Simulizi la Maisha

“Siwezi Kubadili Kitu Ng’o!”

LIMESIMULIWA NA GLADYS ALLEN

Nyakati nyingine mimi huulizwa, “Kama ungeambiwa uishi tena, ungebadili nini?” Kwa kweli, “Siwezi kubadili kitu ng’o!” Acheni nisimulie ni kwa nini nasema hivyo.

MNAMO mwaka 1929, nilipokuwa na umri wa miaka miwili, baba yangu Matthew Allen aliona jambo lenye kupendeza. Alipata kijitabu chenye kichwa, Millions Now Living Will Never Die!, kilichochapishwa na International Bible Students, kama vile Mashahidi wa Yehova walivyojulikana wakati huo. Baada ya Baba kusoma kwa bidii kurasa chache tu alisema hivi kwa shauku, “Hii ndiyo habari nzuri zaidi ambayo nimewahi kuisoma!”

Muda mfupi baada ya hapo, Baba alipata vichapo vingine vya Wanafunzi wa Biblia. Upesi akaanza kuwaambia majirani mambo aliyokuwa akijifunza. Hata hivyo, hakukuwa na kutaniko la Mashahidi wa Yehova katika eneo nilikokaa huko mashambani. Akitambua uhitaji wa kushirikiana kwa ukawaida na Wakristo, Baba alihamisha familia yake huko Orangeville, Ontario, Kanada, mwaka wa 1935 kwa sababu kulikuwa na kutaniko huko.

Siku hizo, watoto hawakutiwa moyo kuhudhuria mikutano ya kutaniko, mara nyingi walibaki nje na kucheza hadi watu wazima walipomaliza mikutano. Baba hakupenda jambo hilo. Alisababu hivi, “Ikiwa mikutano inanifaa, basi inawafaa watoto wangu.” Kwa hiyo, ijapokuwa alikuwa mgeni, Baba aliagiza ndugu yangu Bob, dada zangu Ella na Ruby, na mimi tujiunge na watu wazima kwenye mikutano, nasi tulifanya hivyo. Kisha, watoto wengine wa Mashahidi wakaanza kuhudhuria pia. Kuhudhuria mikutano na kutoa maelezo kukawa sehemu muhimu ya maisha yetu.

 Baba aliipenda Biblia, na alikuwa akiigiza hadithi za Biblia kwa njia yenye kupendeza sana. Kupitia njia hiyo, alikazia mioyoni mwetu mambo muhimu ambayo ningali ninayakumbuka kwa shauku nyingi sana. Moja ya mambo ninayokumbuka ni kwamba Yehova hubariki wale wanaomtii.

Baba pia alitufunza jinsi ya kutumia Biblia ili kutetea imani yetu. Tuliitumia kama mchezo. Baba angesema, “Ninaamini kwamba nikifa nitakwenda mbinguni. Sasa nithibitishieni kwamba sitakwenda.” Ruby na mimi tungefanya utafiti katika itifaki ili kupata maandiko tutakayotumia kukanusha fundisho hilo. Baada ya kusoma maandiko tuliyopata, Baba angesema, “Majibu yenu ni mazuri, lakini bado sijasadiki.” Kwa hiyo tungefanya utafiti tena katika itifaki. Tulifanya hivyo kwa muda wa saa kadhaa mpaka Baba aliporidhika na majibu tuliyompa. Kwa sababu hiyo, Ruby nami tukawa tumetayarishwa vizuri kueleza mafundisho yetu na kutetea imani yetu.

Kushinda Hofu ya Binadamu

Yajapokuwa mazoezi mazuri niliyopokea nyumbani na kwenye mikutano ya kutaniko, lazima nikiri kwamba kuna mambo mengine niliyoona kuwa magumu sana kufanya nikiwa Mkristo. Kama vijana wengi walivyo, mimi sikufurahia kuwa tofauti na wengine, hasa wanadarasa wenzangu. Jaribu la mapema la imani yangu lilihusu yale maandamano ya kutangaza habari.

