Simulizi la Maisha

Maisha Yenye Kuthawabisha Katika Utumishi wa Yehova

KAMA ILIVYOSIMULIWA NA RUSSELL KURZEN

Nilizaliwa Septemba 22, 1907, miaka saba kabla ya kile kipindi kilichoanza na kuzuka kwa vita ya kwanza ya ulimwengu. Familia yetu ilikuwa tajiri kwa njia iliyo muhimu zaidi. Nafikiri utakubaliana nami ukisoma simulizi fupi kuhusu familia yetu.

NYANYA yangu Kurzen, alitafuta kweli kuhusu Mungu akiwa angali msichana mdogo. Hata kabla ya kuwa tineja, alitembelea makanisa tofauti-tofauti katika mji wenye kupendeza wa Spiez nchini Uswisi alikozaliwa. Katika mwaka wa 1887, miaka kadhaa baada ya kuolewa, familia ya Kurzen ilijiunga na wengine wengi waliohamia Marekani.

Baada ya familia yao kuhamia Ohio, karibu mwaka wa 1900, Nyanya alipata hazina aliyokuwa akitafuta sana. Aliipata kwenye kitabu, The Time Is at Hand, kilichoandikwa na Charles Taze Russell katika Kijerumani. Upesi alitambua kwamba kitabu hicho kilikuwa na kweli za Biblia. Ijapokuwa Nyanya hakujua kusoma Kiingereza vizuri, aliandikisha magazeti ya Mnara wa Mlinzi katika Kiingereza. Hivyo akajifunza kweli zaidi za Biblia na vilevile Kiingereza. Babu hakupendezwa kamwe na mambo ya kiroho yaliyompendeza nyanya.

Kati ya watoto 11 wa Nyanya Kurzen, ni John na Adolph tu ambao walithamini hazina ya kiroho aliyoipata Nyanya. Baba yangu John alibatizwa mwaka wa 1904 huko St Louis, Missouri kwenye mkusanyiko wa Wanafunzi wa Biblia kama Mashahidi wa Yehova walivyojulikana. Kwa kuwa wengi wa Wanafunzi wa Biblia hawakuwa na uwezo mkubwa kifedha, mkusanyiko huo uliratibiwa wakati wa Maonyesho ya Kimataifa ya St. Louis ili waweze kufaidika na nauli  zilizopunguzwa za magari-moshi. Baadaye katika mwaka wa 1907, ndugu ya baba, Adolph akabatizwa kwenye mkusanyiko uliofanywa karibu na Maporomoko ya Niagara huko New York. Baba na nduguye walihubiri kwa bidii mambo waliyokuwa wamejifunza kutoka kwa Biblia na hatimaye wote wawili wakawa wahudumu wa wakati wote (ambao sasa wanaitwa mapainia).

Hivyo, nilipozaliwa mwaka wa 1907, familia yangu tayari walikuwa matajiri kiroho. (Mithali 10:22) Nikiwa ningali mtoto mchanga, wazazi wangu John na Ida walinipeleka kwenye mkusanyiko wenye kichwa “Kufikia Ushindi” uliofanywa mahali panapoitwa Put-in-Bay huko Ohio, mwaka wa 1908. Joseph F. Rutherford aliyekuwa mhudumu asafiriye alikuwa mwenyekiti wa mkusanyiko huo. Majuma machache kabla ya mkusanyiko huo Rutherford alikuja Dalton, Ohio, na akatutembelea nyumbani kwetu ambapo aliwatolea Wanafunzi wa Biblia wa sehemu hiyo hotuba nyingi.

Siwezi kukumbuka matukio hayo, lakini nakumbuka mkusanyiko uliofanywa mjini Mountain Lake Park, Maryland, mwaka wa 1911. Mimi na dadangu mdogo Esther tulikutana na Charles Taze Russell aliyesimamia kazi ya Wanafunzi wa Biblia ya kuhubiri habari njema ulimwenguni pote.

