Kutukuza Amani Badala ya Vita

Kama Ilivyosimuliwa Na Dorothy Horle

Nilizaliwa na wazazi Waitalia Wakatoliki huko Wilmington, Delaware, Marekani katika mwaka 1919. Ingawa wazazi wangu hawakuhudhuria kamwe ibada ya kanisa waliniagiza mimi na dada zangu wawili tuhudhurie. Nilivutiwa na fahari, umaridadi, sanamu na sherehe za makanisa.

MIAKA ilipopita, niliacha kupendezwa na Ukatoliki. Kanisa hilo halikuonyesha umuhimu wa Biblia, ambayo baba yangu alistahi na kuisoma kwa ukawaida. Nilitatizwa na majarida ya kanisa yenye kutaja majina ya wafadhili na kiasi walichochanga. Habari za mwenendo mpotovu wa makasisi zilienea. Nilipofika umri wa miaka 15, nilikuwa tayari nimeacha kwenda kanisani. Jambo hilo lilinipa wakati wa kutosha kujifunza usanii.

Kazi-Maisha ya Usanii

Katika mwaka wa 1940, nikiwa na umri wa miaka 21, niliolewa na William Horle, kijana mmoja aliyefurahia kuchora picha zenye mandhari za kijeshi—ndege, askari, bunduki, na manowari. Bill alifurahi kujua kwamba mimi ni msanii, na akaninunulia kwa mara ya kwanza rangi za mafuta za uchoraji. Nilianza kujifunza mbinu za wasanii maarufu.

Baada ya kuwa wenzi wa ndoa kwa miaka miwili, Bill alianza kazi ya ziada ya kutengeza vijisanamu vya kijeshi akitumia madini ya risasi. Vijisanamu vya askari? La hasha! Alitaka kutokeza usanii halisi. Wasanii wengine walitokeza usanii huo wakitumia plastiki, mbao, au plasta. Lakini Bill alitumia risasi kwa sababu alikuwa na ujuzi wa kutengeneza vitu kwa mashine.

Bill alianza kwa kuchora picha ya kijisanamu na kufinyanga mfano wake kisha akaimwagilia risasi iliyoyeyuka na kuiacha ikauke. Baada ya muda, Bill akawa stadi sana katika kuunganisha sehemu za vijisanamu, kulehemu, kulainisha na kupiga msasa. Baadaye aliacha kutumia plasta ya kawaida na akaanza kutumia plasta inayotengeneza meno bandia. Msombo huo ulitokeza kazi bora zaidi.

Baada ya kila kijisanamu cha chuma kutengenezwa ilikuwa kazi yangu kukikamilisha. Kwa kufanya utafiti kikamilifu, tulipata maelezo juu ya mavazi ya kijeshi ya wakati uliopita—kutia ndani vifungo, pambotepe, beji za wadhifa, na rangi ya mavazi hayo.

Kwa kutumia kioo cha ukuzaji, nilipaka rangi za mafuta zenye uwezo wa kushikamana na chuma. Hiyo rangi ilifanya vijisanamu vyetu vionekane kana kwamba viko hai. Katika chumba chetu kilicho ardhini huko Philadelphia, Pennsylvania, tulitengeneza vijisanamu vya Wahindi wa Marekani, askari waliopigana katika Vita vya Wenyewe kwa Wenyewe, Jeshi la Wanamaji la Marekani, farasi na wapanda-farasi wa wakati wa Napoleon, Maofisa wa Kijeshi wa Misri ya kale, na Askari wa kikosi cha Zouave cha Algeria na kadhalika.

Kisha Bill aliombwa na Jeshi la Wanamaji kuunda  vijisanamu vya kikosi cha jeshi la wanamaji wapanda-farasi kilichotumika huko Peking (leo ni Beijing) China, kabla ya mwaka wa 1939. Tulifanya kazi hiyo kwa bidii, na katika mwaka wa 1954 tukapeleka vijisanamu hivyo kwenye Taasisi ya Smithsonia huko Washington, D.C. Miaka fulani baadaye, Rais Lyndon Johnson aliomba vijisanamu hivyo vihamishwe hadi Ikulu ya White House. Bila shaka, tulikubali ombi hilo.

