Barua Kutoka Urusi

Safari ya Mbali Sana

NDEGE ndogo tuliyokuwa tumepanda iliondoka Yakutsk na ikapaa angani hatua kwa hatua juu ya Bonde la Tuymaada. Tulipaa juu ya maziwa mengi yenye maumbo na ukubwa mbalimbali yaliyokuwa yameganda na kuwa barafu, pia, vilele kadhaa vya milima vyenye barafu vilivyokuwa vikimulikwa na jua. Baada ya kusafiri umbali wa kilomita 900, mwishowe tulitua katika kijiji cha Deputatskiy.

Huu ndio uliokuwa mwanzo wa safari zangu katika Jamhuri ya Sakha, ambayo pia inaitwa Yakutia, nchi maridadi lakini yenye hali ya hewa isiyopendeza. Nchi hii ni kubwa kuliko eneo la Ulaya Magharibi. Katika eneo hili, kiwango cha joto kinaweza kupanda hadi kufikia nyuzi 40 Selsiasi wakati wa majira ya kiangazi na kushuka hadi kufikia Selsiasi 70 chini ya sufuri wakati wa majira ya baridi kali. Mabaki ya wanyama wakubwa ambao walitoweka zamani yanapatikana katika eneo hili. Ingawa miaka kadhaa imepita tangu nilipotembelea eneo hili mara ya mwisho, ninakumbuka vizuri sana kana kwamba ni jana miji midogo iliyofunikwa na ukungu mzito, mianga inayometameta ya kaskazini, na wakaaji wenye shangwe wa Yakut ambao wamezoea maisha magumu.

Kijiji cha Deputatskiy sio mwisho wa safari yetu. Mimi na mwenzangu tunaelekea katika vijiji vingine. Kijiji cha kwanza ni Khayyr, kilicho umbali wa kilomita 300 upande wa kaskazini, karibu na Bahari ya Laptev, kaskazini mwa Siberia. Kwa nini tuliamua kufunga safari hii? Hapo mbeleni, mmoja wa Mashahidi wa Yehova alikuwa ametembelea vijiji hivi na akawapata watu wengi waliokuwa wakitaka kujifunza mengi kuhusu Biblia. Kwa kuwa tuliishi Yakutsk, umbali wa kilomita 1,000 hivi, sisi ndio tuliokuwa karibu zaidi nao! Tulihisi kwamba watu hawa walihitaji kutiwa moyo na kusaidiwa.

Tulipofika Deputatskiy, tulimkuta mwanamume aliyekuwa akielekea Khayyr kwa gari, alijitolea kutubeba ikiwa tungelipa kiasi kidogo cha pesa. Tulisitasita kusafiri pamoja naye baada ya kuliona gari lake. Lilikuwa gari bovu lililozeeka. Hata hivyo, tuliamua kuendelea na safari na tukaondoka pamoja naye jioni hiyo. Hatukujua jinsi ambavyo hali zingekuwa baadaye.

Viti vilivyokuwa ndani ya gari hilo vilikuwa baridi sana kama tu nyika tuliyopitia, na baada ya muda mfupi tulitambua kwamba viti hivyo havingepata joto. Tulimwomba mwanamume yule asimamishe gari na tukapekua mikoba yetu tukitafuta mavazi yaliyoshonwa kwa sufu na tukayavaa juu ya mavazi tuliyokuwa nayo. Licha ya jitihada hizo, bado baridi ilipenya.

Mwanamume aliyekuwa akiendesha gari letu alikuwa ametoka katika maeneo ya Kaskazini na alikuwa mchangamfu kweli. Kwa ghafula alituuliza, “Mmewahi kuona mianga ya kaskazini?” Sikuwa nimewahi kuiona, kwa hiyo akasimamisha gari. Kwa muda mfupi tulisahau ile baridi kali.  Nilisimama nikiwa nimeduwaa, nikitazama kwa mshangao matabaka yenye rangi mbalimbali yaliyokuwa yakijipindua-pindua huku yakimetameta juu yetu. Kwa kweli lilikuwa jambo la kustaajabisha kwani mwangaza huo ulionekana kuwa karibu sana na vichwa vyetu.

