Mwanzoni mwa mwaka wa 1942, jeshi la Japani lilivamia Indonesia. Ndugu wengi walilazimishwa kufanya kazi ngumu, kama vile kujenga barabara na kuondoa takataka kwenye mitaro. Wengine walipelekwa kwenye kambi za magereza na kuteswa kwa sababu ya kukataa kushiriki katika vita. Ndugu watatu walikufa gerezani.

Wakati wa vita, Johanna Harp, dada Mholanzi aliyeishi katika kijiji cha milimani huko Java Mashariki, alijitahidi kukwepa asikamatwe na kufungwa kwa kipindi cha miaka miwili. Yeye na watoto wake watatu matineja, walitumia uhuru huo kutafsiri kitabu Salvation na matoleo  ya Mnara wa Mlinzi kwa lugha ya Kiholanzi. * Machapisho hayo yalinakiliwa na kusambazwa kwa siri kwa Mashahidi wa eneo lote la Java.

Mashahidi wachache ambao bado walikuwa huru walikutanika katika vikundi vidogo-vidogo na kuhubiri kwa uangalifu. Josephine Elias (awali aliitwa Tan) alisema hivi: “Nilitumia kila fursa kuhubiri isivyo rasmi. Ili kuwarudia waliopendezwa, nilibeba ubao wa chesi ili watu wafikiri kwamba nilikuwa nacheza chesi.” Felix Tan na mke wake, Bola, walihubiri nyumba kwa nyumba kwa kujifanya wanauza sabuni. Felix alisema hivi: “Mara nyingi tulitafutwa na wapelelezi wa jeshi la Japani walioitwa Kempeitai. Ili kuepuka kutiliwa shaka, tuliwatembelea wanafunzi wa Biblia nyakati tofauti-tofauti. Wanafunzi sita walifanya maendeleo na kubatizwa wakati wa vita.”

Ndugu walipokuwa wakiendelea kupambana na hali ngumu zilizosababishwa na vita, walikumbwa na jaribu lingine. Mamlaka za Japani ziliwaamuru wageni wote (hata Wachina–Waindonesia) wajisajili na wabebe vitambulisho vyenye kiapo cha kukubali utawala wa Japani. Ndugu wengi hawakujua ikiwa ilikuwa sawa kujisajili au hapana.

Felix Tan alisema hivi: “Ndugu waliokuwa Jakarta walitushauri sisi tuliokuwa Sukabumi tusitie sahihi vitambulisho hivyo. Hata hivyo, tuliwaomba wenye mamlaka tubadili maneno ‘aliyetia sahihi amekubali kuunga mkono’ yaliyo kwenye kitambulisho, yawe ‘aliyetia sahihi hatapinga’ jeshi la Japani. Inapendeza kwamba  walikubali, hivyo sote tukachukua vitambulisho. Ndugu walioishi Jakarta waliposikia kuhusu uamuzi wetu, walituita waasi na wakaacha kushirikiana nasi.”

Kwa kusikitisha, ndugu wengi wenye msimamo mkali huko Jakarta walikamatwa na wakaacha kweli. Ndugu mmoja ambaye alikataa kukana imani alifungwa gerezani pamoja na André Elias. André alisema hivi: “Nilizungumza naye kuhusiana na kujiandikisha na kumsaidia kuwa na maoni yanayofaa. Aliomba msamaha kwa kuacha kushirikiana nasi. Tulitiana moyo, lakini kwa kusikitisha ndugu huyo alikufa kwa sababu ya hali ngumu alizokabili gerezani.”

Vita vilipomalizika mwaka wa 1945, ndugu na dada walikuwa na hamu sana ya kuendelea na kazi ya kuhubiri. Ndugu mmoja ambaye alifungwa na kuteswa gerezani aliiandikia barua ofisi ya tawi ya Australia hivi: “Baada ya miaka minne ya mateso, nimerudi nikiwa na imani na msimamo uleule. Katika kipindi hicho cha mateso, kamwe  sikuwasahau akina ndugu. Je, mnaweza kunitumia vitabu?”

Machapisho ambayo yalitazamiwa sana yaliingia nchini muda mfupi baadaye, kwanza machache na kisha shehena kubwa. Kikundi cha wahubiri kumi huko Jakarta kilianza tena kutafsiri machapisho katika Kiindonesia.

Mnamo Agosti 17, 1945, viongozi waliokuwa wanapigania uhuru wa Indonesia walitangaza kwamba Indonesia ni nchi huru, jambo lililosababisha harakati za mapinduzi dhidi ya utawala wa Uholanzi zilizodumu kwa miaka minne. Maelfu ya watu walikufa misukosuko ilipotokea na watu zaidi ya milioni saba wakaachwa bila makao.

Ndugu waliendelea kuhubiri nyumba kwa nyumba wakati wa mapinduzi hayo. Josephine Elias alisema hivi: “Wazalendo walijaribu kutulazimisha tuseme kwa sauti kubwa ‘Merdeka,’ neno linalomaanisha ‘Uhuru’. Hata hivyo, tuliwaeleza kwamba hatuungi mkono upande wowote wa siasa.” Mwaka wa 1949, baada ya miaka mingi ya ukoloni, Uholanzi ilirudisha mamlaka kwa Jamhuri ya Muungano wa Indonesia (ambayo sasa ni Jamhuri ya Indonesia). *

Kufikia mwaka wa 1950, ndugu nchini Indonesia walikuwa wamevumilia machafuko kwa miaka kumi hivi. Hata hivyo, walikuwa na kazi kubwa ya kufanya. Wangewezaje kuwahubiria mamilioni ya Waindonesia? Kwa maoni ya mwanadamu lilikuwa jambo lisilowezekana. Hata hivyo, kwa imani, ndugu walianza kuhubiri wakiwa na uhakika kwamba Yehova ‘angetuma wafanyakazi katika mavuno yake.’ (Mt 9: 38) Yehova alifanya vivyo hivyo.