Hatimaye niliposhinda wasiwasi niliokuwa nao na kuanza upainia, mlango ulifunguliwa wa maisha ambayo yalipita matazamio yangu yote. (Efe. 3:20) Lakini huenda ukajiuliza hilo liliwezekanaje. Acheni nianzie mwanzo.

Nilizaliwa jijini Berlin, Ujerumani, miezi michache tu baada ya Vita vya Pili vya Ulimwengu kuanza mwaka wa 1939. Vita vilipokuwa vikikaribia kwisha mwaka wa 1945, jiji la Berlin lilianza kushambuliwa kwa mabomu yaliyoangushwa kutoka angani. Katika shambulizi moja kama hilo, bomu liliangushwa katika mtaa wetu, na familia yetu ikakimbilia mahali penye usalama. Baadaye, ili kuwa salama, tulikimbilia jiji la Erfurt, mahali ambapo Mama alizaliwa.

Mama alitafuta kweli kwa bidii. Alisoma vitabu vingi vya wanafalsafa na kuchunguza dini mbalimbali lakini hakuridhika. Mwaka wa 1948 hivi, Mashahidi wawili wa Yehova walitutembelea nyumbani kwetu. Mama aliwakaribisha ndani na kuanza kuwauliza maswali mengi. Katika kipindi kisichozidi saa moja, Mama alituambia hivi mimi na mdogo wangu wa kike, “Nimepata kweli!” Muda mfupi baada ya hapo, mimi, dada yangu, na mama yangu, tulianza kuhudhuria mikutano katika jiji la Erfurt.

Katika mwaka wa 1950 tulirudi jijini Berlin, ambapo tulianza kushirikiana na kutaniko la Berlin-Kreuzberg. Baada ya kuhamia eneo lingine katika jiji la Berlin, tulianza kushirikiana na kutaniko la Berlin-Tempelhof. Baada ya muda, Mama alibatizwa, lakini mimi nilisita kubatizwa. Kwa nini?

Sikufanya maendeleo mengi kwa sababu nilikuwa mwenye haya sana. Ingawa nilishiriki katika huduma, kwa miaka miwili sikumhubiria mtu yeyote. Mambo yalibadilika nilipoanza kushirikiana na akina ndugu na dada waliokuwa wameonyesha ujasiri na ushikamanifu wao kwa Yehova. Baadhi yao walikuwa wamevumilia vifungo katika kambi za mateso za Wanazi au katika magereza ya Ujerumani Mashariki. Wengine walikuwa wamehatarisha uhuru wao kwa kusafirisha machapisho kisiri kwenda Ujerumani Mashariki. Mfano wao ulinichochea sana.  Niliwaza kwamba ikiwa walihatarisha maisha yao na uhuru wao kwa ajili ya Yehova na ndugu zao, basi angalau ninapaswa kujitahidi kuacha kuwa mwenye haya.

Nilianza kushinda haya niliyokuwa nayo niliposhiriki katika kampeni ya pekee ya kuhubiri mwaka wa 1955. Kwenye barua iliyochapishwa kwenye Informant, * Ndugu Nathan Knorr alitangaza kwamba kampeni hiyo ilikuwa mojawapo ya kampeni kubwa zaidi zilizowahi kupangwa na tengenezo. Alisema kwamba ikiwa wahubiri wote watashiriki, “basi huo utakuwa mwezi bora kabisa wa kazi ya kuhubiri kuwahi kuonekana ulimwenguni.” Na ndivyo ilivyokuwa! Baada ya muda mfupi, nilijiweka wakfu kwa Yehova, na katika mwaka wa 1956, mimi pamoja na baba yangu na mdogo wangu wa kike tukabatizwa. Lakini punde si punde, nilikabili uamuzi mwingine muhimu.