Katika Juni 28, 1914, siku ambayo dunia ilitumbukia vitani baada ya kuuawa kwa Mwana-mfalme Ferdinand wa Sarajevo, pamoja na mke wake, nilijiunga na familia yetu kuhudhuria mkusanyiko wenye amani mjini Columbus, Ohio. Tangu miaka hiyo ya mapema, nimekuwa na pendeleo la kuhudhuria mikusanyiko mingi ya watu wa Yehova. Baadhi yake ikiwa na hudhurio la watu mia au zaidi na mingine ikiwa na wahudhuriaji wengi zaidi katika viwanja vikubwa ulimwenguni.

Nyumba Yetu Ilikuwa Mahali Pafaapo

Kuanzia mwaka wa 1908 hadi 1918 hivi, kutaniko dogo la Wanafunzi wa Biblia lilikutana nyumbani kwetu huko Dalton —eneo lililopo katikati ya Pittsburgh, Pennsylvania, na Cleveland, Ohio. Nyumba yetu ilikuwa kituo cha kupumzikia kwa wasemaji wengi wenye kusafiri. Walifunga farasi na vigari vyao vya kukokotwa nyuma ya ghala letu na kuwasimulia wahudhuriaji mambo yaliyoonwa yenye kusisimua pamoja na kweli za Biblia. Ulikuwa wakati wenye kutia moyo kama nini!

 Ingawa Baba alikuwa mwalimu, tamaa yake hasa ilikuwa kushiriki katika kazi iliyo kuu zaidi ya ufundishaji, yaani huduma ya Kikristo. Alitufundisha kuhusu Yehova, na kila jioni tulisali pamoja tukiwa familia. Katika mwaka wa 1919, baba aliuza farasi na kigari cha kukokotwa, akanunua gari aina ya Ford ya mwaka wa 1914 kwa dola 175 za Marekani ili aweze kuwafikia watu wengi zaidi katika kazi ya kuhubiri. Katika mwaka wa 1919 na 1922, tulitumia gari hilo kwenda kwenye mikusanyiko mashuhuri ya Wanafunzi wa Biblia iliyofanywa Cedar Point, Ohio.

Familia yetu yote —Mama; Baba; Esther; ndugu yangu mchanga, John, na mimi —tulishiriki katika kazi ya kuhubiri. Nakumbuka vizuri mara ya kwanza mwenye-nyumba aliponiuliza swali la Biblia. Nilikuwa na umri wa miaka saba hivi. Mwanamume huyo aliniuliza, “Kijana, Har-Magedoni ni nini?” Nikisaidiwa na babangu niliweza kumjibu kwa kutumia Biblia.

Kuanza Huduma ya Wakati Wote

Katika mwaka wa 1931, familia yetu ilihudhuria mkusanyiko uliofanywa Columbus, Ohio, ambako tulijiunga na wengine kulikubali kwa shangwe jina jipya, Mashahidi wa Yehova. John alisisimuka sana hivi kwamba alipendekeza tuanze kazi ya upainia. * Tulipoanza upainia, Mama, Baba, na Esther wakawa mapainia pia. Tulikuwa na hazina iliyoje—familia iliyoungana katika kazi yenye kuleta shangwe ya kuhubiri habari njema za Ufalme wa Mungu! Sichoki kamwe kumshukuru Yehova kwa hazina hii. Ingawa tulikuwa wenye furaha nyingi, tulitazamia kupata shangwe zaidi.

Mnamo Februari mwaka wa 1934, nilianza kutumikia katika makao makuu ya Mashahidi wa Yehova (yanayoitwa Betheli) huko Brooklyn, New York. Ndugu yangu John alijiunga nami majuma machache baadaye. Tulikaa katika chumba kimoja mpaka alipomwoa Jessie, mke wake mpendwa katika mwaka wa 1953.

Wazazi wetu walikubali migawo ya upainia katika sehemu mbalimbali za nchi na Esther na mume wake George Read wakajiunga nao baada ya mimi na John kwenda Betheli. Wazazi wetu waliendelea na upainia hadi mwaka wa 1963 walipokufa wakiwa na tumaini la kimbingu. Esther na mumewe walikuwa na familia nzuri, nami nimebarikiwa kuwa na wapwa wengi niwapendao sana.

Kazi na Familia ya Betheli

John alitumia stadi zake za ufundi kufanya kazi katika Betheli pamoja na Wanabetheli wengine. Walishirikiana katika miradi mbalimbali kama vile kutengeneza vinanda vya gramafoni vilivyotumiwa na maelfu ya Mashahidi wa Yehova katika mahubiri ya nyumba kwa nyumba. John alisaidia pia kubuni na kutengeneza mashine ya kufunga na kutia anwani kwenye magazeti yaliyotumwa kwa watu mmoja-mmoja.

