Nilizaliwa tarehe 22, Mwezi wa 12, 1929, mu kijiji kidogo yenye kuitwa Noville yenye ilikuwa na mashamba kenda karibu na Bastogne, mu eneo ya Ardennes katika Belgique. Wakati nilikuwa mutoto nilipitisha wakati muzuri pamoya na wazazi wangu mu mashamba. Miye na mudogo yangu Raymond tulikuwa natosha maziwa ku ngombe kwa kutumia mikono na tulisaidia wakati wa mavuno. Mu kijiji yetu ya kidogo tuliungana kabisa. Kila mutu alikuwa tayari kusaidia mwenzake.

Wazazi wangu, Emile na Alice, walikuwa Wakatoliki wenye kujitoa sana. Walikuwa naenda ku misa kila Siku ya Yenga. Lakini, mu mwaka wa 1939, mapainia kutoka Uingereza walikuya mu kijiji yetu na walipatia baba yangu karatasi ya kujiandikisha ili kupata gazeti Consolation (yenye inaitwa leo Amuka!). Bila kukawia baba yangu alitambua kama amepata kweli na akaanza kusoma Biblia. Wakati aliacha kuenda ku misa, majirani wetu wenye walikuwa marafiki, waligeuka na kuwa wapinzani wakubwa. Walikuwa nakaza baba yangu abakie Mukatoliki, na ile ilileta mabishano ya nguvu sana.

Niliumia sana kuona namna baba yangu alitendewa vile. Ile njo ilinichochea nitafute musaada wa Mungu katika sala yenye nilizungumuzia ku mwanzo wa hii habari. Wakati pole kwa pole majirani wetu waliacha kutupinga, nilifurahi sana. Nikakuwa hakika kama Yehova ni “Musikiaji wa sala.”

Wanazi wa Alemanye walishambulia Belgique tarehe 10 Mwezi wa 5, 1940, na ile ilifanya raia wengi wakimbie. Familia yetu ilikimbilia kusini mwa Ufaransa. Wakati tulikuwa nakimbia, tulijikuta katikati ya vita kati ya maaskari wa Alemanye na wa Ufaransa.

Wakati tulirudia kwetu ku mashamba, tulikuta walishaiba kila kitu. Imbwa yetu, Bobbie, njo ilikuwa  tu pale juu ya kutukaribisha. Ile hali ilifanya nijiulize hivi, ‘juu ya nini kuko vita na mateso?’

Mu ile kipindi ndugu Emile Schrantz, a muzee na painia, alikuwa natutembelea na alitutia moyo sana. Alitumia Biblia ili kufasiria waziwazi juu ya nini kuko mateso na alijibia maulizo yangu ingine juu ya maisha. Kisha nikakuwa na urafiki wa karibu sana pamoya na Yehova na nikakuwa hakika kama ni Mungu mwenye upendo.

Hata mbele vita iishe, miye na familia yangu tulifurahia kupitisha wakati pamoya na ndugu. Mu Mwezi wa 8, 1943, Ndugu José-Nicolas Minet alitembelea shamba yetu na akatoa hotuba. Aliuliza hivi: “Ni nani anapenda kubatizwa?” Miye na baba yangu tulitia mukono juu. Na tukabatizwa mu mutoni ya kidogo yenye ilikuwa karibu na shamba yetu.

Mu Mwezi wa 12, 1944 majeshi ya Alemanye ilianza mashambulizi yake ya mwisho mu Ulaya ya Mangaribi wakati wa Vita ya Pili ya Ulimwengu; ile mashambulizi inaitwa vita ya Bulge. Tuliishi karibu na fasi kwenye kulikuwa mapigano, kwa hiyo tulibakia mu jengo yenye ilikuwa chini ya nyumba yetu kwa mwezi moya. Siku moya nilitoka inje juu ya kupatia wanyama chakula, walitupa bombe ku shamba yetu, na ikarusha sehemu ya juu ya nyumba ya kuwekea chakula. Askari Mwamerika mwenye alikuwa fasi ya kuchungia wanyama alinilalamikia hivi: “Lala chini!” Nilikimbia na nikalala chini karibu yake, kisha akanivalisha kofia yake ya chuma ili kunilinda.

Kisha vita, tulianza kupashana habari kwa ukawaida na kutaniko yenye ilikuwa Liège, ku kilometre 90 kaskazini na fasi kwenye tulikuwa. Kisha wakati, tulianzisha kikundi kidogo katika Bastogne. Nilianza kufanya kazi mu mambo ya kushugulikia taxe na nilipata nafasi ya kujifunza sheria. Kisha nilianza kutumika mu biro fulani ya serikali. Mu 1951 tulifanya mukusanyiko ya kidogo ya muzunguko katika Bastogne. Karibu watu mia moya walihuzuria. Kati yao kulikuwa pia Elly Reuter, dada painia mwenye bidii. Alisafiri kwa kinga kilometre 50 juu ya kuhuzuria. Kisha wakati kidogo tulianza kupendana, na kisha tukaanza kuchumbiana. Elly alikuwa amepata mwaliko wa kuenda kusoma masomo  ya Gileadi mu Amerika. Aliandikia ndugu wa ku makao makubwa ili kuwafasiria juu ya nini hakukubali ile mualiko. Kwa upendo, ndugu Knorr, mwenye alikuwa naongoza ile wakati, alimujibia kama pengine siku moya atasoma masomo ya Gileadi pamoya na bwana yake. Tulioana mu Mwezi wa 2, 1953.

