NILIZALIWA katika mwaka wa 1926 katika muji wa Crooksville, Ohio, États-Unis. Baba na Mama hawakuwa katika dini fulani, lakini walipenda sisi watoto munane tukuwe tunaenda katika kanisa. Nilikuwa ninaenda katika kanisa la Methodiste. Wakati nilikuwa na miaka 14, pastere moja alinipatia zawadi kwa sababu kwa muda wa mwaka muzima, nilienda katika kanisa kila Siku ya Yenga.

Wakati huo, jirani moja, Shahidi wa Yehova, mwenye aliitwa Margaret Walker, alianza kumutembelea mama yangu ili kuzungumuza naye juu ya Biblia. Siku moja, nilikaa pembeni yao. Mama aliwaza kwamba nitafanya makelele wakati wa funzo; kwa hiyo, aliniambia niende inje. Lakini niliendelea kusikiliza mambo yenye walikuwa wanajifunza. Kisha kumutembelea mama yangu kwa mara fulani, Margaret aliniuliza hivi: “Unajua jina la Mungu?” Nikamujibia hivi: “Kila mutu anajua kwamba jina lake ni Mungu.” Kisha akaniambia hivi: “Kamata Biblia yako na usome Zaburi 83:18.” Nikasoma andiko hilo, na nikavumbua kwamba jina la Mungu ni Yehova. Nikakimbia mara moja kukutana na marafiki wangu na kuwaambia hivi: “Wakati mutakuwa nyumbani usiku, musome Zaburi 83:18 katika Biblia zenu ili mujue jina la Mungu.” Munaweza kusema kwamba nilianza kuhubiri siku hiyo.

Nilijifunza Biblia na kubatizwa katika mwaka wa 1941. Kisha tu kubatizwa, nilipewa mugawo wa kuongoza funzo la kitabu la kutaniko. Nilitia moyo mama yangu na ndugu na dada zangu wahuzurie funzo hilo, na wote wakaanza kuhuzuria funzo la kitabu lenye nilikuwa ninaongoza. Lakini, baba hakupendezwa.

Nilipewa madaraka mengi katika kutaniko, na nilikusanya vitabu vingi vya Mashahidi wa Yehova. Siku moja, Baba alionyesha vitabu vyangu na kuniambia hivi: “Unaona vitu hivi vyote? Sipendi kuviona tena katika nyumba yangu, unaweza kuenda na vitabu vyako.” Niliondoka nyumbani na nikaanza kuishi karibu na Zanesville, Ohio, lakini kila mara nilikuwa ninatembelea watu wa familia yangu ili kuwatia moyo.

Baba alijaribu kumufanya Mama aache kuenda kwenye mikutano. Mara fulani wakati mama alikuwa anatoka ili kuenda kwenye mikutano, baba alimufuata na kumukokota ili arudie nyumbani. Lakini mama alikuwa anatoka kupitia mulango mwengine na kuenda kwenye mikutano. Nilimuambia Mama  hivi: “Usiogope. Atachoka kukimbia nyuma yako.” Kisha, Baba akaacha kumuzuia; kwa hiyo, mama akaanza kuhuzuria mikutano kwa uhuru.

Wakati Masomo ya Huduma ya Kiteokrasi yalianzishwa katika mwaka wa 1943, nilianza kutoa hotuba za wanafunzi kwenye masomo hayo katika kutaniko letu. Mashauri yenye nilipewa kisha kila mugawo kwenye masomo hayo, yalinisaidia nikuwe musemaji muzuri.

Katika mwaka wa 1944, wakati wa Vita ya Pili ya Ulimwengu, nililazimishwa kuingia katika jeshi. Niliandikishwa huko Fort Hayes, Columbus, Ohio, nikafanya kipimo cha afya, na nilijaza kikaratasi kwa ajili ya kazi hiyo. Niliambia pia wakubwa wa jeshi kwamba sipendi kuwa askari. Wakaniacha nirudie nyumbani. Lakini kisha siku kidogo, mukubwa moja wa jeshi alifika nyumbani kwangu na kuniambia hivi: “Corwin Robison, niko na kikaratasi ili kukufunga.”

Kisha majuma mbili, kwenye tribinali, muamuzi aliniambia hivi: “Ingekuwa mimi ndiye ningechukuwa uamuzi, ningekuhukumu ufungwe maisha yako yote. Uko na jambo fulani la kusema?” Nikamuambia: “Muheshimiwa, munapaswa kuniona kuwa muhubiri. Mulango wa kila mutu ni nafasi yangu ya kusimama ili kufundisha, na nimehubiria watu wengi habari njema ya Ufalme.” Muamuzi aliambia baraza la tribinali hivi: “Hamuko hapa ili kuamua ikiwa kijana huyu ni muhubiri ao hapana. Muko hapa ili kuamua ikiwa ataingia katika jeshi ao hapana.” Kwa muda wa karibu dakika 30, baraza la tribinali liliamua kwamba nilikuwa na kosa. Muamuzi alitoa hukumu kwamba nifungwe miaka tano katika gereza la Ashland, Kentucky.

