Simulizi la Maisha

Kwa Nini Ninafurahia Kufanya Wanafunzi

LIMESIMULIWA NA PAMELA MOSELEY

Vita vilikuwa vimepamba moto nchini Uingereza mwaka wa 1941 wakati mama yangu alipoenda nami kwenye kusanyiko la wilaya la Mashahidi wa Yehova huko Leicester. Tulisikiliza hotuba ya pekee kuhusu watoto ambayo ilitolewa na Joseph Rutherford. Mimi na mama tulipobatizwa kwenye kusanyiko hilo, niliwaona wale waliotusaidia kufanya maendeleo ya kiroho wakiwa na furaha sana. Wakati huo, sikutambua shangwe kubwa inayotokana na kufanya wanafunzi wa Yesu Kristo.

TULIANZA kufanya maendeleo ya kuwa wanafunzi mwaka uliotangulia. Bado ninakumbuka siku moja yenye kutisha mnamo Septemba (Mwezi wa 9) 1939 wakati Vita vya Pili vya Ulimwengu vilipoanza. Niliona machozi yakitiririka kwenye mashavu ya mama yangu huku akiuliza tena na tena, “Kwa nini ulimwengu hauwezi kuwa na amani?” Wazazi wangu walitumika katika jeshi wakati wa Vita vya Kwanza vya Ulimwengu na walikuwa wamejionea ukatili wa vita. Mama alimuuliza swali hilohilo mhubiri wa Kanisa la Anglikana huko Bristol. Mhubiri huyo alisema hivi: “Sikuzote kumekuwa na vita na vitaendelea.”

Hata hivyo, muda mfupi baadaye, mwanamke fulani mzee alitutembelea nyumbani. Alikuwa Shahidi wa Yehova. Mama yangu alimuuliza swali lilelile: “Kwa nini ulimwengu hauwezi kuwa na amani?” Shahidi huyo alieleza kwamba vita ni sehemu ya ishara inayoonyesha kwamba tunaishi katika umalizio wa mfumo huu wa mambo wenye jeuri. (Mathayo 24:3-14) Baada ya muda, binti yake alianza kutufundisha Biblia. Shahidi huyo na binti yake walikuwa kati ya watu wenye furaha walioshuhudia ubatizo wetu. Kwa nini kazi ya kufanya wanafunzi inawaletea watu wengi furaha? Nilipata jibu baadaye. Acheni niwaeleze mambo  fulani ambayo nimejifunza katika miaka zaidi ya 65 ambayo nimefanya wanafunzi.

Napata Shangwe kwa Kufundisha

Nilianza kuhubiri kuhusu Ufalme huko Bristol nilipokuwa na umri wa miaka 11. Ndugu mmoja alinipa kinanda cha santuri na kadi ya kutoa ushahidi kisha akaniambia hivi: “Sasa, utatembelea nyumba zote zilizo upande ule wa barabara.” Hivyo ndivyo nilivyoanza kuhubiri, yaani, nikiwa peke yangu. Bila shaka, nilikuwa na wasiwasi mwingi. Nilimwekea mwenye nyumba santuri ya hotuba ya Biblia na kisha nikamwonyesha kadi ya kutoa ushahidi ambayo iliwaomba watu wakubali vitabu vinavyozungumzia Biblia.

Kuanzia miaka ya 1950, tulihimizwa zaidi kusoma Biblia tulipohubiri nyumba kwa nyumba. Mwanzoni nilikuwa mwenye haya, hivyo ilikuwa vigumu kwangu kuzungumza na watu nisiowajua na kuwafafanulia maandiko ya Biblia. Lakini mwishowe nilipata ujasiri. Hapo ndipo nilipoanza kufurahia huduma. Watu fulani walituona kuwa wauzaji wa vitabu tu, lakini tulipowasomea na kuwafafanulia maandiko ya Biblia, walitambua kwamba sisi ni walimu wa Neno la Mungu. Nilifurahia sana kufanya hivyo hivi kwamba nilitaka kuhubiri zaidi. Kwa hiyo, mnamo Septemba 1955, nilianza huduma ya wakati wote nikiwa painia.