Ileile mwaka, miye na Elly tulihuzuria mukusanyiko Shirika ya Ulimwengu Mupya yenye ilifanywa mu Yankee Stadium, New York. Wakati tulikuwa kule, ndugu moya alinipatia kazi ya muzuri na aliniomba nihamie Amerika. Kisha kusali kwa Yehova juu ya ile jambo, miye na Elly tuliamua kukatala ile kazi na kurudia Belgique juu ya kutegemeza kikundi ya wahubiri kumi hivi katika Bastogne. Mwaka yenye ilifuata, tulifurahi sana wakati Serge mutoto wetu mwanaume alizaliwa. Jambo ya kuhuzunisha ni kama, kisha miezi saba, Serge aligonjwa na akakufa. Tuliambia Yehova katika sala huzuni yetu, na tumaini ya ufufuo ilitutia nguvu.

Mu Mwezi wa 10, 1961, nilipata kazi yenye haikunikamata wakati yote, na ingeniwezesha kuwa painia. Ileile siku, ndugu mwenye alikuwa nasimamia tawi ya Belgique, aliniita ku telefone. Aliniuliza ikiwa niko tayari kuwa mutumishi wa muzunguko (leo ni mwangalizi wa muzunguko). Niliuliza hivi: “Inawezekana tuanze kwanza na upainia mbele ya kukubali ule mugao?” Walikubali ombi yangu. Na kisha kufanya kazi ya upainia kwa miezi munane, tulianza kazi ya muzunguko mu Mwezi ya 9, 1962.

Kisha miaka mbili mu kazi ya muzunguko, tulialikwa ku Beteli ya Bruxelles. Tulianza kutumika kule mu Mwezi wa 10, 1964. Ule mugao wa mupya ulituletea baraka mingi. Kisha wakati kidogo, Ndugu Knorr alitembelea Beteli yetu mu 1965, nilishangaa sana wakati niliwekwa kuwa mutumishi wa tawi. Kisha, miye na Elly tulialikwa ku darasa ya 41 ya Masomo ya Gileadi. Maneno yenye Ndugu Knorr alisemaka miaka 13 mbele ya pale, ilitimia! Kisha kumaliza masomo, tulirudia ku Beteli ya Belgique.

Kwa miaka mingi nilipata pendeleo ya kutumia ujuzi wangu wa kisheria ili kutetea uhuru wa ibada yetu katika Ulaya na fasi zingine. (Flp. 1:7) Ile ilifanya nikutane na wenye mamlaka wa mu inchi zaidi ya 55 kwenye kazi yetu ilikuwa imetiliwa vizuizi ao kukatazwa. Kuliko kukazia uzoefu wenye nilikuwa nao mu mambo ya kisheria, nilijitambulisha kuwa “mutu wa Mungu.” Kila wakati nilikuwa natafuta muongozo wa Yehova katika sala, juu nilijua kama “moyo wa mufalme [ao wa muamuzi] ni kama mito midogo ya maji katika mukono wa Yehova. Anauongoza mahali popote kwenye anapenda.”—Mez. 21:1.

Jambo fulani yenye ilinigusa sana ni mazungumuzo yenye nilikuwa nayo pamoya na mwanaume fulani wa mu bunge (ao parlement) ya Ulaya. Nilifanya ombi mara mingi ili nizungumuze naye, na ku mwisho alikubali kukutana na miye. Alisema hivi: “Ninakupatia tu dakika tano, na basi.” Niliinamisha kichwa na nikaanza kusali. Ule mwanaume aliniuliza niko nafanya nini. Nikainua  kichwa na kusema: “Nilikuwa namushukuru Mungu juu uko mutumishi wake.” Aliniuliza, “Unamaanisha nini?” Nilimuonyesha Waroma 13:4. Alikuwa Protestanti, kwa hiyo ile andiko ilimugusa. Matokeo ilikuwa nini? Alinipatia dakika 30, na tulikuwa na mazungumuzo ya muzuri sana. Na hata alisema kama anaheshimia sana kazi yetu.

Kwa miaka mingi, mu Ulaya watu wa Mungu wametetea kisheria haki zao mbalimbali kuhusu kutojiingiza mu vita ao mu politike, haki ya kulea watoto, mambo ya taxe, na mambo ingine. Nimekuwa na pendeleo ya kusaidia kutetea ile mambo mbalimbali na kujionea mwenyewe namna Yehova ametusaidia kupata ushindi. Mashahidi wa Yehova wamepata ushindi mu kesi zaidi ya 140 ku tribinali kubwa ya Ulaya ya Haki za Kibinadamu!

