Simulizi la Maisha

Kuvumilia Nikiwa Askari-jeshi wa Kristo

LIMESIMULIWA NA YURII KAPTOLA

“Sasa nimeamini kwamba kwa kweli una imani!” Maneno hayo yalisemwa na mtu ambaye sikutarajia angeyasema, yaani, ofisa wa jeshi la Sovieti. Yaliniimarisha wakati ambapo nilihitaji sana kutiwa moyo. Nilifungwa kwa muda mrefu gerezani na nilikuwa nimemwomba Yehova anitegemeze. Nilikabili pambano la muda mrefu na nilihitaji uvumilivu na jitihada.

NILIZALIWA mnamo Oktoba 19, 1962, na nikakulia upande wa magharibi wa Ukrainia. Mwaka huohuo, baba yangu ambaye pia aliitwa Yurii, alikutana na Mashahidi wa Yehova. Akawa wa kwanza katika kijiji chetu kuwa mwabudu wa Yehova. Maofisa waliowapinga Mashahidi wa Yehova walijua utendaji wake.

Hata hivyo, baadhi ya majirani wetu waliwaheshimu sana wazazi wangu kwa sababu ya sifa zao za Kikristo na kwa sababu ya kuwahangaikia wengine. Wazazi wangu walitumia kila nafasi kunifundisha mimi na dada zangu watatu kumpenda Mungu tukiwa wachanga, na hilo lilinisaidia kukabiliana na matatizo mengi shuleni. Tatizo moja lilitokea wakati kila mwanafunzi alihitajiwa kuvaa beji inayomtambulisha kuwa mmoja wa Watoto wa Oktoba wa Lenin. Kwa sababu ya msimamo wangu wa Kikristo wa kutokuwamo, sikuvaa beji hiyo na hivyo nikawa tofauti na wengine.—Yohana 6:15; 17:16.

Baadaye nilipokuwa katika darasa la tatu, wanafunzi wote waliombwa wajiunge na kikundi fulani cha vijana cha Kikomunisti (kilichoitwa Young Pioneers). Siku moja darasa letu lilipelekwa kwenye ukumbi wa shule kwa ajili ya sherehe ya kujiandikisha. Nilikuwa  na wasiwasi sana nikitazamia kudhihakiwa na kukemewa. Kila mtu alileta kitambaa chake chekundu cha kikundi hicho kutoka nyumbani, nao wanafunzi wakapiga foleni mbele ya mkuu wa shule, walimu, na wanafunzi wa madarasa ya juu. Wanafunzi wa madarasa ya juu walipoambiwa watufunge shingoni vitambaa hivyo vyekundu, niliinamisha kichwa changu nikitumaini kwamba singeonekana.

Napelekwa Kwenye Magereza ya Mbali Sana

Nilipokuwa na umri wa miaka 18, nilihukumiwa kifungo cha miaka mitatu kwa sababu ya msimamo wangu wa Kikristo wa kutokuwamo. (Isaya 2:4) Nilikaa kifungoni kwa mwaka mmoja katika mji wa Trudovoye, huko Ukrainia katika Wilaya ya Vinnitskaya. Nikiwa huko, nilikutana na Mashahidi wa Yehova 30 hivi. Tulipewa kazi tukiwa wawili-wawili katika vituo mbalimbali kwa sababu wenye mamlaka walitaka kutuzuia tusishirikiane.

Mnamo Agosti 1982, mimi na Shahidi mwingine anayeitwa Eduard na kikundi cha wafungwa wengine tulisafirishwa kwa gari-moshi hadi kaskazini mwa Milima ya Ural. Kwa siku nane tulivumilia joto kali na msongamano mpaka tulipofika kwenye Gereza la Solikamsk katika Wilaya ya Permskaya. Mimi na Eduard tuliwekwa katika gereza tofauti. Majuma mawili baadaye, nilipelekwa kaskazini zaidi huko Vels, katika eneo la Krasnovishersky.

Tulifika usiku wa manane kukiwa na giza totoro. Licha ya giza hilo, ofisa fulani alituamuru tuvuke mto kwa mashua. Hatungeweza kuona mto wala mashua. Hata hivyo, tulipapasa-papasa mpaka tukapata mashua fulani na ijapokuwa tulikuwa na woga, tuliuvuka mto. Tulipokuwa ng’ambo ya mto, tuliona mwangaza kwenye kilima kilichokuwa karibu ambapo tulipata mahema kadhaa. Hayo yakawa makao yetu mapya. Niliishi pamoja na wafungwa wengine 30 hivi katika hema moja kubwa. Katika majira ya baridi kali, baridi ilifikia nyuzi 40 Selsiasi chini ya kipimo cha kuganda, nayo hema haikutusaidia sana. Wafungwa wengine walikata miti lakini mimi nilijenga vyumba vya wafungwa.

