Ndugu Femi Durodola na mke wake, Yana waliamshwa saa 11:00 alfajiri simu yao ilipoita. Mzee wa kutaniko lao alikuwa akiwapigia simu. Yana anaeleza hivi: “Ndugu huyo alisema: ‘Msiwe na wasiwasi, jiandaeni tu. Jeshi la Urusi linakuja Kyiv!’ Wakati huo nilihisi mwili wangu wote ukikakamaa.”

Wenzi hao wapya wa ndoa walivaa nguo, wakatayarisha kikombe cha mwisho cha kahawa ambacho wangefurahia nyumbani mwao, na kusoma andiko la siku hiyo. Andiko hilo lilisema: “Mtakuwa na nguvu mkiendelea kuwa watulivu na kuwa na tumaini.” (Isaya 30:15) Femi alitoa sala kwa bidii kwa Yehova. Femi, ambaye asili yake ni kutoka Nigeria, na Yana, ambaye ni mzaliwa wa Ukrainia, walichukua mikoba yao ya dharura na kuacha kila kitu wakakimbilia Uholanzi.

Hali hiyo imejirudia tena na tena kwa ndugu na dada zetu ambao wamefanya uamuzi wa kibinafsi wa kuondoka Ukrainia baada ya Urusi kushambulia nchi hiyo Februari 24, 2022. Kuna Mashahidi 130,000 wa Yehova nchini Ukrainia. Kufikia leo, zaidi ya Mashahidi 36,000 wamefanya uamuzi wa kuondoka nyumbani kwao na zaidi ya 16,000 wamekimbilia nchi nyingine. Wengi wanaacha makao, kazi, na makutaniko yao. Wakati wa vita vinavyoendelea, wanaume ambao ni raia wa Ukrainia walio na umri wa kati ya miaka 18 na 60 hawaruhusiwi kuondoka nchini. Hata hivyo, wanaume ambao ni raia wa nchi nyingine wanaweza kuondoka.

Wakiwa na vitu vichache tu vya msingi, wale wanaokimbia wanapanda gari-moshi na mabasi na kufunga safari ngumu ya kutafuta usalama, nyakati nyingine bila kujua hali zitakuwaje wanakoelekea. Wakiwa na imani katika Yehova, wanaondoka katika majiji yaliyoathiriwa na vita, bila kujua ikiwa watawahi kurudi.

Yana anasema: “Tuliacha kila kitu. Tuliondoka na vitu vichache tu. Hali hii ilitukumbusha kwamba jambo muhimu ni uhusiano wako na Yehova.”

Dada Lilia Antoniuk alisikia ving’ora vya kutangaza mashambulizi ya angani na akasikia milipuko ya makombora karibu na nyumbani kwake huko Kyiv. Kila mahali barabarani kulikuwa na magari yaliyoteketea na vifusi vya nyumba na madaraja yaliyobomolewa.

Lilia na binti yake Oleksandra mwenye umri wa miaka 17, walifanya uamuzi wa kuondoka. Kwa siku kadhaa, walisafiri katika gari-moshi lililojaa kuelekea Poland. Walikuwa na chakula kidogo sana na walilazimika kusimama kwa saa kadhaa. Wasiwasi wa dada hao ulipungua walipowasili Przemyśl, Poland.

Lilia anasema hivi: “Tulipoona akina ndugu wakiwa na mabango ya ‘JW.ORG,’ tulijua kwamba kila kitu kingekuwa sawa.” Dada hao walipelekwa kwenye Jumba la Ufalme ambako wangeweza kujipasha joto, wapate chakula, na kupumzika kabla ya kupelekwa kwenye nyumba za kibinafsi.

Lilia, ambaye baada ya hapo alihamia Ujerumani alisema hivi: “Tulihisi utunzaji wa Yehova na imani yetu iliimarishwa. Ninamshukuru sana Yehova kwa upendo wake na kwa ndugu na dada ambao walikuwa tayari kutusaidia tulipokabili hali ngumu.”

Dada Anastasiia Kovalyova anaeleza jinsi majeshi yalivyoshambulia jiji la Zaporizhzhia kwa ndege. Aliona mimweko kutoka kwa risasi kubwa kama makombora na akasikia milipuko katika jengo lao. Familia hiyo iliamua kuondoka kwa kuwa mpwa wa kiume wa Anastasiia mwenye umri wa miaka saba na mpwa wake wa kike mwenye umri wa miaka mitatu waliathiriwa sana kihisia na makombora hayo yaliyokuwa yakilipuliwa kwa kuendelea. Anastasiia anasema hivi: “Tulikuwa na nguo chache tu na tulikosa vitu fulani, kwa sababu hatungeweza kuondoka na vitu vingi. Lakini akina ndugu walishughulikia kila kitu. Tulikuwa na kila kitu tulichohitaji na hata zaidi.” Anastasiia, pamoja na Anya binti-mkwe wake, na watoto hao walisafiri kwenda Ujerumani kupitia Poland.

Kila mara Dada Anastasiia Shchukina na mama yake, Dada Olha Lysenko, waliposikia milio ya ving’ora vya mashambulizi ya angani, walijifungia katika chumba cha chini ya ardhi kilicho na baridi cha nyumba yao ndogo. Dada hao ambao ni mapainia, walikuwa wakitumikia katika eneo lenye uhitaji mkubwa zaidi katika jiji dogo la Brailiv, Wilaya ya Vinnytsia. Walijiuliza ikiwa ingefaa kuondoka lakini hatimaye wakaamua kukimbia kwa sababu hali ilizidi kuwa hatari. Waliondoka wakiwa na vitu vya msingi tu, na wakasafiri kwa gari-moshi kwa siku mbili—bila kupata usingizi mwingi. Haikuwa rahisi kwa Olha ambaye ana umri wa miaka 58, na afya yake si nzuri. Walifika Rzeszów, Poland, saa 8:00 usiku. Familia yao ya kiroho ilikuwa ikiwasubiri ili kuwapokea. Anastasiia anasema hivi: “Licha ya kwamba ilikuwa usiku sana, akina ndugu walikuwa wakitusubiri. Tunamshukuru sana Yehova na ndugu na dada hao.”

Katika jiji la Sumy, Ndugu Andrzej Chyba—ambaye ni raia wa Poland—na mke wake, Elizabeth ambaye ni raia wa Uingereza, walijificha katika chumba cha chini ya ardhi kwenye nyumba ya ndugu mmoja, pamoja na ndugu wengine watano. Wangeweza kusikia ndege za kivita zikipita juu yao, na pia walisikia milio ya risasi na makombora. Ndugu hao walijipa ujasiri kwa kutazama drama ya Biblia yenye kichwa Ee Yehova, . . . Nimekutegemea Wewe, inayoonyesha simulizi la Mfalme Hezekia wakati ambapo Waashuru walitaka kushambulia Yerusalemu.

Andrzej, ambaye sasa yuko nchini Poland pamoja na mke wake, anasema hivi: “Akina ndugu walitutumia maelezo mengi kutoka kwa Maandiko, kama vile kitia-moyo tunachosoma kwenye Zaburi 27.”

Tuna uhakika kwamba Yehova atawabariki ndugu zetu ambao ‘wamekubali hasara ya vitu vyote’ na wanaotazamia wakati ujao ambao hautakuwa na vita.​—Wafilipi 3:8.