Mu mwaka wa 1990, nilitumika pamoya na Ndugu Philip Brumley wa ku makao makubwa na Ndugu Valter Farneti wa Italia, ili kusaidia ndugu zetu wa Kiba kwenye kazi yetu ilikuwa na vizuizi wakuwe na uhuru zaidi. Niliandikia ambasade ya Kiba yenye ilikuwa Belgique na kisha nilikutana na mutu mwenye mamlaka mwenye alipaswa kushugulikia ombi yetu. Mu mazungumuzo yetu ya kwanza-kwanza, hatukuweza kumaliza matatizo ya kukosa kuelewana yenye ilifanya kazi yetu itiliwe vizuizi.

Kisha kumuomba Yehova muongozo katika sala, Tuliomba ruhusa ya kusafirisha Biblia 5 000 katika Kiba. Zile Biblia zilifika muzuri na walizigawia ndugu, Kwa hiyo tuliona kama Yehova alikuwa anabariki kazi yetu. Kisha tuliomba tena ruhusa ya kutuma zingine Biblia 27 500. Tulipewa tena ruhusa. Kusaidia ndugu na dada zetu wa Kiba wakuwe na Biblia kuliniletea furaha sana.

Nimetembelea Kiba mara mingi ili kutetea kazi yetu kisheria. Na ile ilifanya nikuwe na uhusiano muzuri pamoya na watu wengi wenye mamlaka katika Kiba.

Mu 1994 watu zaidi ya 1 000 000 waliuawa mu mauaji makubwa yenye ilipata Watusi mu inchi ya Rwanda. Jambo ya kuhuzunisha ni kwamba ndugu na dada zetu fulani waliuawa pia. Bila kukawia kikundi ya ndugu iliombwa ipelekee ndugu na dada zetu wa Rwanda musaada.

Wakati kikundi yetu ilifika Kigali, muji mukubwa wa Rwanda, tuliona kama vibambazi vya biro ya kutafsiri na depo ya vichapo vilikuwa vimeyala matundu ya masasi. Tulisikia pia habari zenye kuhuzunisha kuhusu ndugu na dada wenye waliuawa  kwa mipanga. Lakini tulisikia pia habari juu ya namna ndugu na dada walionyesha upendo wa Kikristo. Kwa mufano, tulikutana na ndugu Mutusi mwenye familia ya Mashahidi Wahutu walificha mu shimo kwa siku 28. Tulifanya mukutano katika Kigali na tulifariji ndugu na dada zaidi ya 900.

Kisha tulivuka mipaka na kuingia mu Zaïre (yenye inaitwa leo Jamuhuri ya Kidemokrasia ya Congo) ili kutafuta Mashahidi wa Rwanda wenye walikuwa wamekimbilia mu kambi za wakimbizi karibu na Goma. Hatukuwapata, kwa hiyo tulimuomba Yehova atuongoze. Kisha tuliona mutu fulani iko nakuya kwenye tulikuwa, na tukamuuliza ikiwa alijua Shahidi yeyote. Alijibia hivi: “Ndiyo, niko Shahidi. Nitafurahi kuwapeleka kwenye halmashauri ya kutoa misaada iko.” Kisha kufanya mukutano wenye kutia moyo pamoya na halmashauri ya kutoa misaada, tulikutana na wakimbizi 1 600 hivi, tuliwafariji na kuwatia moyo. Pia tuliwasomea barua kutoka ku Baraza yenye Kuongoza. Ndugu na dada waliguswa moyo sana wakati walisikia hii maneno yenye kutia moyo: “Tunaendelea kusali kwa ajili yenu. Tunajua kama Yehova hatawasahau.” Ile maneno ya Baraza yenye Kuongoza ilikuwa ya kweli kabisa. Leo, mu inchi ya Rwanda muko Mashahidi wa Yehova zaidi ya 30 000 wenye wako namutumikia Yehova kwa furaha!

Kisha kupitisha miaka 58 mu ndoa, bibi yangu Elly alikufa mu mwaka wa 2011. Yehova alinifariji wakati nilimuambia huzuni yangu katika sala. Kuhubiria wengine habari njema ya Ufalme kulinifariji pia.

Hata kama niko na zaidi ya miaka 90, naendelea kuhubiri kila juma. Ninafurahi pia kusaidia mu Idara ya Mambo ya Kisheria ku tawi ya Belgique, kuelezea wengine mambo yenye nilijionea, na kutia moyo vijana mu familia ya Beteli.

Kumepita miaka 84, tangu nitoe sala yangu ya kwanza kwa Yehova. Ile ilikuwa mwanzo wa safari yenye furaha yenye ilifanya nimukaribie zaidi Yehova. Niko mwenye furaha sana juu mu maisha yangu yote Yehova amesikiliza sala zangu.—Zb. 66:19. b