Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

pudhu sabaikku maari pōvadhu​—⁠savaalai samaalikka udhavi

pudhu sabaikku maari pōvadhu​—⁠savaalai samaalikka udhavi

nīngal oru pudhu sabaikku maari pōyirukkirīrgalaa? appadiyendraal, sagōdharar shaan chaarls solvadhai nīngal otthukkolvīrgal. “oru pudhu sabaikku maari pōgumpōdhu, andha sūlnilaikku ētra maadhiri nammai maatrikkolla vēndum. adhōdu sērtthu, kudumbatthil irukkiravargal yegōvaavōdu nerukkamaaga irukkavum udhavi seiya vēndum. indha irandaiyum orē samayatthil seivadhu oru periya savaaldhaan” endru solgiraar. oru pudhu sabaikku maari pōgumpōdhu pudhu vēlaiyai kandupidikka vēndiyirukkum, vīttai kandupidikka vēndiyirukkum, oruvēlai pillaigalaiyum pudhu skūlil sērkka vēndiyirukkalaam. adhumattumalla, angirukkum vaanilai, kalaachaaram, ūliyam seiyum pagudhi ena ellaamē pudhidhaaga irukkalaam.

nikkōlaavukkum selinukkum oru vitthiyaasamaana savaal vandhadhu. fraans naattu kilai aluvalagam avargalai oru pudhu sabaikku maari pōga sonnadhu. avargalum andha niyamippai ētrukkondaargal. avargal ippadi solgiraargal: “aarambatthil engalukku romba sandhōshamaagavum urchaagamaagavum irundhadhu. aanaal, pōga pōga engal palaiya sabaiyil irundha nanbargalai naangal mis panna aarambitthōm. ēnendraal, pudhu sabaiyil irundhavargalōdu naangal innum nerukkamaagavillai.” a oru pudhu sabaikku nīngal maari pōgumpōdhu eppadi sandhōshamaaga yegōvaavukku sēvai seiyalaam? maari varugiravargalukku matravargal eppadi udhavalaam? pudhu sabaiyil nīngal eppadi urchaagam peralaam, matravargalai eppadi urchaagappadutthalaam?

ungalukku udhavum naangu niyamangal

yegōvaavaiyē nambiyirungal

1. yegōvaavaiyē nambiyirungal. (sang. 37:5) jappaanil irukkira kasūmi endra sagōdhariyin anubavatthai edutthukkollungal. avarudaiya kanavarin vēlai vēru idatthukku maariyadhaal avargal 20 varushangalaaga irundha sabaiyai vittu pōga vēndiyirundhadhu. kasūmi eppadi thannudaiya ‘valiyai yegōvaavidam oppadaitthaar’? ippadi solgiraar: “enakku irundha bayam, thanimaiyunarchi, kavalai ellaavatraiyum naan yegōvaavidam jebatthil kottinēn. ovvoru dhadavai naan appadi seidhapōdhum avar enakku thēvaiyaana balatthai kodutthaar.”

nīngal eppadi yegōvaavai mulumaiyaaga nambiyirukkalaam? oru chedi nandraaga valara vēndumendraal, adharku nilatthil irundhu thannīrum ūttachatthum thēvai. adhēmaadhiri, nam visuvaasam valara vēndumendraal, adharkum ūttachatthu thēvai. ērkenavē naam paarttha nikkōlaa adhaitthaan seidhaar. aabiragaam, yēsu, pavul pōndravargalai patri nandraaga yōsitthu paartthaar. avargal ellaarumē yegōvaavukku sēvai seivadharkaaga niraiya thyaagangalai seidhirundhaargal. avargalai patri yōsitthu paartthadhu, yegōvaa kandippaaga udhavi seivaar endra nambikkaiyai avarukku kodutthadhu. baibilai thavaraamal paditthaal, nam vaalkkaiyil varugira endha maatratthaiyum samaalikka mudiyum. pudhu sabaiyil irukkiravargalai urchaagappadutthugira kurippugalaiyum kandupidikka mudiyum.