Chakula cha Kiroho Chafikia Makao Yetu ya Mbali

Nilikuwa Shahidi pekee katika makao hayo; hata hivyo Yehova hakuniacha. Siku moja nilipokea kifurushi kutoka kwa mama yangu ambaye alikuwa akiishi magharibi mwa Ukrainia. Kitu cha kwanza ambacho askari wa gereza aliona alipofungua kifurushi hicho ni Biblia ndogo. Aliichukua na kuifungua. Sikujua nitamwambia nini ili asininyang’anye hazina hiyo ya kiroho. “Hiki ni kitu gani?” askari akauliza. Kabla sijamjibu, inspekta aliyekuwa amesimama karibu akasema: “Oh! Hiyo ni kamusi.” Sikusema chochote. (Mhubiri 3:7) Inspekta alichunguza vitu vingine kisha akanipa kifurushi hicho na ile Biblia. Nilifurahi sana na hivyo nikampa njugu kadhaa kutoka kwenye kifurushi changu. Nilipopokea kifurushi hicho, nilijua kwamba Yehova hajanisahau. Alinisaidia na kushughulikia mahitaji yangu ya kiroho.—Waebrania 13:5.

Kuhubiri Bila Kuacha

Miezi michache baadaye, nilishangaa kupokea barua kutoka kwa ndugu mmoja Mkristo ambaye alikuwa katika gereza lililokuwa umbali wa kilometa 400 hivi. Aliniomba nimtafute mtu fulani aliyekuwa ameonyesha kupendezwa na ambaye huenda alikuwa katika kambi yetu. Halikuwa jambo la hekima kuandika barua kama hiyo iliyosema mambo waziwazi kwa kuwa barua zetu zilikaguliwa. Haishangazi kwamba ofisa mmoja aliniita ofisini mwake na kunionya vikali nisihubiri. Kisha akaniamuru nitie sahihi hati fulani iliyosema kwamba  nitaacha kuhubiri kuhusu imani yangu. Nilimweleza kwamba hakukuwa na haja ya kutia sahihi hati hiyo kwani kila mtu alijua kwamba mimi ni Shahidi wa Yehova. Nilitaja kwamba wafungwa wengine walitaka kujua ni kwa nini nimefungwa, na ilinibidi niwaambie sababu. (Matendo 4:20) Ofisa huyo alitambua kwamba hawezi kunitisha, hivyo akaamua kwamba inafaa niondolewe katika makao hayo. Nikapelekwa katika kambi nyingine.

Nilihamishwa hadi kijiji cha Vaya kilichokuwa umbali wa kilometa 200. Kwa sababu wasimamizi wa huko waliheshimu msimamo wangu wa Kikristo walinipa kazi isiyo ya kijeshi, kwanza nilikuwa seremala, kisha fundi wa umeme. Lakini nilikabili matatizo pia nilipofanya kazi hizo. Pindi fulani niliambiwa nibebe vifaa vyangu na kwenda kwenye klabu cha kijiji hicho. Nilipofika, askari waliokuwa klabuni walifurahi kuniona. Walikuwa wameshindwa kurekebisha taa zilizopamba ishara mbalimbali za kijeshi ili zifanye kazi vizuri. Walitaka niwasaidie kurekebisha vitu kwa sababu walikuwa wanajitayarishia sherehe fulani ya kila mwaka iliyoitwa Red Army Day. Baada ya kusali na kufikiria jambo hilo, niliwaeleza kwamba singefanya kazi hiyo. Nikawapa vifaa vyangu kisha nikaondoka. Nilishtakiwa kwa msimamizi-msaidizi, na inashangaza kwamba alisikiliza malalamiko yaliyotolewa juu yangu na kusema: “Ninamheshimu kwa jambo hilo. Yeye ni mtu anayefuata kanuni.”

Kutiwa Moyo kwa Njia Isiyotarajiwa

Niliachiliwa mnamo Juni 8, 1984, baada ya miaka mitatu gerezani. Niliporudi Ukrainia, nilipaswa kujiandikisha katika jeshi kama mfungwa wa zamani. Wenye mamlaka waliniambia kwamba baada ya miezi sita kesi yangu ingewasilishwa tena na ingekuwa afadhali kama ningehama kabisa kutoka wilaya hiyo. Nikatoka Ukrainia na hatimaye nikapata kazi huko Latvia. Kwa muda, niliweza kuhubiri na kushirikiana na kikundi kidogo cha Mashahidi walioishi katika mji mkuu wa Riga na katika vitongoji vyake. Hata hivyo, baada ya mwaka mmoja tu, niliamuriwa nijiunge na jeshi. Nilimwambia ofisa aliyekuwa akiandikisha watu kwamba hapo awali nilikuwa nimekataa utumishi wa kijeshi. Alifoka hivi: “Unajua kweli unachofanya? Tutaona utakachomwambia luteni-kanali!”

