Mimi Ni Mwenye Furaha Nijapokuwa Mlemavu

Limesimuliwa na Paulette Gaspar

Ijapokuwa nilikuwa na uzito wa kilogramu tatu hivi nilipozaliwa, daktari alitambua kwamba nilikuwa mgonjwa sana. Baadhi ya mifupa yangu ilivunjika nilipozaliwa kwa sababu nilikuwa na ugonjwa unaofanya mifupa iwe dhaifu. Madaktari waliharakisha kunifanyia upasuaji, lakini walifikiri ningekufa siku hiyohiyo.

NILIZALIWA Canberra, mji mkuu wa Australia, Juni 14, 1972 (14/6/1972). Sikufa siku nilipozaliwa kama ilivyofikiriwa. Lakini punde baadaye nikashikwa na nimonia. Madaktari hawakunipa dawa kwa sababu walifikiri nitakufa hakika. Lakini sikufa.

Ninaweza kuwazia tu jinsi wazazi wangu walivyohangaika wakati huo. Kwa moyo mweupe, madaktari na wauguzi waliwashauri wasinipende sana, kwa sababu walitarajia ningekufa hakika. Katika miezi mitatu ya kwanza nilipokuwa hospitalini wazazi wangu hawakuruhusiwa hata kunigusa ili wasiniumize. Madaktari walipotambua kwamba singekufa, waliwashauri wazazi wangu wanipeleke katika makao ya watoto walemavu ili nilelewe humo.

Hata hivyo, wazazi wangu waliamua kunilelea nyumbani. Mama yangu alikuwa ameanza kujifunza Biblia pamoja na Mashahidi wa Yehova. Mambo aliyojifunza yalimfanya atambue zaidi umuhimu wa wajibu wake wa kunitunza. Lakini, bila shaka ilikuwa vigumu kwake kuwa na uhusiano wa karibu nami, kwa sababu alitumia nguvu zake zote za kihisia na kimwili kunitunza. Mara nyingi nilipelekwa hospitalini. Mambo rahisi kama vile kuogeshwa yangefanya mifupa yangu ivunjike. Hata nilipopiga chafya mfupa uliweza kuvunjika.

Nashuka Moyo

Tangu utotoni nimetumia kiti cha magurudumu sikuzote, na sijajifunza kamwe kutembea. Ijapokuwa walikabili matatizo mengi, wazazi wangu walinitunza vizuri sana.

Isitoshe, mama yangu alijitahidi sana kunifundisha ujumbe wa Biblia wenye kufariji. Kwa mfano, alinifundisha kwamba wakati ujao Mungu atafanya dunia iwe paradiso. Wakati huo watu wote watakuwa na afya kamilifu kiroho, kiakili, na kimwili. (Zaburi 37:10, 11; Isaya 33:24) Hata hivyo, mama yangu alikiri kwamba hakuamini ningeweza kufurahia maisha kabla ya Mungu kuleta paradiso duniani.

 Mwanzoni nilienda shule ya walemavu. Walimu wangu hawakuniwekea malengo, na hata mimi sikujiwekea malengo yoyote. Sikufurahia kwenda shuleni hata kidogo. Watoto wengi walinidhulumu shuleni. Baadaye nilienda shule ya kawaida. Nilikuta kwamba ili nizoee kushirikiana na wengine nilitumia nguvu zangu zote za akili, hisia, na mwili. Hata hivyo, niliazimia kutimiza lile takwa la miaka 12 ya elimu.

Nilipokuwa katika shule ya upili hasa, nilifikiri kuhusu jinsi wanafunzi wenzangu walivyoonekana kuwa bila tumaini au kusudi maishani. Nilifikiria pia yale ambayo mama yangu alikuwa amenifundisha katika Biblia. Akilini nilijua kwamba mambo aliyonifundisha ni ya kweli. Lakini mafundisho ya Biblia hayakuwa yamegusa moyo wangu wakati huo. Niliamua kwamba kwa muda ningefanya mambo ambayo yangenifurahisha tu, bila kufikiria ya kesho.

Nilipokuwa na miaka 18, niliamua kuhama nyumbani na kuishi pamoja na walemavu wengine. Maisha hayo yalinifurahisha, lakini yalinitia wasiwasi pia. Nilifurahia kuwa na uhuru, kujitegemea, na kuwa na marafiki wengi wa kushirikiana nao. Marafiki wangu wengi walifunga ndoa, nami nilitamani pia kuolewa na kupendwa. Lakini sikuwa na tumaini la kuolewa kamwe kwa sababu ya ulemavu wangu. Nilivunjika moyo nilipotambua jambo hili.

Hata hivyo, sikumlaumu Mungu kamwe kwa ulemavu wangu. Yale ambayo nilikuwa nimejifunza kumhusu Mungu yalinisadikisha kwamba hangeweza kamwe kutenda isivyo haki. (Ayubu 34:10) Nilijaribu kuridhika na maisha yangu. Hata hivyo, pole kwa pole nilishuka moyo sana.

Napona Hatua kwa Hatua

Ninashukuru kwamba mama yangu alitambua hali yangu naye akawasiliana na mzee mmoja wa kutaniko aliyeishi karibu nami. Ndugu huyo alinipigia simu na kunialika kwenye mikutano ya Kikristo katika Jumba la Ufalme la Mashahidi wa Yehova. Na dada mmoja katika kutaniko akaanza kujifunza Biblia pamoja nami kila juma.

