Nilizaliwa mwaka wa 1934. Wazazi wangu walitoka Uswisi na wakahamia katika mji wenye migodi wa Timmins, kwenye jimbo la Ontario, Kanada. Mwaka wa 1939, mama yangu alianza kusoma gazeti la Mnara wa Mlinzi na kuhudhuria mikutano ya Mashahidi wa Yehova. Mama alienda mikutanoni pamoja nami na ndugu na dada zangu sita. Baada ya muda mfupi, akawa Shahidi wa Yehova.

Baba hakufurahia uamuzi wake, lakini Mama aliipenda kweli na alikuwa ameazimia kushikamana nayo. Aliendelea kufanya hivyo hata wakati kazi ya Mashahidi wa Yehova ilipokuwa imepigwa marufuku nchini Kanada, mwanzoni mwa miaka ya 1940. Na sikuzote alimtendea Baba yangu kwa fadhili na heshima, licha ya baba kutumia maneno makali na yasiyo ya fadhili. Mfano wake mzuri ulinisaidia mimi na ndugu na dada zangu kukubali kweli pia. Inafurahisha kwamba baada ya muda, mtazamo wa Baba ulianza kuwa mzuri na akaanza kututendea kwa fadhili zaidi.

Katika majira ya joto ya mwaka wa 1950, nilihudhuria kusanyiko la Ongezeko la Kitheokrasi jijini New York City. Nilichochewa sana kufanya mengi zaidi katika utumishi wa Yehova baada ya kukutana na ndugu na dada kutoka ulimwenguni pote katika kusanyiko hilo na kusikiliza mahojiano yenye kusisimua ya wahitimu wa Shule ya Gileadi! Hivyo, niliazimia hata zaidi kuingia katika utumishi wa wakati wote. Mara tu niliporudi nyumbani, nilijaza ombi la kuwa painia wa kawaida. Ofisi ya tawi ya Kanada ilinijibu, na wakapendekeza nibatizwe kwanza. Nilibatizwa Oktoba 1, 1950. Mwezi mmoja baadaye, nikawa painia wa kawaida na kupata  mgawo wangu wa kwanza kwenye mji wa Kapuskasing. Mji huo ulikuwa kilomita nyingi kutoka mahali ambapo niliishi wakati huo.

Katika majira ya kuchipua ya mwaka wa 1951, ofisi ya tawi iliwaomba Mashahidi wanaoweza kuzungumza Kifaransa wafikirie kuhamia katika jimbo la Quebec ambapo watu wanazungumza Kifaransa. Kulikuwa na uhitaji mkubwa huko. Kwa kuwa niliweza kuzungumza Kifaransa na Kiingereza, nilikubali kwenda huko na nilipewa mgawo kwenye mji wa Rouyn. Sikumjua mtu yeyote huko. Nilikuwa na anwani ya nyumba tu, kama nilivyoeleza mapema. Lakini mambo yalienda vizuri. Mimi na Marcel tukawa marafiki wazuri, na nilifurahia kutumikia katika jimbo la Quebec kwa miaka minne iliyofuata, na mwishoni mwa miaka hiyo niliwekwa kuwa painia wa pekee.

Nilipokuwa Quebec, nilifurahi kupata mwaliko wa kuhudhuria darasa la 26 la Shule ya Gileadi huko South Lansing, New York. Nilihitimu Februari 12, 1956, na nilipewa mgawo wa kwenda kwenye nchi ambayo sasa inaitwa Ghana, b iliyoko Afrika Magharibi. Lakini kabla ya kwenda huko, nilihitaji kurudi Kanada kwa “majuma kadhaa” mpaka hati zangu za kusafiri ziwe tayari.