Lengo lilikuwa kikundi cha akina ndugu na dada watembee polepole kwenye barabara kuu za mji na kubeba ishara zilizoandikwa. Kila mtu alimjua mwenzake katika mji wetu wenye wakazi wapatao 3,000 hivi. Wakati wa maandamano fulani ya kutangaza habari, nilitembea mwisho wa foleni nikibeba bango lililosema: “Dini Ni Mtego na Hila.” Baadhi ya wanashule wenzangu waliniona, nao wakaingia nyuma kwenye foleni hiyo haraka, wakiimba “Mungu Mwokoe Mfalme.” Nilifanyaje? Nilisali kwa bidii ili nipate nguvu ya kuendelea. Maandamano hayo yalipokwisha hatimaye, niliharakisha kwenda kwenye Jumba la Ufalme ili nirudishe ishara yangu na kwenda nyumbani. Hata hivyo, yule aliyetusimamia aliniambia kwamba maandamano mengine ya kutangaza habari yalikuwa karibu kuanza na kwamba walihitaji mtu mmoja mwingine zaidi wa kubeba ishara. Kwa hiyo nikarudi tena, nikisali kwa bidii kuliko hapo awali. Hata hivyo, kufikia wakati huo, wanashule wenzangu walikuwa wamechoka na kwenda nyumbani. Sala zangu za kuomba nguvu zikawa sala za shukrani!—Mithali 3:5.

Sikuzote watumishi wa wakati wote walikaribishwa nyumbani kwetu. Walikuwa kikundi chenye furaha na tulifurahia sana kuwakaribisha. Ninakumbuka kwamba, tangu zamani sikuzote wazazi wetu walituambia kwamba huduma ya wakati wote ndiyo kazi bora zaidi.

Kwa kuitikia kitia-moyo chao, nilianza huduma ya wakati wote mwaka wa 1945. Baadaye nilijiunga na dada yangu Ella, ambaye alikuwa akifanya upainia huko London, Ontario. Nikiwa huko, nilialikwa kufanya aina ya utumishi ambayo sikufikiri ningeweza. Akina ndugu walikuwa wakienda meza hadi meza kwenye baa wakiwapa wateja magazeti ya Mnara wa Mlinzi na Consolation (ambayo sasa ni Amkeni!). Kwa uzuri, kazi hiyo ilifanywa Jumamosi alasiri, kwa hiyo nilikuwa na muda wa kusali juma zima ili  niwe na moyo mkuu! Kwa kweli kazi hiyo haikuwa rahisi kwangu, lakini ilithawabisha.

Kwa upande mwingine, nilijifunza pia jinsi ya kutoa matoleo ya pekee ya Consolation yanayohusu unyanyasaji wa ndugu zetu katika kambi za mateso za Nazi. Niliwaendea hasa wafanyabiashara Wakanada, kutia ndani wasimamizi wa makampuni makubwa-makubwa. Kwa miaka mingi, nimeona kwamba sikuzote Yehova hututegemeza maadamu tunamtegemea atupatie nguvu. Kama vile Baba alivyokuwa akisema, Yehova hubariki wale wanaomtii Yeye.

Kukubali Mwito wa Kutumikia Huko Quebec

Katika Julai 4, 1940, kazi ya Mashahidi wa Yehova ilipigwa marufuku nchini Kanada. Baadaye, marufuku ikaondolewa, lakini bado tulikuwa tukinyanyaswa katika mkoa wa Quebec wa Katoliki ya Roma. Bidii ya pekee ilifanywa ili kugawanya trakti yenye ujumbe mkali uliosema Quebec’s Burning Hate for God and Christ and Freedom Is the Shame of All Canada (Chuki Kuu ya Quebec kwa Mungu na Kristo na Uhuru Ni Aibu kwa Kanada Yote). Hiyo ilifanywa ili kuonyesha jinsi ndugu zetu walivyokuwa wakitendewa vibaya huko Quebec. Nathan H. Knorr, aliyekuwa mshiriki wa Baraza Linaloongoza la Mashahidi wa Yehova, alikutana na mamia ya mapainia jijini Montreal ili kuwaeleza matokeo ya shughuli ambayo tulikuwa tunataka kufanya. Ndugu Knorr alituambia kwamba tukikubali kugawanya trakti hiyo, tunaweza kutazamia kukamatwa na kupelekwa jela. Hiyo ilikuwa kweli kama nini! Katika kipindi cha muda fulani, nilikamatwa mara 15. Tulipokwenda katika utumishi wa shambani, tulihakikisha kwamba tumebeba mswaki na kichana kwa kuwa huenda tungelala jela.

