Ndugu mmoja alimwalika mhudumu wa eneo la maegesho ya magari nchini Indonesia siku mbili kabla ya Ukumbusho. Kwa kuwa alipewa mwaliko mmoja tu, mfanyakazi huyo ambaye ni Mwislamu aliuliza ikiwa anaweza kuhudhuria pamoja na wenzake. Ndugu huyo akamwambia kwamba anaweza kwenda pamoja nao. Mwanamume huyo alisema  kwamba ana familia kubwa na akaomba mialiko mingine. Ndugu huyo alimpa mialiko mingine 20 na kumweleza kwamba tukio hilo ni Ukumbusho wa kifo cha Yesu, na watu wote, kutia ndani Wakristo na Waislamu wanakaribishwa. Mwanamume huyo akasema kwamba ataenda pamoja na watu 60 au 70 hivi.

Muda mfupi baada ya hotuba ya Ukumbusho kuanza, kukiwa na wahudhuriaji 248, watu 100 zaidi walifika kwenye maegesho—wanaume, wanawake, watoto, wazee-wazee, na mwanamke mjamzito aliyekuwa karibu kujifungua. Walikuwa wamekodi magari kadhaa yaliyowaleta kwenye ukumbi wa hoteli uliotumiwa kwa ajili ya Ukumbusho. Walipoona umati huo, walinzi wa hoteli waliwazuia kuingia. Walishangaa kuona Waislamu wengi hivyo waliotaka kuhudhuria tukio la Kikristo. Walipowaonyesha walinzi mialiko yao, waliwasindikiza hadi kwenye ukumbi. Karibu watu 60 katika kikundi hicho waliruhusiwa kuingia kwenye ukumbi huo uliokuwa umejaa sana.

Siku chache baadaye, ndugu huyo alimtembelea yule mhudumu wa maegesho ya magari na kumwuliza ikiwa wenzake walifurahia programu. Ingawa alisema waliogopa kuhudhuria, alitaja kwamba walifurahi kwa sababu kila mtu aliwatendea vizuri na kuwasalimu kwa mkono. Kisha ndugu huyo akamwalika kwenye hotuba ya pekee ambayo ingetolewa Jumapili iliyofuata. Siku hiyo alikuja na watu 40, waliotia ndani washiriki wa familia na majirani. Kwa kuwa walichelewa kufika mikutanoni, wazee waliamua kutoa tena hotuba hiyo.  Kabla ya kumkaribisha tena msemaji, mwenyekiti alieleza kifupi kuhusu wimbo na sala. Ili kuwasaidia watu hao ambao walikuwa Waislamu, katika hotuba msemaji alitumia maneno wanayoelewa, kama vile “Kitabu Kitakatifu” badala ya “Biblia” na “nabii Isa” badala ya “Yesu.”

Baadaye, mzee wa kutaniko alimtembelea yule mhudumu wa maegesho nyumbani kwake na kuanzisha mazungumzo pamoja naye akitumia broshua Msikilize Mungu. Watu wengine 12 walijiunga nao, kutia ndani wanawake na watoto Waislamu.

Mabasi kutoka Ulaanbaatar, Mongolia, husafiri kwenda sehemu zote nchini humo. Safari hizo za basi zinaweza kuchukua saa 48. Wasafiri hutazama nje kupitia madirisha au kulala. Ijapokuwa Wamongolia hupenda kusoma, hakuna machapisho yoyote katika mabasi hayo. Kwa hiyo, baadhi ya ndugu wa Kutaniko la Songinokhairkhan walizungumza na madereva wa mabasi hayo na kuwaambia hivi: “Tungependa kuwapa vitabu vizuri. Kwenye ndege, sikuzote kuna machapisho katika mifuko iliyo nyuma ya viti. Ikiwa mngependa, tunaweza kuweka machapisho katika mifuko iliyo nyuma ya viti ili abiria wenu wasome.” Madereva wanane walikubali mpango huo. Matokeo ni kwamba ndugu hao waliwaachia magazeti 299 na broshua 144. Pia, walifanya mpango wa kubadili magazeti hayo na kuweka ya karibuni zaidi kila yanapochapishwa.