Nilianza utumishi wangu wa Betheli katika idara ya kujalidi vitabu. Waliofanya kazi katika kiwanda wakati huo walikuwa wanaume vijana ambao hadi sasa wanaendelea kutumikia kwa uaminifu katika Betheli. Hao wanatia ndani Carey Barber na Robert Hatzfeld. Ninawakumbuka pia, Nathan Knorr, Karl Klein, Lyman Swingle, Klaus Jensen, Grant Suiter, George Gangas, Orin Hibbard, John Sioras, Robert Pyne, Charles Fekel, Benno Burczyk, na John Perry, ijapokuwa tayari wamekufa. Walifanya kazi kwa uaminifu mwaka baada ya mwingine bila kulalamika wala kutarajia “kupandishwa cheo.” Hata hivyo, kadiri tengenezo lilivyozidi kukua ndivyo baadhi ya Wakristo hawa waaminifu waliotiwa mafuta walivyopata madaraka zaidi. Wengine hata walitumikia katika Baraza Linaloongoza la Mashahidi wa Yehova.

Nilijifunza somo muhimu sana kwa kufanya kazi pamoja na ndugu hawa wenye kujidhabihu. Katika kazi za kimwili, wafanyakazi hulipwa mshahara kwa kazi yao. Hiyo ni thawabu yao. Kutumika katika Betheli hutokeza baraka za kiroho zenye kuthawabisha, na ni wanaume  na wanawake wa kiroho tu wanaothamini thawabu za aina hiyo.—1 Wakorintho 2:6-16.

Nathan Knorr, aliyekuja Betheli akiwa na miaka 18 katika mwaka wa 1923, alikuwa msimamizi wa kiwanda katika miaka ya 1930. Alitembea kiwandani kila siku na kumsalimu kila mfanyakazi. Tulithamini sana upendezi huo wa kibinafsi hasa sisi tuliokuwa wapya Betheli. Katika mwaka wa 1936, tulipata matbaa mpya kutoka Ujerumani na kwa sababu baadhi ya ndugu vijana hawakuweza kuiunganisha, Ndugu Knorr alivaa ovaroli akafanya kazi pamoja nao kwa zaidi ya mwezi mmoja, hadi ilipoanza kufanya kazi.

Ndugu Knorr alikuwa mfanyakazi mwenye bidii sana hivi kwamba wengi wetu hatungeweza kufanya kazi kama alivyofanya. Lakini alifurahia tafrija pia. Hata baada ya kuwekwa kuwa msimamizi wa kazi ya kuhubiri ulimwenguni pote ya Mashahidi wa Yehova katika Januari 1942, wakati mwingine alicheza besiboli na washiriki wa familia ya Betheli pamoja na wanafunzi wa shule ya wamishonari ya Gileadi katika chuo kimoja karibu na South Lansing, New York.

Mnamo Aprili 1950, familia ya Betheli ilihamia kwenye jengo jipya la makao lenye orofa kumi lililo katika barabara ya 124 Columbia Heights, Brooklyn, New York. Chumba kipya cha kulia kilikuwa na nafasi ya kututosha sote. Kwa muda wa miaka mitatu ya ujenzi wa makao hayo hatukuweza kuwa na programu ya ibada ya asubuhi. Ulikuwa wakati wenye furaha kama nini programu hiyo ilipoanzishwa tena! Ndugu Knorr alinipa mgawo wa kuketi katika meza ya mwenyekiti pamoja naye ili kumkumbusha majina ya washiriki wapya wa familia. Kwa miaka 50 niliketi hapohapo kwa ajili ya ibada ya asubuhi na kiamsha kinywa. Kisha mnamo Agosti 4, 2000, chumba hiki kikafungwa, nikapelekwa kwa mojawapo ya vyumba vya kulia vilivyorekebishwa vya iliyokuwa Hoteli ya Towers.