Mwanzoni tuligawanya trakti hizo usiku ili tusitambuliwe. Nilikuwa nikibeba trakti chache za ziada kwenye mfuko nilioning’iniza kutoka shingoni ndani ya koti langu. Mfuko huo uliojaa trakti ulikuwa mkubwa sana na ulifanya nionekane mjamzito. Hiyo ilinifaidi nilipopanda kwenye gari lililojaa watu ili kwenda kwenye eneo. Ilitokea mara kadhaa kwamba mwanamume fulani mwungwana alisimama na kumpa bibi “mjamzito” kiti chake.

Baada ya muda fulani kupita, tulianza kushiriki kazi ya kugawanya vichapo mchana. Tuliacha trakti kwenye milango mitatu au minne, kisha tukaenda kwenye eneo jingine. Kwa kawaida, jambo hilo lilikuwa na matokeo mazuri. Hata hivyo, ikiwa kasisi wa parokia angejua kwamba tulikuwa hapo, tungetazamia matatizo. Katika pindi moja, kasisi alichochea umati wa watu 50 au 60, uliotia ndani watoto, waturushie nyanya na mayai. Tulikimbilia kwenye nyumba ya dada mmoja Mkristo, ambapo tulilala sakafuni.

Kulikuwa na uhitaji mkubwa wa mapainia wa kuhubiria watu wenye kuongea Kifaransa huko Quebec, kwa hiyo mnamo Desemba 1958, mimi na dada yangu Ruby tulianza kujifunza Kifaransa. Baadaye tulipewa mgao wa kuhubiri kwenye maeneo yenye watu wenye kuongea Kifaransa katika mkoa huo. Kila mgao ulikuwa na mambo yaliyoonwa ya pekee. Mahali pengine, tulikwenda mlango hadi mlango kwa muda wa saa nane kwa siku kwa miaka miwili bila mtu yeyote kutufungulia mlango! Watu walikuja mlangoni na kufunga pazia tu. Lakini hatukuacha kuhubiri. Leo, kuna makutaniko mawili yanayoendelea vizuri katika mji huo.

Twategemezwa na Yehova kwa Kila Njia

Tulianza kufanya upainia wa pekee mwaka wa 1965. Katika mgao mmoja tukiwa mapainia wa pekee, tulikuja kuelewa maana kamili ya maneno ya Paulo kwenye 1 Timotheo 6:8: “Tukiwa na riziki na cha kujifunika, tutakuwa wenye kuridhika na vitu hivi.” Ilitulazimu tupangie pesa zetu kwa makini ili tulipie gharama zetu. Kwa hiyo tulitenga pesa za kununulia mafuta ya kipasha-joto, kulipia nyumba, umeme, na za kununulia chakula. Baada ya kushughulikia gharama hizo, tulibaki na senti 25 katika mwezi mzima za kutumia kama tulivyopenda.

Tuliweza kupasha joto nyumba yetu kwa saa chache tu usiku kwa sababu hatukuwa na pesa za kutosha. Kwa hiyo chumba chetu cha kulala  hakikuzidi kiwango cha joto cha nyuzi 15 na mara nyingi kilikuwa chenye baridi zaidi. Kisha, siku moja kijana wa mwanafunzi mmoja wa Biblia wa Ruby akatutembelea. Lazima awe alikwenda nyumbani na kumwambia mama yake kwamba tulikuwa tukisikia baridi sana, kwa kuwa baada ya hapo alitutumia dola kumi kila mwezi za kununua mafuta ili tutumie kipasha-joto nyakati zote. Hatukuhisi tumeachwa bila kitu. Hatukuwa matajiri, lakini sikuzote tulikuwa na vitu muhimu tulivyohitaji. Tulihisi kwamba chochote cha ziada kilikuwa zawadi. Maneno ya Zaburi 37:25 ni ya kweli kama nini: “Sijamwona mwenye haki ameachwa wala mzao wake akiomba chakula”!