Katika nchi fulani barani Asia, wazee wawili waliombwa kumtembelea dada asiyetenda kwa miaka minane. Kwa sababu hawakumjua dada huyo, walimpigia simu na kupanga kukutana naye kwenye duka lake lililo ndani ya jengo lenye maduka mengi. Baada ya kuzunguka-zunguka ndani ya jengo hilo, mwishowe waliona duka lililofanana na duka la dada huyo. Walipoingia, mwanamke aliyekuwa na Biblia ndogo mezani aliwasalimu. Baada ya kumuuliza jina lake, mji wa kwao, na umri wa watoto wake wawili, ndugu hao walifikia mkataa kwamba yeye ndiye waliyekuwa wakimtafuta. Wakamwambia: “Sisi ni ndugu zako, Mashahidi wa Yehova.”

Akawajibu hivi kwa kusitasita: “Mimi ni Mkristo.” Ndugu hao walishangazwa na itikio lake. Hata hivyo, walimpa machapisho ya Biblia, na akashukuru sana. Ndugu hao walipokuwa wakiondoka, walitambua kwamba waliingia duka tofauti! Walipaswa kuingia duka namba 2202 badala ya duka namba 2200. Mmoja wa ndugu hao alisema hivi: “Niliogopa sana, na kuhisi kwamba malaika ndio waliotuongoza kuingia ndani ya duka hilo. Jina la mwisho la dada yetu na la mwanamke huyo yalifanana, walitoka katika mji mmoja, na watoto wao walikuwa na umri unaokaribiana! Ikiwa mwanamke huyo angekuwa na jina tofauti au ni kutoka mji tofauti, tungejua kwamba tumepotea.” Hatimaye ndugu hao walipita  maduka mawili na kumpata dada huyo asiyetenda akiwasubiri.

Baadaye, mwanamke aliyetembelewa kimakosa alianza kujifunza Biblia na kuhudhuria mikutano. Yule dada asiyetenda alianza kuhudhuria mikutano na kuhubiri kwa ukawaida. Alisema hivi: “Ninathamini kwelikweli kwa sababu, ingawa sikuhubiri kwa muda mrefu sana, Yehova hakunisahau.”

Greg na Alma walihamia kwenye eneo lenye uhitaji mkubwa wa wahubiri wa Ufalme katika kisiwa cha Catanduanes nchini Filipino. Eneo hilo lina milima, kwa hiyo Greg na Alma hutembea kilomita 19 ili kufika kwenye baadhi ya maeneo wanayohubiri. Nyakati nyingine wao husafiri kwa mashua kwa saa mbili hivi ili wahubiri kwenye visiwa vingine. Katika majira ya mvua, hawawezi kusafiri kwa mashua. Badala ya kukaa nyumbani bila kuhubiri, waliamua kutumia vizuri huduma za kutuma ujumbe mfupi kwa bei nafuu ambazo zilitolewa na kampuni ya simu za mkononi.

Greg anasema kwamba yeye hujitambulisha kwanza mwanzoni mwa ujumbe mfupi. Kisha anaendelea kuandika hivi: “Ningependa kukuambia jambo fulani kutoka katika Biblia.” Andiko analopenda kutumia ni Yohana 17:3 kwa sababu ameona lina matokeo. Baada ya kulinukuu, yeye huuliza maswali mawili: Mungu wa kweli ni nani? Na Yesu Kristo ni nani? Kisha anamwomba mtu huyo ajibu. Anapojibu, Greg huzungumzia andiko lingine, kama vile Zaburi 83:18. Mtu huyo akiendelea kuwasiliana naye kupitia ujumbe mfupi, anamuuliza ikiwa wanaweza kuendelea na mazungumzo kupitia simu. Greg na Alma wanasema kwamba watu wengi huitikia vizuri.

 Mwanamke mmoja ambaye Greg na Alma walimtumia ujumbe alikuwa na maswali mengi kuhusu Biblia, hivyo waliwasiliana mara nyingi kupitia ujumbe mfupi. Mwishowe mawasiliano hayo yaliongoza kwenye funzo la Biblia. Mwanamke huyo alimweleza mpwa wake na mfanyakazi mwenzake kuhusu mambo aliyokuwa akijifunza. Hatimaye wote watatu wakabatizwa.