Kuvumilia Kunaleta Thawabu

Moja kati ya mambo ya kwanza niliyojifunza ni kwamba kuvumilia kwa fadhili kunaweza kuleta thawabu. Pindi moja, nilimwachia mwanamke mmoja anayeitwa Violet Morice gazeti la Mnara wa Mlinzi. Nilipomtembelea tena, alifungua mlango wake, akakunja mikono yake na kusikiliza kwa makini nilipokuwa nikimfafanulia Maandiko. Kila mara nilipomtembelea, alionekana anapendezwa sana. Hata hivyo, nilipomwambia kuhusu mpango wa kujifunza Biblia kwa ukawaida, alisema hivi: “Hapana. Nitafikiria jambo hilo watoto wangu watakapokuwa wakubwa.” Nilivunjika moyo kama nini! Biblia inasema kwamba kuna “wakati wa kutafuta na wakati wa kuacha kutafuta kilichopotea.” (Mhubiri 3:6) Niliamua kutokata tamaa.

Mwezi mmoja baadaye, nilimtembelea Violet tena na kumwonyesha maandiko mengine. Punde si punde, tulianza kujifunza Biblia pamoja kila juma mlangoni pake. Hatimaye alisema hivi: “Ninaona ni afadhali uingie ndani, sivyo?” Sasa Violet ni mwamini mwenzangu na rafiki mzuri sana! Ndiyo, Violet alibatizwa na kuwa Shahidi wa Yehova.

Siku moja Violet alishtuka alipogundua kwamba mume wake alikuwa ameuza nyumba yao bila kumwambia kisha akamwacha na kwenda zake. Hata hivyo, kwa msaada wa rafiki fulani Shahidi, alipata nyumba nyingine siku hiyohiyo. Ili kumshukuru Yehova, aliamua kuwa painia maisha yake yote. Nilipoona roho ya Yehova ikimchochea kuwa mwenye bidii katika ibada ya kweli, nilitambua kwa nini kazi ya kufanya wanafunzi inaleta furaha. Ndiyo, ningefanya kazi hiyo maisha yangu yote!

Katika mwaka wa 1957, mimi na Mary Robinson tulipewa mgawo wa kufanya upainia katika eneo lenye viwanda la Rutherglen huko Glasgow, Scotland. Tulihubiri kulipokuwa na ukungu, upepo, mvua, na theluji, lakini jitihada hizo hazikuwa za bure. Siku moja nilikutana na Jessie. Nilifurahi kujifunza naye Biblia. Wally, mume wake, alikuwa Mkomunisti, naye aliniepuka mwanzoni. Wally alipojifunza Biblia na kugundua kwamba ni Ufalme wa Mungu tu ndio utakaowaletea wanadamu hali bora alisisimka. Baada ya muda, wote wawili walianza kazi ya kufanya wanafunzi.

Itikio la Kwanza Linaweza Kudanganya

Baadaye, tulipewa mgawo mpya wa kwenda Paisley, Scotland. Siku moja nilipokuwa nikihubiri huko, mwanamke  fulani alifunga mlango kwa kishindo ili nisimhubirie. Lakini baadaye alinitafuta ili kuniomba msamaha. Niliporudi juma lililofuata, alisema hivi: “Nilihisi ni kana kwamba nilikuwa nimemfungia Mungu mlango. Ilinibidi nikutafute.” Mwanamke huyo aliitwa Pearl. Aliniambia kwamba alikuwa amekatishwa tamaa na marafiki na watu wa ukoo hivi kwamba alisali kwa Mungu ili apate rafiki wa kweli. Alisema hivi: “Wakati huo ndipo uliponitembelea. Sasa ninatambua kwamba wewe ndiye rafiki huyo wa kweli.”