Asubuhi na mapema tulipofika mahali fulani katika ile nyika, gari letu lilikwama katika barafu. Tulimsaidia dereva kulisukuma gari na tulifanya hivyo tena na tena kadiri tulivyoelekea Khayyr tukitumia barabara zilizokuwa zimechimbwa katikati ya barafu nyingi. Ni baada tu ya mapambazuko ndipo nilipotambua kwamba “barabara” tulizopitia hazikuwa barabara bali ni mito iliyoganda na kuwa barafu! Hatimaye, karibu saa sita mchana, saa 16 baada ya kutoka Deputatskiy tuliwasili Khayyr. Hata ingawa tulitazamia kuwa wagonjwa kwa sababu ya kuwa katika baridi kali kwa muda mrefu, tuliamka siku iliyofuata tukiwa tunajihisi vizuri sana. Ni vidole vyangu vya miguu tu vilivyokuwa vimekufa ganzi kidogo, labda kwa sababu ya kuganda. Wanakijiji walinipa mafuta fulani na nikayapaka kwenye vidole vyangu vya miguu.

Kwa kawaida tungewatembelea watu nyumbani kwao ili tuzungumze nao kuhusu habari njema. Hata hivyo, huku Khayyr mara tu wanakijiji walipotambua kwamba tumewasili, walikuja kututafuta! Kila siku kwa majuma mawili na nusu, tulijifunza Biblia pamoja na watu wa eneo hilo, wakati mwingine kuanzia asubuhi na mapema hadi usiku wa manane. Lilikuwa jambo lenye kufurahisha kukutana na watu wengi wachangamfu, wanaopenda wageni, na waliopendezwa na ujumbe wa Biblia. Wanawake fulani wazee Wayakuti walituambia hivi: “Sisi tunaamini kwamba kuna Mungu. Kwa kuwa mmekuja hadi huku kwenye sehemu ya mbali zaidi ya dunia, hilo linaonyesha kwamba kuna Mungu!”

Tulishangazwa na desturi za watu wa eneo hilo. Kwa mfano walikusanya vipande vikubwa vya barafu karibu na nyumba zao kama vile mtu anavyokusanya kuni. Wanapohitaji maji, wao huchukua kipande kimoja na kukitia katika birika kubwa na kisha kulipasha moto. Wanakijiji hao walitukaribisha kwa mlo wa samaki wa Aktiki anayeitwa chir, ambaye ni mtamu sana anapoliwa na stroganina, ambacho ni chakula cha eneo hilo. Pia, wanakijiji hao walifurahi kutueleza kuhusu mabaki ya wanyama waliotoweka kama vile pembe za mamothi na mabaki ya miti ambayo mara nyingine wanapata katika eneo hili.

Kutoka Khayyr nilisafiri mamia ya kilomita, hasa kwa ndege, ili kuwatembelea watu waliopendezwa na ujumbe wa Biblia katika vijiji vingine nchini Yakutia. Watu wanaoishi katika eneo hili ni wachangamfu na wana upendo kwelikweli! Siku moja nilikutana na mvulana mdogo ambaye alitambua kwamba nilipatwa na wasiwasi niliposafiri kwa ndege. Ili anitie moyo, alinitengenezea kadi. Alichora picha ya shomoro wawili na ndege ndogo ya kubeba watu na akaandika hivi: “Sasha, unaposafiri kwa ndege usiogope eti itaanguka. Mathayo 10:29.” Niliguswa moyo sana nilipochunguza andiko hilo! Niliyasoma maneno ya Yesu kuhusu shomoro katika andiko hilo: “Hakuna hata mmoja wao atakayeanguka chini bila Baba yenu kujua.”

Nimesimulia tu mambo machache kati ya mambo mengi yenye kuvutia ambayo nimejionea huko Yakutia. Sikuzote, nchi hiyo yenye baridi na hali ya anga isiyovutia itanikumbusha kuhusu watu wenye uchangamfu na wenye kupendeza ambao kwa kweli wanaishi katika eneo la mbali sana la dunia.

[Picha katika ukurasa wa 25]

Tuligundua kwamba Wayakuti ni watu wachangamfu na wanaopenda wageni