Alinipeleka kwenye chumba katika orofa ya pili kilichokuwa na meza ndefu ambapo luteni-kanali alikuwa ameketi. Alinisikiliza kwa makini nikieleza msimamo wangu kisha akaniambia kwamba bado nilikuwa na wakati wa kufikiria tena uamuzi wangu kabla ya kukutana na kamati ya kujiandikisha. Tulipokuwa tukiondoka ofisi ya luteni-kanali, yule ofisa aliyekuwa amenifokea alikiri hivi: “Sasa nimeamini kwamba una imani!” Nilipokuwa mbele ya kamati ya kijeshi, niliwaambia tena msimamo wangu, na wakaniachilia kwa muda.

Wakati huo, nilikuwa nikiishi katika hosteli. Jioni moja, nilisikia mlango ukibishwa  polepole. Nilipofungua, kulikuwa na mwanamume aliyevalia suti na alikuwa amebeba mkoba. Alijitambulisha hivi: “Mimi ni mwakilishi wa Halmashauri ya Usalama wa Kitaifa. Ninajua kwamba una matatizo na kwamba utafikishwa mahakamani.” Nikamjibu: “Ndiyo.” Akasema: “Tunaweza kukusaidia ikiwa utashirikiana nasi.” Kisha nikamwambia: “Haiwezekani, nitaendelea kushikamana na imani yangu ya Kikristo.” Kwa kuwa hakuweza kunishawishi, aliondoka.

Narudi Gerezani, Narudi Kuhubiri

Mnamo Agosti 26, 1986, Mahakama ya Kitaifa ya Riga ilinihukumu miaka minne ya kufanya kazi ya kulazimishwa na nikapelekwa katika Gereza Kuu la Riga. Niliwekwa katika jela kubwa pamoja na wafungwa wengine 40, na nikajitahidi kumhubiria kila mfungwa humo. Baadhi yao walidai kumwamini Mungu; wengine walinidhihaki. Niligundua kwamba wanaume walikuwa wamejikusanya katika vikundi, na baada ya majuma mawili viongozi wa vikundi hivyo waliniambia kwamba sikupaswa kuhubiri kwa sababu sikukubaliana na sheria zao walizokuwa wamejitungia. Niliwaeleza kwamba nilifungwa kwa sababu hiyohiyo, yaani, ninatii sheria tofauti.

Niliendelea kuhubiri kwa uangalifu, na nilipata watu waliopendezwa na mambo ya kiroho na nikaanzisha mafunzo manne ya Biblia. Tulipokuwa tunaendelea na mazungumzo, waliandika mafundisho ya msingi ya Biblia kwenye daftari. Miezi michache baadaye, nilipelekwa huko Valmiera, kambi yenye ulinzi mkali ambako nilikuwa fundi wa umeme. Nikiwa huko nilimfundisha Biblia fundi mmoja wa umeme ambaye alikuja kuwa Shahidi wa Yehova miaka minne baadaye.

Mnamo Machi 24, 1988 nilihamishwa kutoka kwenye kambi hiyo yenye ulinzi mkali hadi kwenye kambi yenye makao. Ilikuwa vizuri sana kwani nilipata uhuru zaidi. Nilipewa kazi katika sehemu mbalimbali za ujenzi na kila wakati nilitafuta nafasi ya kuhubiri. Mara nyingi nilienda kuhubiri mbali na kurudi jioni sana, hata hivyo sikupata matatizo yoyote niliporudi kambini.

Yehova alibariki jitihada zangu. Kulikuwa na Mashahidi wachache katika eneo hilo, lakini mjini kulikuwa na dada mmoja mzee aliyeitwa Vilma Krūmin̗a. Mimi na Dada Krūmin̗a tukaanza kuwafundisha vijana wengi Biblia. Mara kwa mara ndugu na dada walitoka Riga kuja kuhubiri nasi, na hata mapainia kadhaa wa kawaida walikuja kutoka Leningrad (ambayo sasa ni St. Petersburg). Kwa msaada wa Yehova, tulianzisha mafunzo mengi ya Biblia na punde si punde nilijiandikisha kuwa painia, nikihubiri kwa saa 90 kila mwezi.