Haikuwa rahisi kuwa rafiki ya Pearl. Aliishi juu ya kilima, na nililazimika kupanda kilima hicho kwa miguu. Nilipoenda kumchukua nyumbani kwake ili ahudhurie mkutano wa kwanza, karibu nifagiliwe mbali na upepo na mvua. Nilitupa mwavuli wangu kwa sababu uliraruka-raruka. Miezi sita tu baada ya kunifungia mlango kwa kishindo, Pearl alibatizwa na hivyo kuonyesha kwamba alikuwa amejiweka wakfu kwa Mungu.

Muda mfupi baadaye, mume wake aliamua kujifunza Biblia, na punde si punde, aliandamana nami katika huduma ya nyumba kwa nyumba. Kama kawaida, mvua ilikuwa ikinyesha. Akaniambia, “Usiwe na wasiwasi. Kwa kawaida, ninasimama kwa saa nyingi ili kutazama mpira katika hali ya hewa kama hii, na bila shaka ninaweza kusimama katika mvua kwa ajili ya Yehova.” Sikuzote ninavutiwa na ukakamavu wa Waskoti.

Ni furaha kama nini kurudi huko baada ya makumi ya miaka na kuona kwamba watu wengi kati ya wale niliojifunza nao bado wanavumilia katika imani! Hiyo ndiyo shangwe ya kufanya wanafunzi. (1 Wathesalonike 2:17-20) Katika mwaka wa 1966, baada ya kuwa painia nchini Scotland kwa zaidi ya miaka minane, niliitwa kwenye Shule ya Gileadi (Watchtower Bible School of Gilead) ili kuzoezwa kuwa mmishonari.

Katika Eneo la Kigeni

Nilipewa mgawo wa kwenda Bolivia, katika mji wenye joto wa Santa Cruz, ambako kulikuwa na kutaniko la watu 50 hivi. Mji huo ulinifanya nikumbuke eneo la Wild West linaloonyeshwa katika sinema za Hollywood. Ninapotazama nyuma, ninaona kwamba nimekuwa mmishonari wa kawaida tu. Sijawahi kushambuliwa na mamba, sijazungukwa na umati wenye jeuri, sijapotea jangwani, wala kuvunjikiwa na meli baharini. Hata hivyo, nimepata furaha nyingi katika kazi ya kufanya wanafunzi.

Mmoja kati ya wanawake wa kwanza niliojifunza nao Biblia huko Santa Cruz alikuwa Antonia. Ilikuwa vigumu kwangu kuongoza mafunzo ya Biblia katika Kihispania. Pindi moja, mvulana mdogo wa Antonia aliuliza: “Mama, anakosea kimakusudi ili atuchekeshe?” Mwishowe, Antonia akawa mwanafunzi, na ndivyo pia na Yolanda, binti yake. Yolanda alikuwa na rafiki aliyekuwa akisomea sheria ambaye alibandikwa jina Dito. Rafiki huyo alianza kujifunza Biblia na kuhudhuria mikutano yetu. Kushirikiana na Dito kulinifunza jambo lingine kuhusu kufundisha kweli ya Biblia: Nyakati nyingine watu wanahitaji kusukumwa kwa fadhili.

Dito alipoanza kukosa funzo lake, nilimwambia: “Dito, Yehova hakulazimishi uunge mkono Ufalme wake. Unapaswa kuamua.” Aliposema kwamba anataka kumtumikia Mungu, nilimwambia hivi: “Una picha za kiongozi wa mapinduzi. Je, mgeni akiziona atasema kwamba umeamua kuunga mkono Ufalme wa Mungu?” Alihitaji kusukumwa hivyo kwa fadhili.