Kwa miaka mingi, nilijua kwamba utumishi wa upainia ndio kazi bora zaidi niliyopaswa kufanya, lakini niliahirisha-ahirisha kuwa painia. Kwanza, niliamua kujifunza kazi ya kuuza bidhaa kwa jumla, na pia kununua bidhaa za nchi nyingine na kuuza bidhaa kwenda nchi nyingine. Baada ya hapo, nilitaka kufanya kazi kwa muda fulani ili nipate uzoefu na ustadi katika kazi yangu mpya kabla ya kuanza upainia. Hivyo, katika mwaka wa 1961, nilikubali kufanya kazi katika jiji la Hamburg, Ujerumani, jiji kubwa zaidi lililo na bandari. Kadiri nilivyozama katika kazi hiyo, ndivyo nilivyotamani kuahirisha kuanza utumishi wa wakati wote. Ningefanya nini?

Ninashukuru kwamba Yehova aliwatumia akina ndugu wenye upendo kunisaidia kutanguliza mambo ya kiroho. Rafiki zangu kadhaa walikuwa wameanza upainia na waliniwekea mfano mzuri sana. Isitoshe, Ndugu Erich Mundt, aliyeokoka kambi ya mateso, alinitia moyo nimtumaini Yehova. Alisema kwamba katika kambi ya mateso, akina ndugu waliojitegemea wenyewe hatimaye walidhoofika kiroho. Lakini wale waliomtegemea Yehova kikamili waliendelea kuwa waaminifu na mwishowe wakawa nguzo makutanikoni.

Pia, Ndugu Martin Poetzinger, ambaye baadaye alitumikia katika Baraza Linaloongoza alikuwa akiwatia moyo akina ndugu hivi: “Sifa ya ujasiri ndiyo mali yenye thamani zaidi unayoweza kumiliki!” Baada ya kutafakari maneno hayo, hatimaye niliacha kazi yangu ya kimwili na kuanza upainia Juni 1963. Huo ndio uamuzi bora zaidi niliowahi kufanya! Baada ya miezi miwili, hata kabla ya kuanza mchakato wa kutafuta kazi mpya, nilipewa mgawo wa kuwa painia wa pekee. Miaka michache baadaye, Yehova alifanya mambo yaliyopita matarajio yangu yote. Nilialikwa kuhudhuria darasa la 44 la Shule ya Gileadi.

“Usikate tamaa haraka katika mgawo wako,” ni mojawapo ya mambo muhimu sana niliyojifunza, hasa kutoka kwa Ndugu Nathan Knorr na Lyman Swingle. Walituhimiza tufanye yote tuwezayo ili tufanikiwe katika migawo yetu. Ndugu Knorr alisema: “Utakazia fikira nini? Uchafu, wadudu, umaskini? Au utaona miti, maua, na nyuso zenye furaha? Jifunze kuwapenda watu!” Siku moja, Ndugu Swingle alipokuwa akieleza sababu zilizowafanya baadhi ya akina ndugu wakate tamaa haraka na kuacha mgawo wao, alisikitika sana hivi kwamba machozi yakamtoka. Alilazimika kukatiza hotuba yake hadi alipopata usawaziko tena. Jambo hilo lilinigusa sana na niliazimia kwamba sitafanya jambo lolote ambalo litamtamausha Kristo au ndugu zake waaminifu.​—Mt. 25:40.

Baada ya kupokea migawo yetu, Wanabetheli fulani walitaka kujua mahali ambapo baadhi yetu tulikuwa tumegawiwa kwenda. Walizungumza mambo mazuri kuhusu migawo yote, lakini mara tu niliposema, “Kongo (Kinshasa),” wakanyamaza ghafla halafu wakasema: “Oh, Kongo! Yehova na awe pamoja nawe!” Siku hizo, vita, wanajeshi mamluki, na mauaji ya kisiasa nchini Kongo (Kinshasa) yalitawala vichwa vya habari. Lakini niliendelea kuyakumbuka masomo niliyokuwa nimejifunza Gileadi. Muda mfupi baada ya kuhitimu katika mwezi wa Septemba 1967, mimi, Heinrich Dehnbostel, na Claude Lindsay, tulifunga safari kuelekea Kinshasa, mji mkuu wa Kongo.

