku Allah ieu?