Baada ya majuma mawili, mapinduzi yalitokea, na wanafunzi wa chuo kikuu wakaanza kufyatuliana risasi na polisi. “Tuondoke hapa!” Dito akampaazia sauti rafiki yake. “Hapana! Hii ndiyo siku yetu kuu tuliyokuwa tukiingojea,” akasema rafiki yake, huku akichukua bunduki na kupanda kwenye paa ya chuo kikuu. Alikuwa mmoja wa marafiki wanane wa Dito waliokufa siku hiyo. Je, unaweza kuwazia jinsi ninavyofurahi kumwona mwanamume huyo Dito, ambaye angekuwa amekufa ikiwa hangeamua kuwa Mkristo wa kweli?

Kuona Roho ya Yehova Ikitenda Kazi

Siku moja nilikuwa nikipita karibu na nyumba moja, nikifikiri kwamba tayari tulikuwa tumehubiri nyumba hiyo, wakati mwanamke mwenye nyumba aliponiita. Aliitwa Ignacia. Aliwajua Mashahidi wa Yehova, lakini hakufanya maendeleo ya kiroho kwa sababu ya upinzani mkali wa  mume wake Adalberto, ambaye alikuwa polisi mkatili. Ignacia alichanganyikiwa kuhusu mafundisho mengi ya msingi ya Biblia, hivyo nikaanza kujifunza naye Biblia. Hata ingawa Adalberto aliazimia kukomesha funzo hilo, niliweza kuzungumza naye kwa muda mrefu kuhusu mambo mengine. Hivyo ndivyo tulivyoanza kuwa marafiki.

Hebu wazia furaha niliyokuwa nayo Ignacia alipokuja kuwa mshiriki mwenye kujali wa kutaniko, ambaye anawasaidia kimwili na kiroho watu wengi wanaohitaji kufarijiwa. Baada ya muda, mume wake na watatu kati ya watoto wake wakawa Mashahidi. Kwa kweli, hatimaye Adalberto alipopata maana ya habari njema, alirudi kwenye kituo cha polisi akahubiri kwa uchangamfu sana hivi kwamba polisi hao wakafanya maandikisho 200 ya magazeti ya Mnara wa Mlinzi na Amkeni!

Yehova Anaikuza

Baada ya kutumika huko Santa Cruz kwa miaka sita, nilipewa mgawo wa kwenda La Paz, mji mkuu wa Bolivia, ambako nilitumika kwa miaka 25 iliyofuata. Mapema katika miaka ya 1970, makao ya tawi ya Mashahidi wa Yehova huko La Paz yalikuwa na washiriki 12 peke yake. Kazi ya kuhubiri ilipozidi kupanuka na majengo makubwa kuhitajiwa, ofisi mpya ya tawi ilijengwa katika eneo lililokuwa likipanuka haraka katika jiji la Santa Cruz. Ofisi ya tawi ilihamishiwa huko mwaka wa 1998, nami niliitwa kufanya kazi katika ofisi ya tawi, ambayo sasa ina washiriki zaidi ya 50.

Kutaniko moja lililokuwa huko Santa Cruz mwaka wa 1966 limepanuka na kutokeza makutaniko zaidi ya 50. Kulikuwa na Mashahidi 640 nchini Bolivia wakati huo, lakini leo kuna Mashahidi karibu 18,000!

Ninafurahi kwamba mgawo wangu nchini Bolivia umekuwa na matokeo. Hata hivyo, sikuzote ninatiwa moyo na uaminifu wa Wakristo wenzangu kila mahali. Sote tunafurahi kuona jinsi Yehova anavyobariki kazi ya kuhubiri Ufalme. Bila shaka, inafurahisha sana kushiriki katika kazi ya kufanya wanafunzi.—Mathayo 28:19, 20.

[Picha katika ukurasa wa 13]

Kufanya upainia huko Scotland

[Picha katika ukurasa wa 15]

Nikitumika katika ofisi ya tawi ya Bolivia; (picha ndogo) nikihitimu katika darasa la 42 la Gileadi