Hata hivyo, nilihitaji kusubiri hati hizo kwa miezi saba jijini Toronto. Wakati huo, kwa fadhili nilikaribishwa kuishi pamoja na familia ya Cripps, na hivyo nikafahamiana na Sheila, binti yao. Tukapendana. Nilipotaka tu kumwomba tufunge ndoa, hati yangu ya kusafiri ikawa tayari. Baada ya kusali, mimi na Sheila tuliamua kwamba niende kwenye mgawo wangu, lakini tungeendelea kuwasiliana ili kuona ikiwa tungeweza kufunga ndoa na ni wakati gani ungefaa. Huo haukuwa uamuzi rahisi, lakini baadaye tulitambua kwamba ulikuwa uamuzi sahihi kwa jinsi mambo yalivyoenda.

Baada ya safari ya mwezi mmoja kwa gari-moshi, meli ya mizigo, na ndege, niliwasili jijini Accra, Ghana. Huko nilipewa mgawo wa kuwa mwangalizi wa wilaya. Mgawo huo ulitia ndani  kusafiri kotekote nchini Ghana na pia kwenye nchi jirani ya Ivory Coast (sasa inaitwa Côte d’Ivoire) na Togoland (sasa inaitwa Togo). Muda mwingi nilisafiri peke yangu kwa kutumia gari la ofisi aina ya jeep. Nilifurahia sana kusafiri na kuwatembelea akina ndugu!

Katika miisho juma, nilikuwa na migawo katika makusanyiko ya mzunguko. Hatukuwa na Majumba ya Kusanyiko. Hivyo, akina ndugu walijenga paa kwa kutumia mianzi na matawi ya mitende ili kuwe na kivuli wakati wa jua kali. Kwa sababu hakukuwa na friji za kuhifadhia chakula, wanyama walio hai waliletwa ili baadaye wachinjwe na kuwalisha wahudhuriaji.

Kulikuwa na mambo yaliyoonwa yenye kufurahisha sana kwenye makusanyiko hayo. Pindi moja mmishonari mwenzangu, Herb Jennings, c alipokuwa akitoa hotuba, ng’ombe alitoroka kutoka kwenye sehemu ya kuandalia chakula. Akakimbia na kupita katikati ya jukwaa na wasikilizaji. Ndugu Herb aliacha kuzungumza na mnyama huyo alionekana amechanganyikiwa. Lakini ndugu wanne wenye nguvu walifanikiwa kumdhibiti na kumrudisha kwenye sehemu ya kuandalia chakula huku wasikilizaji wakishangilia.

Katika siku zilizotangulia makusanyiko, nilionyesha sinema ya The New World Society in Action katika vijiji vilivyokuwa karibu. Ili kufanya hivyo, nilionyesha sinema hiyo kwenye kitambaa cheupe kilichoning’inizwa kati ya nguzo au miti miwili. Wanakijiji walifurahia sana! Kwa wengi wao, ilikuwa sinema yao ya kwanza kutazama. Walipiga makofi kwa nguvu walipotazama sehemu za sinema zilizoonyesha watu wakibatizwa. Sinema hiyo iliwasaidia wale walioitazama kutambua kwamba tulikuwa tengenezo la ulimwenguni pote lenye umoja.

Baada ya kuishi barani Afrika kwa miaka miwili hivi, nilifurahia kuhudhuria kusanyiko la kimataifa la 1958, lililofanywa jijini New York City. Nilifurahi sana kumwona Sheila, ambaye alikuja kutoka Quebec, ambako alikuwa akitumikia akiwa painia wa pekee. Tulikuwa tukiwasiliana kwa njia ya barua, lakini kwa kuwa sasa tulionana tena, nilimwomba tufunge ndoa, naye alikubali. Nilimwandikia barua Ndugu Knorr d na kumwomba ikiwa Sheila angeweza kuhudhuria Gileadi na kujiunga nami barani Afrika. Ndugu Knorr alikubali. Hatimaye, Sheila alifika Ghana. Tukafunga ndoa  jijini Accra, Oktoba 3, 1959. Tulihisi kwamba Yehova alitubariki sana kwa kumtanguliza maishani.