Hatukuwahi kuuza vijisanamu vyetu, lakini Bill aliwapa watu mamia ya vijisanamu hivyo. Tulisifiwa katika vitabu vingi vyenye habari za vijisanamu vya askari. Katika mwaka wa 1965 vijisanamu vyetu vilionyeshwa katika Maonyesho ya Kimataifa huko Flushing Meadow, Queens, New York. Majumba ya makumbusho yaliomba vijisanamu vyetu. Mwanahistoria wa Vita vya Wenyewe kwa Wenyewe huko Marekani, Bruce Catton, alitumia picha za mandhari na vijisanamu vyetu katika vitabu vyake.

Maswali Juu ya Maisha Yatatiza Zaidi

Nilipofika umri wa miaka 40, hali ilianza kubadilika. Nilianza kujiuliza maswali juu ya Mungu. Siku moja ya Krismasi, watoto watano Wakatoliki waliteketea hadi kufa ndani ya nyumba huku wazazi wao wakiwa kanisani. Nilijiuliza hivi, ‘Mungu awezaje kuruhusu jambo kama hilo litukie siku yake ya kuzaliwa?’ Nilisoma kitabu kimoja kilichosimulia ukatili waliotendewa Wayahudi wakati wa yale Maangamizi Makubwa. Mambo hayo na matukio mengine maovu sana duniani yaliniongoza kuuliza, ‘Mungu yuko wapi? Yeye hatekelezi wajibu wake!’

Kutokana na kielelezo cha mapema cha baba yangu, nilihisi kwamba lazima jibu liwe katika Biblia. Kwa hiyo, nilienda kwa nyumba ya kasisi iliyokuwa kwenye ujirani wetu huko Philadelphia na kumwalika aje tuzungumzie Biblia. Nilimsubiri sana, lakini hakuja. Kwa majuma manne, nilienda kwa nyumba ya kasisi huyo lakini hatukuzungumzia Biblia hata siku moja.

Jioni moja, nikiwa nimehuzunika na kutamauka, nilielekeza uso mbinguni na kusali: “Sijui wewe ni nani. Sijui unashirikiana na dini gani, lakini nafahamu kwamba uko. Tafadhali nisaidie nikujue!” Muda mfupi baadaye, Mashahidi wa Yehova walibisha mlango wangu.

Mara kwa mara, niliwahi kuwaona Mashahidi wakiegesha magari na kutoka na kuenda kubisha milango. Ingawa sikuwa na habari yoyote kuwahusu au kujua kwa nini walibisha milango, nilivutiwa sana na kazi yao.

Mashahidi walipobisha mlango wangu siku hiyo ya mwaka wa 1961, nilikuwa nimeshuka moyo kwa sababu jitihada yangu ya kumtafuta Mungu ilikuwa imeambulia patupu. Nilipokuwa nikisugua mlango wa mbele wa nyumba yangu, mwanamke wa makamo aitwaye Marge Brion alipanda barazani na kunisalimu. Sikumtazama wala kujibu salamu yake. Lakini alipokuwa akisimulia jinsi dunia itakavyogeuzwa kuwa paradiso, nilimsikiliza kwa makini. Hatimaye aliuliza, “Je, unasikiliza?”

Nilikariri yote aliyokuwa amesema kutia ndani  andiko la Isaya 55:11 alilokuwa amenukuu kutoka kwa Biblia. Kisha nilimgeukia na kumshika mkono na kusema, “Ingia ndani!” Alinipa Biblia yangu ya kwanza kabisa pamoja na kichapo cha Biblia, Kutoka Paradiso Iliyopotea Mpaka Paradiso Iliyopatikana. Pia alinieleza kwamba anaweza kuwa na mazungumzo ya kawaida ya Biblia pamoja nami—funzo nililokuwa nimetarajia kupata kutoka kwa Kanisa Katoliki.

Kwa kusoma mara mbili kila juma nilifanya maendeleo ya haraka katika funzo langu la Biblia. Muda si muda, niling’amua kwamba nilikuwa nimepata ukweli. Niliguswa moyo sana nilipojua jina la Mungu, Yehova. (Zaburi 83:18) Ebu wazia—huyu ndiye Mungu niliyetamani sana kumjua tangu utotoni! Nilijifunza pia kwamba Mwanaye, Yesu Kristo, si sehemu ya fumbo la utatu. (Yohana 14:28) Punde si punde, nilikuwa nikihudhuria mikutano ya Kikristo ya Mashahidi wa Yehova na nilitamani kuwa mtangazaji wa wakati wote wa ujumbe wa Biblia.