Mtazamo wangu ulianza kubadilika nilipokumbushwa kweli za Biblia ambazo mama yangu alikuwa amenifundisha miaka mingi iliyopita. Nilifurahia kuwa pamoja na Wakristo wenzangu. Lakini sikuongea kuhusu hisia zangu, kwa sababu niliogopa ningeumizwa kihisia. Ninafikiri ni jambo hilo lililonizuia nisimpende Mungu kwa moyo. Hata hivyo, nilijua kwamba ninapaswa kujiweka wakfu kwake. Kwa hiyo, mwezi wa Desemba (Mwezi wa 12) 1991, nilibatizwa ili kuonyesha kwamba nimejiweka wakfu kwa Mungu.

Nilihama ile nyumba niliyokuwa nimekaa pamoja na marafiki wangu walemavu, na kuhamia penginepo. Jambo hilo lilininufaisha, lakini pia lilileta matatizo. Kwa sababu niliishi peke yangu nilijisikia mpweke sana, na niliogopa kwamba wanaume wangevunja nyumba yangu. Muda si muda nikashuka moyo tena. Ijapokuwa nilijaribu kutabasamu na kuonekana kuwa mwenye furaha, hali yangu haikuwa nzuri. Nilihitaji sana rafiki mkomavu wa karibu.

Nahisi kwamba Yehova Mungu alinipa rafiki niliyemhitaji. Kwa fadhili, wazee wa kutaniko walifanya mpango ili Suzie, dada ambaye ameolewa, ajifunze Biblia nami. Suzie hakuwa mwalimu wangu tu, bali pia rafiki yangu wa karibu ambaye ninampenda sana.

Suzie alinizoeza kuwaeleza watu, nyumba kwa nyumba na popote pale nilipowapata, mambo niliyokuwa nikijifunza. Ndipo nilipoanza kuthamini zaidi sifa nzuri za Mungu. Hata hivyo, ijapokuwa nilikuwa nimebatizwa, sikumpenda Mungu kwa moyo wote. Pindi moja hata nilifikiria kuacha kumtumikia. Nilimwambia  Suzie kuhusu yale ambayo nilikuwa nimefikiria, naye akanisaidia kutatua tatizo hilo zito.

Suzie alinisaidia pia kutambua kwamba kushirikiana na watu fulani ambao hawakumpenda sana Yehova ndilo jambo hasa lililofanya nikose furaha. Kwa hiyo, nilianza kufanya urafiki pamoja na watu ambao wamekomaa kiroho, hasa ndugu na dada wazee. Sikuwa na uhusiano mzuri pamoja na mama yangu. Hivyo, nilianza kujenga upya uhusiano wa karibu pamoja naye na pamoja na ndugu yangu. Nilishangaa nilipojikuta nikiwa mwenye furaha kuliko wakati mwingine wowote hapo awali. Ndugu na dada zangu wa kiroho, familia yetu, na hasa Yehova, wote walikuwa chanzo cha shangwe na nguvu kwangu.—Zaburi 28:7.

Utumishi wa Wakati Wote

Baada ya kusikiliza hotuba moja kusanyikoni iliyokazia furaha ambayo Wakristo wengi wamepata katika utumishi wa wakati wote, niliwaza, ‘Alaa! Naweza kuwa mtumishi wa wakati wote!’ Nilielewa kwamba haingekuwa rahisi kutimiza lengo hilo. Lakini baada ya kusali kulihusu, niliamua kuandika ombi la kuwa mwalimu wa Biblia wa wakati wote, na nikaanza utumishi huo Aprili (Mwezi wa 4) 1998.

Ninashiriki jinsi gani katika kazi ya kuhubiri ijapokuwa mimi ni mlemavu? Sipendi kuwa mzigo kwa watu wengine na kuwategemea kuhusu usafiri na mambo mengine. Basi, Suzie na mume wake, Michael, walipendekeza ninunue pikipiki. Lakini ningeweza kuendesha pikipiki jinsi gani? Kama unavyoona katika picha, pikipiki yangu imetengenezwa ili inifae kabisa. Sihitaji hata kuinua mwili wangu mdogo wenye uzito wa kilogramu 19 kutoka katika kiti cha magurudumu!

Pikipiki yangu inaniwezesha kuwatembelea watu na kujifunza Biblia pamoja nao wakati unaonifaa mimi na wao pia. Ninapenda sana kuendesha pikipiki yangu na kusikia upepo ukinipiga-piga usoni. Hilo ni jambo dogo linalonistarehesha maishani mwangu!

Ninafurahia kuanzisha mazungumzo pamoja na watu barabarani. Wengi wao ni wenye adabu na wananiheshimu. Ninafurahia pia kuwasaidia wengine kujifunza Biblia. Ninakumbuka siku moja nilipokuwa nikihubiri nyumba kwa nyumba pamoja na ndugu mrefu. Alimsalimu mwenye nyumba ambaye aliniangalia kwa mshangao, kisha akamuuliza mwenzangu, “Jamani, anajua kuongea?” Sote wawili tuliangua kicheko. Nilipomaliza kumhubiria, yule mwanamke alijua kwamba bila shaka ninajua kuongea!

Ninafurahia maisha sasa na nimeanza kumpenda Yehova Mungu. Ninamshukuru sana mama yangu aliyenifundisha kweli za Biblia, na ninatazamia kwa uhakika kwamba karibuni Mungu ‘atafanya vitu vyote kuwa vipya,’ hata mwili wangu mdogo.—Ufunuo 21:4, 5.

[Blabu katika ukurasa wa 30]

“Nilijaribu kuridhika na maisha yangu. Hata hivyo, pole kwa pole nilishuka moyo sana”