Katika miaka ya 1950, nilifanya kazi kiwandani nikitumia mashine ya kupanga herufi, zilizotumiwa kutengeneza mabamba ya kuchapishia. Sikufurahia kazi hiyo sana, lakini William Peterson aliyesimamia mashine hizo, alikuwa mwenye urafiki sana hivi kwamba nilifurahia kuwa katika idara hiyo. Kisha katika mwaka wa 1960 wajitoleaji walihitajiwa ili kupaka rangi jengo jipya la makao katika barabara ya 107 Columbia Heights. Nilifurahi kujitolea ili kutayarisha makao hayo mapya kwa ajili ya familia yetu ya Betheli iliyozidi kupanuka.

Muda mfupi baada ya jengo la 107 Columbia Heights kumalizwa kupakwa rangi, nilifurahi kupokea mgawo usiotazamiwa wa kuwapokea wageni waliokuja Betheli. Kama miaka mingineyo yote niliyotumikia Betheli, nilifurahia kutumikia kama mpokea wageni kwa miaka 40. Ilisisimua kuzungumzia matokeo ya juhudi zetu za pamoja za kufanya kazi ya kuendeleza Ufalme pamoja na wageni waliotembelea Betheli au washiriki wapya wa familia ya Betheli.

Wanafunzi wa Biblia Wenye Bidii

Familia yetu ya Betheli ina maendeleo kiroho kwa sababu washiriki wayo wanaipenda Biblia. Mwaka wangu wa kwanza Betheli, nilimuuliza Emma Hamilton, aliyekuwa msahihishaji makosa katika nakala zilizoandikwa, alikuwa ameisoma Biblia mara ngapi. “Mara 35,” kisha nikaacha kuhesabu,” alijibu. Anton Koerber, Mkristo mwingine mwaminifu aliyetumikia Betheli karibu wakati huohuo, alipenda kusema: “Uwe na Biblia karibu nawe kila wakati.”

Kufuatia kifo cha Ndugu Russell, mwaka wa 1916, Joseph F. Rutherford alichukua mahali pake na kuwa msimamizi wa tengenezo. Rutherford alikuwa msemaji stadi mwenye ushujaa alipozungumza hadharani, na akiwa mwanasheria aliwatetea Mashahidi wa Yehova mara nyingi katika Mahakama Kuu ya Marekani. Baada ya kifo chake mwaka wa 1942, Ndugu Knorr akachukua mahali pake na akafanya bidii kuwa msemaji bora hadharani. Kwa sababu chumba changu kilikuwa karibu na chake, mara nyingi nilimsikia akifanya mazoezi ya hotuba zake. Punde si punde ijapokuwa kwa juhudi nyingi, akawa msemaji bora.

 Mnamo Februari 1942, Ndugu Knorr alianzisha shule ya kutusaidia sisi akina ndugu katika Betheli kuboresha stadi zetu za kufundisha na za usemi. Shule hiyo ilikazia kufanya utafiti kwa kutumia Biblia na kuboresha usemaji wetu wa hadharani. Mwanzoni, kila mmoja wetu alipewa hotuba fupi kuhusu mtu fulani katika Biblia. Hotuba yangu ya kwanza ilihusu Musa. Katika mwaka wa 1943 shule inayofanana na hiyo ilianzishwa katika makutaniko yote ya Mashahidi wa Yehova, na inaendelea hata sasa. Wanabetheli bado wanatiwa moyo kupata ujuzi zaidi wa Biblia na kusitawisha njia za kufundisha zenye matokeo.

Darasa la kwanza la shule ya wamishonari ya Gileadi lilianza mnamo Februari 1943. Na sasa darasa la 111 la Gileadi ndipo tu limehitimu! Katika utendaji wake wa zaidi ya miaka 58, shule hii imeandaa mazoezi kwa zaidi ya watu 7,000 ili watumikie wakiwa wamishonari ulimwenguni pote. Jambo la kupendeza ni kwamba katika mwaka wa 1943 wakati shule hii ilipoanzishwa, kulikuwa na Mashahidi wa Yehova zaidi ya 100,000 tu ulimwenguni pote. Sasa, kuna Mashahidi zaidi ya 6,000,000 wanaohubiri habari njema za Ufalme wa Mungu!