Mwaka wa 1961, tulipewa mgawo nchini Kamerun. Kwa kuwa niliombwa nisaidie kuanzisha ofisi mpya ya tawi, nilikuwa na kazi nyingi za kufanya. Nikiwa mtumishi mpya wa ofisi ya tawi, nilikuwa na mengi ya kujifunza. Kisha mwaka wa 1965, tukajua kwamba Sheila alikuwa mjamzito. Ninakiri kwamba haikuwa rahisi kujiwazia tukiwa wazazi. Lakini tulipokuwa tumeanza kufurahia jukumu letu jipya na kufanya mipango ya kurudi Kanada, tulikabili hali yenye kuvunja moyo sana.

Mtoto wetu alifia tumboni. Daktari alitujulisha kwamba mtoto huyo alikuwa wa kiume. Hilo lilitokea miaka 50 iliyopita, lakini hatujawahi kusahau kamwe. Ingawa tulihuzunishwa sana na jambo hilo, tulibaki katika nchi ya kigeni kwenye mgawo wetu ambao tuliupenda sana.

Akina ndugu nchini Kamerun walikabili mateso mara kwa mara kwa sababu ya kutounga mkono upande wowote katika mambo ya kisiasa. Hali ilikuwa ngumu zaidi hasa wakati wa uchaguzi wa rais. Mei 13, 1970, jambo tulilokuwa tukihofia lilitukia, Mashahidi wa Yehova walipigwa marufuku. Majengo mapya na maridadi ya ofisi ya tawi ambayo tulikuwa tumehamia miezi mitano tu iliyopita, yalichukuliwa na serikali. Katika juma moja, wamishonari wote—kutia ndani mimi na Sheila—tulifukuzwa nchini. Haikuwa rahisi kuwaacha ndugu na dada kwa sababu tuliwajali sana na tulihofia jinsi ambavyo hali yao ingekuwa katika siku zilizofuata.

Kwa miezi sita iliyofuata tulikaa katika ofisi ya tawi ya Ufaransa. Nikiwa huko, niliendelea kufanya yote niliyoweza kushughulikia mahitaji ya akina ndugu nchini Kamerun. Katika mwezi wa Desemba mwaka huo, tulipewa mgawo kwenye ofisi ya tawi ya Nigeria, ambayo ilianza kusimamia kazi nchini Kamerun. Ndugu na dada nchini Nigeria walitukaribisha kwa uchangamfu, na tulifurahia kutumikia huko kwa miaka kadhaa.

Mwaka wa 1973, tulihitaji kufanya uamuzi mgumu. Sheila alikuwa akikabiliana na matatizo makubwa ya afya. Tulipokuwa kwenye kusanyiko huko New York, alilia na kuniambia hivi: “Siwezi kuendelea! Muda mwingi mimi ni mgonjwa na ninakuwa nimechoka.” Sheila alikuwa ametumikia pamoja nami Afrika Magharibi kwa zaidi ya miaka 14. Nilijivunia utumishi wake mwaminifu, lakini tulihitaji kufanya mabadiliko fulani. Baada ya kuzungumzia hali yetu na kusali kwa muda mrefu, tuliamua kurudi nchini Kanada, ambapo angeweza kupata huduma nzuri zaidi ya afya. Kuacha mgawo wetu wa umishonari na wa utumishi wa wakati wote ulikuwa uamuzi mgumu zaidi na uliotuhuzunisha ambao tuliwahi kufanya.

Baada ya kufika nchini Kanada, niliajiriwa na rafiki yangu wa muda mrefu ambaye alikuwa akiuza magari katika mji uliokuwa kaskazini ya Toronto. Tulikodi nyumba ya kuishi, tukanunua fanicha zilizotumika, na tulifaulu kufanya hivyo bila  kuwa na madeni. Tulitaka kuishi maisha rahisi, tukitumaini kwamba siku moja tungeweza kurudia utumishi wa wakati wote. Kwa kushangaza, tarajio letu lilitimia muda mfupi zaidi kuliko tulivyotazamia.