Nilipitisha majuma mbili ya kwanza katika gereza la Columbus, Ohio, na siku ya kwanza nikabakia mimi mwenyewe katika chumba changu cha gereza. Nilimuambia Yehova hivi: “Siwezi kubakia miaka 5 katika chumba hiki. Sijue jambo la kufanya.”

Siku yenye ilifuata, walinzi walinitosha katika chumba hicho. Nilikutana na mufungwa moja murefu mwenye kuwa na kifua kabambi, na tukasimama naye ili kuangalia inje kupitia dirisha. Aliniuliza hivi: “Kijana, sababu gani umefungwa?” Nilimuambia hivi: “Niko Shahidi wa Yehova.” Akaniambia hivi: “Ni kweli? Sasa, sababu gani umefungwa?” Nikamuambia hivi: “Mashahidi wa Yehova hawaende kwenye vita na kuua watu.” Akasema hivi: “Wanakufunga kwa sababu unakataa kuua watu. Wanafunga wengine kwa sababu wanaua watu. Hilo linapatana na akili?” Nikamuambia hivi: “Hapana, halipatane na akili.”

Kisha akaniambia hivi: “Nilikuwa katika gereza lingine kwa miaka 15, na huko nilisoma vichapo vyenu fulani.” Wakati nilisikia hilo, nilisali hivi: “Yehova, unisaidie mwanaume huyu abakie pembeni yangu.” Wakati huo, mufungwa huyo, mwenye aliitwa Paul, akaniambia hivi: “Ikiwa wanaume hawa wanakuchokoza, uniite. Nitawafundisha adabu.” Kwa hiyo, wakati nilikuwa katika sehemu hiyo ya gereza, sikukuwa na magumu na wafungwa 50 wenye walikuwa humo.

 Wakati wakubwa walinihamisha katika gereza la Ashland, nilikutana na ndugu fulani wenye kukomaa kiroho wenye walikuwa pia wamefungwa huko. Walinisaidia mimi na ndugu wengine ili tuendelee kubakia karibu na Yehova. Kila juma walituomba tusome sehemu fulani ya Biblia, na tulitayarisha maulizo na majibu kwa ajili ya mikutano yenye ndugu hao walipanga. Tulikuwa katika chumba kikubwa chenye kilizungukwa na vitanda. Kulikuwa ndugu moja mwenye alishugulikia eneo katika chumba hicho. Aliniambia hivi: “Robison, eneo lako ni kitanda fulani na kitanda fulani. Unapaswa kuhubiria wafungwa wote wenye watapewa vitanda hivyo. Uhakikishe kwamba umewahubiria mbele wafunguliwe.” Kufanya hivyo kulitusaidia tuhubiri kwa utaratibu.

Vita ya Pili ya Ulimwengu iliisha katika mwaka wa 1945, lakini nilibakia katika gereza muda mufupi kisha hapo. Nilikuwa na wasiwasi juu ya watu wa familia yangu kwa sababu Baba alikuwa ameniambia hivi: “Ikiwa ninaweza kukuzuia, itakuwa mwepesi kumaliza mambo mengine yote.” Kisha kuachiliwa, nilipata jambo fulani lenye lilinifurahisha sana. Watu 7 wa familia yangu walikuwa wanahuzuria mikutano na moja kati ya dada zangu alikuwa amebatizwa, hata kama Baba alikuwa anawapinga.

Wakati Vita ya Korea ilianza katika mwaka wa 1950, niliombwa tena kuingia katika jeshi. Niliombwa kuandikishwa huko Fort Hayes. Kisha kuchunguza uwezo wangu mbalimbali, mukubwa moja wa jeshi aliniambia hivi: “Unapita sana wengine wote katika kikundi chako.” Nikamuambia hivi: “Sawa kabisa, lakini sitaingia katika jeshi.” Nilitaja 2 Timotheo 2:3 na kumuambia hivi: “Mimi niko tayari askari wa Kristo.” Kisha kubakia kimya wakati murefu, akaniambia hivi: “Unaweza kuondoka.”

Muda mufupi kisha hapo, kwenye mukusanyiko moja wenye ulifanywa Cincinnati, Ohio, nilihuzuria mukutano kwa ajili ya wale wenye wanapenda kutumikia kwenye Beteli. Ndugu Milton Henschel alituambia kwamba kwenye Beteli kulikuwa lazima ya ndugu wenye wanapenda kutumika sana kwa ajili ya Ufalme. Nilijaza fomu ya kutumika kwenye Beteli na kisha nikaalikwa. Nimeanza kutumikia kwenye Beteli ya Brooklyn tangu Mwezi wa 8, 1954.