Nashukuru kwa Urithi Wangu wa Kiroho

Kabla tu ya kuanzishwa kwa shule ya Gileadi, mimi pamoja na wengine wawili kutoka Betheli tulipewa mgawo wa kutembelea makutaniko kotekote Marekani. Tuliyatembelea makutaniko kwa siku moja, siku kadhaa au hata juma zima katika juhudi za kuyaimarisha kiroho. Tuliitwa watumishi wa akina ndugu, jina ambalo baadaye lilibadilishwa kuwa watumishi wa mzunguko, au waangalizi wa mzunguko. Baada tu ya kuanzishwa kwa Shule ya Gileadi, niliombwa nirudi ili nifundishe masomo kadhaa. Nilifunza darasa la 2 hadi la 5, na pia nikawa mwalimu-badala katika darasa la 14.  Kuzungumzia pamoja na wanafunzi matukio ya mapema katika historia ya kisasa ya tengenezo la Yehova—mengi yakiwa matukio niliyojionea—yalinifanya nithamini sana urithi wangu wa kiroho wenye kuthawabisha.

Pendeleo lingine ambalo nimefurahia kwa miaka mingi ni lile la kuhudhuria mikusanyiko ya kimataifa ya watu wa Yehova. Nikiwa na wajumbe wengine 500, tulisafiri sehemu nyingi ulimwenguni kuhudhuria mkusanyiko wa “Habari Njema za Kudumu” katika mwaka wa 1963. Mikusanyiko mingine ya kihistoria niliyohudhuria ni ile iliyofanywa huko Warsaw, Poland mwaka wa 1989; Berlin, Ujerumani mwaka wa 1990; na Moscow, Urusi mwaka wa 1993. Katika kila mkusanyiko, nilipata fursa ya kukutana na baadhi ya ndugu na dada zetu wapendwa waliovumilia minyanyaso ya miaka mingi chini ya utawala wa Nazi na Ukomunisti. Matukio hayo yaliimarisha imani kama nini!

Kwa kweli maisha yangu katika utumishi wa Yehova yamekuwa yenye kuthawabisha sana! Baraka za kiroho hazina mwisho. Tofauti na utajiri wa kimwili, utajiri wa kiroho huongezeka tunaposhiriki na wengine mambo ya kiroho. Wakati mwingine mimi husikia wengine wakisema kwamba afadhali wasingelelewa kama Mashahidi wa Yehova. Wanasema eti wangethamini sana kweli za Biblia kama kwanza wangeonja maisha nje ya tengenezo la Mungu.

Mimi husikitika sana ninaposikia vijana wakisema hivyo, kwani wanachomaanisha hasa ni kwamba haifai kufundishwa njia za Yehova tangu utotoni. Ebu wazia mazoea mabaya na kufikiri kulikopotoka ambako watu wanapaswa kuacha wanapopata kweli za Biblia baadaye maishani. Daima ninashukuru kwamba wazazi wangu walitulea sote watatu katika njia ya uadilifu. John alibaki akiwa mtumishi mwaminifu kwa Yehova hadi kifo chake mnamo Julai 1980, naye Esther anaendelea akiwa Shahidi mwaminifu.

Nakumbuka kwa shangwe urafiki mzuri ambao nimefurahia pamoja na akina ndugu na dada Wakristo waaminifu. Kufikia sasa nimefurahia miaka 67 katika utumishi wa Betheli. Ijapokuwa sikuoa, nina wana, mabinti na wajukuu wengi wa kiroho. Ninatazamia kwa shangwe kukutana na washiriki wapya wapendwa wanaojiunga na familia yetu ya kiroho ya ulimwenguni pote. Jinsi yalivyo ya kweli maneno haya: “Baraka ya BWANA hutajirisha”! —Mithali 10:22.

[Maelezo ya Chini]

[Picha katika ukurasa wa 20]

Kutoka kushoto hadi kulia: baba na ndugu yangu John kwenye paja, Esther, mimi, na mama yangu

[Picha katika ukurasa wa 23]

Nikifundisha darasa la Gileadi mwaka wa 1945

Juu kulia: Walimu wa Shule ya Gileadi Eduardo Keller, Fred Franz, mimi, na Albert Schroeder

[Picha katika ukurasa wa 24]

Nikikumbuka maisha yangu yenye kuthawabisha katika utumishi wa Yehova