Nilianza kujitolea kila Jumamosi kwenye eneo la ujenzi wa Jumba la Kusanyiko la Norval, Ontario. Baada ya muda, niliombwa nitumikie nikiwa mwangalizi wa Jumba la Kusanyiko. Sheila alikuwa amepata nafuu kidogo, na tulihisi kwamba angeweza kushughulikia mgawo huo mpya. Hivyo, tulihamia kwenye nyumba iliyokuwa kwenye eneo la Jumba la Kusanyiko mwezi wa Juni 1974. Tulifurahia sana kurudia tena utumishi wa wakati wote!

Inafurahisha kwamba afya ya Sheila iliendelea kuwa nzuri. Miaka miwili baadaye tuliweza kukubali mgawo wa kuzungukia makutaniko. Mzunguko huo ulikuwa kwenye jimbo la Manitoba, linalojulikana kuwa na majira ya baridi kali sana. Hata hivyo, tulifurahia kabisa kushirikiana na ndugu na dada wachangamfu. Tulijifunza kwamba haidhuru mahali tunapotumikia—jambo kuu ni kuendelea kumtumikia Yehova mahali popote tulipo.

Baada ya miaka kadhaa katika kazi ya kuzungukia makutaniko, tulialikwa kutumikia katika Betheli ya Kanada mwaka wa 1978. Muda mfupi baadaye, nilijifunza somo muhimu lakini kwa njia yenye maumivu. Nilipewa mgawo wa kutoa hotuba ya saa moja na nusu kwa Kifaransa kwenye mkutano wa pekee jijini Montreal. Inasikitisha kwamba ilikuwa vigumu kwa wasikilizaji kukazia fikira hotuba yangu, na ndugu mmoja kutoka katika Idara ya Utumishi akanipatia shauri kuhusu jambo hilo. Kwa kweli, nilipaswa kuwa nimetambua kwamba mimi si msemaji mzuri sana. Lakini sikuitikia vizuri shauri hilo. Nyutu zetu zilitofautiana. Nilihisi ananichambua kupita kiasi—na hakunipongeza kabisa. Nilifanya kosa la kukazia fikira jinsi shauri hilo lilivyotolewa na jinsi nilivyomwona mtu aliyelitoa.

Siku chache baadaye, mshiriki wa Halmashauri ya Tawi alizungumza nami kuhusu jambo hilo. Nilikiri kwamba sikuwa nimeitikia vizuri shauri hilo na niliomba msamaha. Kisha, nikazungumza na ndugu aliyenishauri. Kwa fadhili alinisamehe. Kisa hicho kilinipatia somo zuri la kuwa mnyenyekevu ambalo sitalisahau kamwe. (Met. 16:18) Nimesali kwa Yehova mara nyingi kuhusu jambo hilo, na nimeazimia kwamba kamwe sitakuwa na mtazamo mbaya ninaposhauriwa.

Kufikia sasa nimekuwa katika Betheli ya Kanada kwa zaidi ya miaka 40, na tangu mwaka wa 1985, nimekuwa na pendeleo la kutumikia nikiwa mshiriki wa Halmashauri ya Tawi. Februari 2021, mke wangu mpendwa Sheila alilala usingizi katika kifo. Zaidi ya kukabiliana na uchungu wa kifo cha mke wangu, pia ninakabiliana na matatizo ya afya. Lakini utumishi wa Yehova unanifanya niwe na shughuli nyingi na mwenye furaha hivi kwamba ‘sioni kwa urahisi siku za maisha yangu zinavyopita.’ (Mhu. 5:20) Ingawa nimekabili changamoto nyingi maishani mwangu, nimejionea mambo mengi zaidi yaliyoniletea shangwe nyingi. Kumtanguliza Yehova maishani na kufurahia miaka 70 ya utumishi wa wakati wote kumenithawabisha sana. Ninasali kwamba ndugu na dada zetu vijana waendelee kumtanguliza Yehova pia, kwa maana ninasadiki kwamba wao pia watafurahia maisha yenye kuthawabisha na yenye kusisimua ambayo yanawezekana tu tunapomtumikia Yehova.