Baada ya kuwasili Kinshasa, tulijifunza Kifaransa kwa miezi mitatu. Kisha tulisafiri kwa ndege na kwenda katika jiji la Lubumbashi, ambalo hapo awali liliitwa Elisabethville, lililo kusini kabisa mwa nchi ya Kongo karibu na mpaka wa Zambia. Tulihamia katika nyumba ya wamishonari iliyokuwa katikati ya jiji hilo.

Kwa kuwa maeneo mengi katika jiji la Lubumbashi hayakuwa yamehubiriwa, tulifurahi sana kuwa miongoni mwa watu wa kwanza kuwahubiria wakaaji wengi wa jiji hilo. Muda si muda, ilikuwa vigumu kupata muda wa kujifunza na watu wote waliotaka kujifunza Biblia. Pia tuliwahubiria polisi na maofisa waliofanya kazi serikalini. Wengi wao waliliheshimu Neno la Mungu na kazi yetu ya kuhubiri. Watu wengi walizungumza Kiswahili, hivyo mimi na Claude Lindsay tulijifunza lugha hiyo. Muda mfupi baadaye, tulipewa mgawo katika kutaniko la Kiswahili.

Ingawa tulifurahia mambo mengi yenye kusisimua, tulikabili pia changamoto kadha wa kadha. Mara kwa mara tulilazimika kushughulika na wanajeshi walevi au polisi wasumbufu ambao walisema mambo ya uwongo kutuhusu. Siku moja kikundi cha polisi waliojihami kwa silaha kilivamia nyumba yetu ya wamishonari tulipokuwa tukiendelea na mikutano ya kutaniko, nao wakatupeleka hadi kwenye kituo kikuu cha polisi ambapo walitulazimisha kuketi sakafuni hadi saa 4 usiku hivi walipotuachilia huru.

Katika mwaka wa 1969, nilipewa mgawo wa kuzungukia makutaniko. Katika mgawo huo, nyakati nyingine nilisafiri kwa muda mrefu kupitia mapori makubwa yenye majani marefu na vijia vyenye matope mengi, mambo yaliyozoeleka barani Afrika. Katika kijiji kimoja, kuku pamoja  na vifaranga wake walilala chini ya kitanda changu usiku. Sitasahau kamwe jinsi kuku huyo alivyokuwa akianza pilikapilika kwa kupiga kelele nyingi kulipokuwa kukipambazuka. Ningali ninakumbuka kwa furaha pindi ambazo niliketi jioni pamoja na akina ndugu tukiota moto huku tukizungumzia kweli za Biblia.

Mojawapo ya changamoto kubwa sana nilizokabili ni kushughulika na ndugu wa uwongo ambao waliunga mkono kikundi cha Kitawala. * Baadhi yao walikuwa wameingia ndani ya makutaniko na walikuwa na mapendeleo ya kitheokrasi. Wengi wa ndugu hao wa uwongo waliokuwa kama ‘miamba iliyojificha’ walifunuliwa na ndugu na dada wa kweli. (Yuda 12) Hatimaye, Yehova aliyasafisha makutaniko na kuweka msingi kwa ajili ya ukuzi mkubwa wa kiroho.

Katika mwaka wa 1971, nilipewa mgawo wa kwenda kufanya kazi katika ofisi ya tawi jijini Kinshasa, ambapo nilipewa migawo mbalimbali kama vile, kushughulikia barua, maagizo ya machapisho, na mambo yanayohusu idara ya utumishi. Nikiwa Betheli, nilijifunza jinsi ya kupanga kazi katika nchi kubwa yenye miundo mbinu duni. Pindi kwa pindi, ilichukua miezi mingi kwa barua tulizotuma kwa ndege kufika makutanikoni. Barua hizo zingeshushwa kutoka kwenye ndege na kusafirishwa kwa mashua ambazo baadaye zilikwama kwa majuma kadhaa katikati ya magugu maji. Hata hivyo, kazi ilisonga mbele licha ya changamoto hizo na nyinginezo.