Ujapokuwa upinzani tuliokabili, nilifurahia kuona watu wengi niliokuwa nimejifunza nao Biblia wakikubali ujuzi wa ile kweli. Baadhi yao walijiunga na huduma ya wakati wote, na hiyo iliniletea shangwe sana.

Kukabiliana na Magumu Mapya kwa Mafanikio

Katika mwaka wa 1970, tulipewa mgao mpya wa kwenda Cornwall, Ontario. Mwaka mmoja hivi baada ya kufika Cornwall, Mama akawa mgonjwa. Baba alikuwa amekufa mwaka wa 1957, na mimi na dada zangu wawili tulimtunza Mama kwa zamu hadi alipokufa mwaka wa 1972. Wenzi wetu mapainia, Ella Lisitza na Ann Kowalenko walitutegemeza kwa upendo sana wakati huo. Waliongoza mafunzo yetu ya Biblia na kushughulikia madaraka mengine wakati tulipokuwa hatuko kwenye mgao. Maneno haya ya Mithali 18:24 ni ya kweli kama nini: “Yuko rafiki aambatanaye na mtu kuliko ndugu”!

Kwa kweli kuna magumu mengi maishani. Nimeweza kukabiliana nayo kwa mkono wa Yehova wenye upendo unaotegemeza. Ningali nafurahia maisha ya utumishi wa wakati wote. Bob, ambaye alikufa mwaka wa 1993, alifanya upainia kwa zaidi ya miaka 20, ambayo ilitia ndani miaka 10 yenye thamani ya kupainia pamoja na mke wake Doll. Dada yangu mkubwa Ella, ambaye alikufa Oktoba 1998, alifanya upainia kwa zaidi ya miaka 30 na alidumisha roho ya upainia sikuzote. Mwaka wa 1991 dada yangu Ruby, alipatikana na kansa. Hata hivyo, alitumia nguvu zake kidogo tu kuhubiri habari njema. Pia alikuwa mcheshi mpaka asubuhi aliyokufa, Septemba 26, 1999. Ingawa dada yangu,  hayuko tena, nina familia ya kiroho ya akina ndugu na dada wanaonisaidia kudumisha ucheshi wangu.

Ninapofikiria maisha yangu, nibadili nini? Sijawahi kamwe kuolewa, lakini nimebarikiwa na wazazi wenye upendo, ndugu mmoja, na dada ambao walitanguliza kweli katika maisha zao. Natazamia sana kuwaona wote hivi karibuni katika ufufuo. Naweza kuwazia baba yangu akinikumbatia sasa na kuona machozi ya mama yangu tukikumbatiana sana. Ella, Ruby, na Bob wataruka kwa furaha.

Kwa wakati uliopo, ninakusudia kuendelea kutumia afya na nguvu nilizobaki nazo kumsifu na kumtukuza Yehova. Utumishi wa wakati wote wa upainia ni mzuri ajabu na wenye kuthawabisha maishani. Ni kama vile mtunga-zaburi alivyosema kuhusu wale wanaotembea katika njia za Yehova: “Utakuwa heri, na kwako kwema.”—Zaburi 128:1, 2.

[Picha katika ukurasa wa 26]

Baba aliipenda Biblia. Alitufundisha kuitumia ili kutetea imani yetu

[Picha katika ukurasa wa 28]

Kutoka kushoto hadi kulia: Ruby, mimi, Bob, Ella, Mama, na Baba mwaka wa 1947

[Picha katika ukurasa wa 28]

Safu ya mbele, kutoka kushoto hadi kulia: Mimi, Ruby, na Ella kwenye Kusanyiko la Wilaya mwaka wa 1998