Sikuzote nimekuwa na kazi nyingi ya kufanya kwenye Beteli. Kwa miaka mingi, nilitumika kwenye mashine za kuchamusha maji ya kutumia katika nyumba yenye kuwa na biro mbalimbali na nafasi ya kuchapishia vichapo, nilikuwa fundi wa kutengeneza mashini zenye kuharibika (mécanicien) na nilitengeneza serire za milango. Nilitumika pia kwenye Majumba ya Mikusanyiko katika Muji wa New York.

Ninapenda programu za Beteli, kama vile, ibada ya asubuhi na Funzo la Munara wa Mulinzi la familia, ninafurahia pia kuhubiri pamoja na kutaniko langu. Wakati unafikiria mambo hayo, unatambua kwamba hayo ndiyo mambo yenye kila familia ya Mashahidi  wa Yehova inapaswa kufanya kwa ukawaida. Wakati wazazi na watoto wanachunguza andiko la siku pamoja, wanafanya Ibada ya Familia kwa ukawaida, wanahuzuria mikutano na kutoa maelezo, na wanahubiri habari njema kwa bidii, kwa kweli inawezekana kila mutu katika familia abakie karibu na Yehova.

Nimepata marafiki wengi kwenye Beteli na katika kutaniko. Wamoja kati yao walikuwa watiwa-mafuta, na tayari wameenda mbinguni. Wengine hawakuwa watiwa-mafuta. Lakini watumishi wote wa Yehova, hata Wanabeteli, hawakamilike. Ikiwa sikuelewana na ndugu ao dada fulani, ninajikaza kila mara kufanya amani pamoja naye. Ninafikiria andiko la Mathayo 5:23, 24 na namna tunaweza kulitumikisha ili kumaliza magumu yetu. Ni vigumu kusema “unisamehe,” lakini kufanya hivyo kunasaidia kumaliza magumu mengi.

Sasa niko na magumu ya kuhubiri nyumba kwa nyumba kwa sababu ya uzee, lakini ninaendelea kujikaza. Nimejifunza maneno fulani ya luga ya Kichina Mandarin na ninafurahia kuhubiria Wachina katika barabara. Siku fulani asubuhi ninatolea watu wenye kupendezwa magazeti 30 ao 40.

Nilirudilia hata mutu fulani wa inchi ya China! Siku moja, kijana mwanamuke muzuri alinionyesha sura ya kicheko wakati alikuwa anapita nafasi ya kufanyia matangazo ya matunda. Mimi pia nilimuonyesha sura ya kicheko na nikamutolea Munara wa Mulinzi na Amuka! ya Kichina. Alikubali magazeti hayo na aliniambia kwamba jina lake ni Katie. Kisha hapo, kila mara alikuwa ananiona, Katie alinikaribia na kuzungumuza na mimi. Nilimufundisha namna ya kutamka majina ya matunda na mboga za majani katika Kiingereza. Nilimufasiria pia maandiko ya Biblia, na alikubali kitabu Biblia Inafundisha. Lakini, kisha majuma fulani, hatukuonana tena naye.

Kisha miezi fulani, binti mwengine alikuwa anapita nafasi ya kufanyia matangazo ya matunda; nilimutolea pia magazeti, na akakubali. Juma lenye lilifuata, alinipatia telefone yake na kuniambia hivi: “Unaweza kuzungumuza na mutu fulani mwenye kuwa China.” Nikamuambia hivi: “Hakuna mutu wa China mwenye ananijua.” Lakini alinikaza; kwa hiyo, nikakamata telefone na kusema hivi: “Jambo, mimi ni Robison.” Mutu huyo alisema hivi: “Robby, mimi ni Katie. Nimerudia China.” Nikamuambia, “China?” Katie alisema hivi: “Ndiyo. Robby, unajua ule binti mwenye amekupatia telefone? Ni dada yangu. Ulinifundisha mambo mengi mazuri. Tafazali, umufundishe pia mambo yote yenye ulinifundisha.” Nikasema hivi: “Katie, nitajikaza kufanya hivyo. Asante kwa kuniambia kama ulirudia China.” Kisha hapo, nilizungumuza na dada ya Katie kwa mara ya mwisho. Iwe binti hao wawili wako wapi, ninatumaini kwamba wanaendelea kujifunza mambo mengi zaidi juu ya Yehova.

Nimemutumikia Yehova kwa muda wa miaka 73, na niko mwenye furaha kwa sababu alinisaidia nisijiingize katika mambo ya vita, na alinisaidia nibakie muaminifu katika gereza. Pia, watu wa familia yangu wananiambia kwamba walitiwa moyo sana kwa sababu niliendelea kuvumilia upinzani wa Baba. Mwishowe, Mama yangu na ndugu na dada zangu sita walifikia kubatizwa. Hata Baba aliregeza kidogo musimamo wake, na alikuwa anahuzuria mikutano fulani mbele akufe.

Ikiwa ni mapenzi ya Mungu, watu wa familia na marafiki wangu wenye wamekufa, watafufuliwa katika dunia mupya. Fikiria furaha yenye tutapata wakati tutamuabudu Yehova milele pamoja na watu wenye tunapenda! *—Soma maelezo ya chini.