Nilistaajabu kuona jinsi akina ndugu walivyofaulu kuandaa makusanyiko makubwa kwa kutumia pesa kidogo. Walitengeneza majukwaa kutokana na vichuguu vya mchwa, wakatumia nyasi ndefu kutengeneza kuta, na kukunja nyasi hizo ili zitumike kama viti. Mianzi ilitumika kama nguzo za majengo na mikeka iliyotengenezwa kwa matete ilitumika kama paa za nyumba au meza. Na walichonga magome ya miti na kuyatumia kama misumari. Nilivutiwa na ndugu na dada hao wabunifu na walioshinda changamoto zozote zilizojitokeza bila kukata tamaa. Niliwapenda sana. Niliwakosa sana nilipopata mgawo mpya!

Katika mwaka wa 1974, nilipata mgawo mpya na kuhamia katika ofisi ya tawi jijini Nairobi, Kenya. Tulikuwa na kazi nyingi za kufanya kwa sababu ofisi ya tawi ya Kenya ilitegemeza kazi ya kuhubiri katika nchi kumi jirani, na katika baadhi ya nchi hizo kazi yetu ilikuwa imepigwa marufuku. Mara kwa mara nilipewa mgawo wa kutembelea nchi hizo, hasa nchi ya Ethiopia, ambako ndugu zetu waliteswa na kuvumilia majaribu makali sana. Wengi wao waliteswa vikali sana au kufungwa gerezani; hata wengine waliuawa. Lakini walivumilia kwa uaminifu kwa sababu walikuwa na uhusiano mzuri pamoja na Yehova na miongoni mwao.

Katika mwaka wa 1980, maisha yangu yalichukua mkondo mpya wenye kusisimua nilipofunga ndoa na Gail Matheson, ambaye alizaliwa Kanada, na alikuwa mwanafunzi mwenzangu katika Shule ya Gileadi. Tulikuwa tukiwasiliana kwa barua. Gail alikuwa mmishonari nchini Bolivia. Baada ya miaka 12, tulikutana tena jijini New York. Muda mfupi baada ya hapo, tulifunga ndoa nchini Kenya. Ninamshukuru sana Gail kwa sababu yeye ni mwanamke mwenye mtazamo mzuri sana wa kiroho na mfano mzuri wa mtu anayeridhika na mambo aliyo nayo. Bado yeye ni msaada mkubwa sana kwangu na mwandamani mwenye upendo.

Katika mwaka wa 1986, mimi pamoja na Gail tulipewa mgawo wa kuyazungukia makutaniko na wakati uleule nilitumikia kwenye Halmashauri ya Tawi. Kazi ya kuzungukia makutaniko ilihusisha kutembelea makutaniko yaliyokuwa katika nchi nyingi zilizokuwa chini ya ofisi ya tawi ya Kenya.

Ninakumbuka vizuri nilipokuwa nikifanya matayarisho kwa ajili ya kusanyiko la wilaya huko Asmara (nchini Eritrea) mwaka wa 1992 kazi yetu ilipokuwa imepigwa marufuku katika eneo hilo. Kwa kusikitisha, hatukufanikiwa kupata mahali panapofaa isipokuwa ghala kubwa ambalo lilikuwa katika hali mbaya upande wa nje, na hata mbaya zaidi upande wa ndani. Siku ya kusanyiko ilipofika, nilishangaa kuona jinsi  akina ndugu walivyobadilisha upande wa ndani wa ghala hilo na kuwa mahali panapofaa pa kumwabudia Yehova. Familia nyingi zilileta vitambaa maridadi na kwa ustadi wakafunika sehemu ambazo hazikuwa katika hali nzuri. Tulifurahia kusanyiko lenye kusisimua lililokuwa na wahudhuriaji 1,279 wenye shangwe.