Mnamo Aprili 7, 1990, kesi yangu ilisikilizwa tena kwenye Mahakama ya Umma huko Valmiera. Kesi ilipoanza kusikilizwa nilimtambua mwendesha-mashtaka. Alikuwa kijana ambaye hapo awali nilikuwa nimezungumza naye kuhusu Biblia! Alinitambua na akatabasamu bila kusema chochote. Bado ninakumbuka maneno ambayo hakimu aliniambia siku hiyo ya kesi yangu: “Yurii, uamuzi wa kukufunga uliotolewa miaka minne iliyopita haukuwa halali. Hukupaswa kuhukumiwa.” Mara moja nikawa huru!

Askari-Jeshi wa Kristo

Kwa mara nyingine katika Juni 1990, nilihitaji kusajiliwa tena kwenye ofisi ya kujiandikisha ili nipate kibali cha kuishi Riga. Niliingia ofisi ileile yenye meza ndefu ambapo miaka minne mapema nilikuwa nimemwambia luteni-kanali kwamba sitatumika jeshini. Wakati huu alisimama akanisalimu kwa  mkono, na kusema: “Inasikitisha kwamba ulipitia mambo hayo yote. Pole kwa yaliyokupata.”

Kisha nikamwambia: “Mimi ni askari-jeshi wa Kristo, na lazima nitimize utume wangu. Kwa msaada wa Biblia, wewe pia unaweza kufurahia mambo ambayo Kristo aliahidi wanafunzi wake, maisha yenye furaha na wakati ujao wa milele.” (2 Timotheo 2:3, 4) Kanali huyo akasema: “Hivi majuzi nilinunua Biblia, na nimekuwa nikiisoma.” Nilikuwa na kitabu Unaweza Kuishi Milele Katika Paradiso Duniani. * Nikamwonyesha sura inayozungumzia ishara ya siku za mwisho na jinsi unabii wa Biblia unavyohusiana na wakati wetu. Kanali alinisalimu tena kwa heshima na kunitakia mafanikio katika kazi yangu.

Wakati huo mashamba yalikuwa meupe kwa ajili ya mavuno huko Latvia. (Yohana 4:35) Mwaka wa 1991, nikawa mzee wa kutaniko. Kulikuwa na wazee wawili tu nchini kote! Mwaka mmoja baadaye, lile kutaniko moja tu katika Latvia liligawanywa mara mbili, moja la Kilatvia na lingine la Kirusi. Nilipata pendeleo la kutumika katika kutaniko la Kirusi. Kulikuwa na ongezeko la haraka hivi kwamba mwaka uliofuata kutaniko letu liligawanywa mara tatu! Ninapokumbuka wakati huo, naona jinsi Yehova alivyokuwa akielekeza kondoo zake kwenye tengenezo lake.

Katika mwaka wa 1998, niliwekwa rasmi kuwa painia wa pekee huko Jelgava, mji ulio kilometa 40 kusini-magharibi mwa Riga. Mwaka huohuo, nikawa wa kwanza kutoka Latvia kualikwa ili kuhudhuria Shule ya Mazoezi ya Kihuduma katika lugha ya Kirusi huko Solnechnoye karibu na St. Petersburg, Urusi. Nikiwa huko, nilitambua kwamba ili kufanikiwa katika huduma ni muhimu kuwa na mtazamo unaofaa kuelekea watu. Zaidi ya yote, nilipendezwa sana na jinsi Wanabetheli na walimu walivyotushughulikia kwa upendo.

Nilipiga hatua nyingine kubwa maishani mwangu mwaka wa 2001 nilipomwoa Karina, dada Mkristo mwenye kuvutia. Karina alijiunga nami katika utumishi wa wakati wote, na kila siku mimi hutiwa moyo ninapomwona mke wangu akiwa na furaha anaporudi kutoka shambani. Kwa kweli kumtumikia Yehova huleta shangwe kubwa. Matatizo niliyopitia chini ya utawala wa Kikomunisti yalinifunza kumtumaini Yehova kabisa. Mtu akitaka kuwa rafiki ya Yehova na kuunga mkono enzi yake anahitaji kujidhabihu. Kuwasaidia wengine wajifunze kumhusu Yehova kumenipa kusudi maishani. Kwangu, ni pendeleo kubwa kumtumikia Yehova nikiwa “askari-jeshi mwema wa Kristo.”—2 Timotheo 2:3.

[Maelezo ya Chini]

[Picha katika ukurasa wa 10]

Nilihukumiwa kufanya kazi ya kulazimishwa kwa miaka minne na kufungwa katika Gereza Kuu la Riga

[Picha katika ukurasa wa 12]

Mimi na Karina tukiwa katika huduma