Kufanya Maamuzi Muhimu

Sasa nilikabili jaribu langu kubwa. Je, nilikuwa tayari kuvunja kazi ya usanii ya William na Dorothy Horle? Je, ningetumikiaje Mungu wa amani na Mwanaye, Mwana-mfalme wa Amani, huku nikitukuza vita kupitia sanaa? (Isaya 9:6) Je, si Yehova ameahidi kwamba ‘atavikomesha vita hata mwisho wa dunia?’ (Zaburi 46:9) Kwa hiyo, kwa nini kuendeleza jambo ambalo Mungu atalikomesha? Na je, Isaya hakutabiri kwamba watu wa Mungu “watafua panga zao ziwe majembe” na kwamba hawatajifunza vita tena? (Isaya 2:4) Nilitafakari na kusali sana. Uamuzi wangu ukawa, “Sitapaka rangi vijisanamu tena!” Nilionyesha wakfu wangu kwa Yehova Mungu kwa kubatizwa katika maji, Aprili 25, 1964.

Bill alihofia mara nyingi kwamba tungetenganishwa na kifo siku moja. Nilipoanza kujifunza Biblia, mara kwa mara nilimwambia hivi: “Bill inawezekana sisi kuishi milele katika ulimwengu mpya wa Mungu!” (Isaya 25:8; Ufunuo 21:4, 5) Alifikiri nimeshikwa na kichaa. Nilipomweleza kwamba kwa ajili ya dhamiri singeweza tena kupaka rangi vijisanamu vya kijeshi, alikasirika sana na kutisha kuniacha. Baadaye alifanya hivyo.

Bill aliendelea kutengeneza vijisanamu vya kijeshi akiwa peke yake kwa miaka mingi. Bill hakuhamia mbali na nyumba yetu na aliendelea kunisaidia pamoja na mwana wetu Craig, aliyezaliwa mwaka wa 1942. Bill alirudi nyumbani mwaka wa 1988 na tuliishi pamoja hadi alipokufa miaka kumi baadaye.

Hali hiyo ilipokuwa ikiendelea, niliweza kufikia mradi wangu wa kuwa painia mwaka wa 1966. Tangu wakati huo nimeendelea na utumishi huo bila kukoma. Nilipata pendeleo la kumfunza dada yangu mkubwa Biblia. Alikubali mafundisho yake, na amekuwa Shahidi mwenye kutenda mpaka leo. Baba yangu alisikiliza ujumbe wa Biblia na baada ya majuma mawili alianza kuhudhuria mikutano kwenye Jumba la Ufalme. Alibatizwa akiwa na umri wa miaka 75 na akatumikia Mungu kwa uaminifu hadi kifo chake akiwa na miaka 81. Mama yangu pia alikubali Yehova awe Mungu wake lakini alikufa kabla ya kujiweka wakfu. Alikuwa na umri wa miaka 94 hivi.

Miaka ambayo imepita, Yehova yule Mungu wa amani amenibariki sana. Nina miaka 81 na ningali painia ingawa nashindwa kutembea. Nahisi kama mtume Paulo, aliyeandika hivi: “Mimi ni mwenye shukrani kwa Kristo Yesu Bwana wetu, aliyenipa nguvu, kwa sababu aliniona kuwa mwaminifu kwa kunigawia huduma.” (1 Timotheo 1:12) Utumishi huo umekuwa wenye utukufu ulioje! Watu wengi niliojifunza nao Biblia wamedhabihu mambo mengi ili wastahili kumtumikia Mungu wetu mwenye rehema.

Nasononeka sana kwa sababu washiriki wengine wa familia yangu walikataa ukweli wa Biblia. Labda wakati ujao wengine wataukubali. Lakini kwa upande wangu maneno ya Yesu kwamba wanafunzi wake ‘watapata mara mia sasa katika kipindi hiki cha wakati, nyumba na akina ndugu na akina dada na akina mama na watoto,’ yamekuwa kweli. (Marko 10:30) Kwa hakika Yehova amenitajirisha. Ni heshima na shangwe iliyoje kuacha umaarufu na vita ili kumpata Mungu na kuwa na amani!

[Picha katika ukurasa wa 22]

Tukiwa na Jenerali L. C. Shepherd, Jr., mwaka wa 1954

[Hisani]

Defense Dept. photo (Marine Corps)

[Picha katika ukurasa wa 23]

(Ukubwa halisi)

[Picha katika ukurasa wa 24]

Nikiwa na umri wa miaka 81, nimekuwa painia kwa zaidi ya miaka 30