Kazi ya kuyazungukia makutaniko ilikuwa badiliko kubwa sana kwetu kwa sababu hali za mahali tulipolala kila juma zilitofautiana sana. Pindi moja tulilala kwenye chumba cha wageni cha kifahari kando ya bahari; pindi nyingine tulilala katika banda la mabati na vyoo vilikuwa umbali wa mita 100. Lakini haidhuru tulitumikia wapi, kumbukumbu tunazofurahia zaidi ni za siku zenye shughuli nyingi katika utumishi pamoja na mapainia na wahubiri wenye bidii. Tulipopokea mgawo mpya, tulilazimika kuagana na marafiki wengi wapendwa ambao tungewakosa sana.

Mwishoni mwa miaka ya 1980 na mwanzoni mwa miaka ya 1990, kazi yetu ilitambuliwa kisheria katika nchi kadhaa zilizokuwa chini ya ofisi ya tawi ya Kenya. Hivyo, ofisi za tawi na ofisi za nchi zilianzishwa katika nchi hizo. Katika mwaka wa 1993, tulipewa mgawo wa kutumikia katika ofisi iliyokuwa huko Addis Ababa, Ethiopia, ambako baada ya miaka mingi ya marufuku hatimaye kazi yetu ilitambuliwa kisheria.

Yehova amebariki kazi nchini Ethiopia. Ndugu na dada wengi wamejiunga na utumishi wa upainia. Tangu mwaka wa 2012, zaidi ya asilimia 20 ya wahubiri wametumikia wakiwa mapainia wa kawaida kila mwaka. Zaidi ya hilo, shule za kitheokrasi zimeandaa mazoezi yanayohitajika, na zaidi ya Majumba ya Ufalme 120 yamejengwa. Katika mwaka wa 2004, familia ya Betheli ilihamia katika makao mapya, na Jumba la Kusanyiko lililo katika makao hayo limekuwa baraka kwelikweli.

Kwa miaka mingi, mimi na Gail tumefurahia urafiki wa karibu pamoja na ndugu na dada zetu nchini Ethiopia. Tunawapenda sana kwa sababu ni wenye upendo na fadhili sana. Hivi karibuni tumekuwa tukisumbuliwa na matatizo ya afya, hivyo tulihamishiwa katika ofisi ya tawi ya Ulaya ya Kati. Tunatunzwa vizuri na kwa upendo, lakini tunawakosa sana rafiki zetu wapendwa nchini Ethiopia.

Tumejionea jinsi Yehova alivyoikuza kazi yake. (1 Kor. 3:6, 9) Kwa mfano, nilipowahubiria kwa mara ya kwanza wachimba migodi wenye asili ya Rwanda katika ukanda wa Copperbelt nchini Kongo, hakukuwa na wahubiri wowote nchini Rwanda. Sasa kuna ndugu na dada zaidi ya 30,000 katika nchi hiyo. Katika mwaka wa 1967, kulikuwa na wahubiri 6,000 nchini Kongo (Kinshasa). Sasa kuna wahubiri 230,000 hivi, na zaidi ya watu milioni moja walihudhuria Ukumbusho mwaka wa 2018. Katika nchi zote ambazo zilikuwa chini ya ofisi ya tawi ya Kenya, idadi ya wahubiri imeongezeka na kufikia zaidi ya wahubiri 100,000.

Zaidi ya miaka 50 iliyopita, Yehova aliwatumia akina ndugu tofauti-tofauti kunisaidia kuanza utumishi wa wakati wote. Ingawa bado mimi ni mwenye haya, nimejifunza kumtegemea Yehova kikamili. Mambo niliyojionea barani Afrika yamenisaidia kusitawisha sifa ya subira na kuridhika na mambo niliyo nayo. Mimi na Gail huwaonea fahari ndugu na dada wapendwa wanaoonyesha sifa ya ukarimu na uvumilivu wa pekee, na kumtumaini Yehova kabisa. Ninamshukuru sana Yehova kwa fadhili zake zisizostahiliwa. Kwa kweli, baraka za Yehova zimepita kabisa matarajio yangu yote.​—Zab. 37:4.