palaiya sabaiyōdu oppittu paarkkaadhīrgal

2. palaiya sabaiyōdu oppittu paarkkaadhīrgal. (pra. 7:10) jūl endra sagōdharar aapprikkaavil irukkira benin naattilirundhu amerikkaavukku kudimaari pōnaar. angirundha kalaachaaram avarukku romba vitthiyaasamaaga irundhadhaal adharkētra maadhiri avar maara vēndiyirundhadhu. avar enna solgiraar endru gavaniyungal: “naan sandhittha ovvoruvaridamum en vaalkkaiyai patri solla vēndum endru ninaitthukkondēn” engiraar. idhu avarukku konjam kashtamaaga irundhadhaal, sabaiyil irukkiravargalidam pēsaamal thannaiyē thanimaippadutthikkondaar. aanaal, sagōdhara sagōdharigalai patri nandraaga therindhukonda piragu, thaan yōsikkira vidhatthai maatrikkondaar. avar ippadi solgiraar: “indha būmiyil naam engē vaalndhaalum sari, naam ellaarumē manidhargaldhaan. naam pēsum vidhamum nadandhukollum vidhamumdhaan vitthiyaasam. makkal eppadi irukkiraargalō appadiyē avargalai ētrukkolvadhu romba mukkiyam.” adhanaal, ungal pudhu sabaiyai palaiya sabaiyōdu oppittu paarkkaadhīrgal. aan-līs endra payaniyar sagōdhari ippadi solgiraar: “pudhu vishayangalai katrukkolvadharkutthaan naan pudhu idatthukku vandhirukkirēn. indha pudhu idamum, naan vittuvandha idatthai pōlavē irukkum endra ennatthōdu naan varavillai.”

mūppargalum pudhu sabaiyai thangaludaiya palaiya sabaiyōdu oppittu paarkka kūdaadhu. pudhu sabaiyil sila vishayangalai sagōdharargal vitthiyaasamaaga seiyalaam. aanaal adhellaam thavaru endru arttham kidaiyaadhu. pudhu idatthil sūlnilaigal eppadi irukkiradhu endru nandraaga therindhukonda piragu, ungal karutthukkalai solvadhu nalladhu. (pra. 3:1, 7b) adhēmaadhiri ungaludaiya karutthukkalai matravargalmēl thinikkaamal, ungal munmaadhiriyin mūlam katrukkoduppadhu nalladhu.—2 ko. 1:24.

pudhu sabaiyil surusuruppaaga sēvai seiyungal

3. pudhu sabaiyil surusuruppaaga sēvai seiyungal. (pili. 1:27) oru pudhu idatthukku maari pōgumpōdhu nīngal niraiya vēlai seiya vēndiyirukkum. adharkē niraiya nēram selavaagividalaam; nīngal sōrndhuvidavum vaaippirukkiradhu. aanaal indha sūlnilaiyilum, kūttangalil kalandhukolvadhum romba mukkiyam. adhuvum, mudindha alavukku aarambatthilirundhē nēril kalandhukolla muyarchi seivadhu nalladhu. pudhu sabaiyil irukkiravargal ungalai paarkkavē illaiyendraal, alladhu eppōdhaavadhudhaan ungalai paarkkiraargal endraal, avargalaal eppadi ungalukku udhavi seiya mudiyum? lusindaa endra sagōdhari thannudaiya irandu magalgalōdu then aapprikkaavil irukkira oru periya nagaratthukku kudimaari pōnaar. adhai patri avar ippadi solgiraar: “‘pudhu sabaiyil irukkiravargalōdu nandraaga palagu, avargalōdu ūliyam sei, kūttangalil nandraaga kalandhukol’ endrellaam ennudaiya nanbargal aalōsanai kodutthaargal. adhanaal naangal niraiya muyarchi edutthōm. ūliya kūttam nadattha engal vīttai payanpadutthikkollalaam endrukūda sagōdharargalidam sonnōm.”

pudhu sabaiyil irukkira sagōdhara sagōdharigalkūda “thōlōdu thōl sērndhu” paadupadumpōdhu, “nalla seidhiyin mēl vaitthirukkira visuvaasatthukkaaga” ungalaal ulaikka mudiyum. munbu paarttha aan-līs endra sagōdhariyidam, ellaarōdum sērndhu ūliyam seiya solli mūppargal sonnaargal. appadi seidhadhaal enna palan? “sabaiyil naanum oruvaldhaan endru unaruvadharku idhu oru mukkiyamaana vali enbadhai naan sīkkiratthilēyē purindhukondēn” endru avar solgiraar. raajya mandratthai suttham seiyum vēlaiyilum paraamarippu vēlaiyilumkūda nīngal kalandhukollalaam. appadi seiyumpōdhu, pudhu sabaiyai ungaludaiya sabaiyaaga paarkkirīrgal enbadhai sagōdhara sagōdharigal purindhukolvaargal. idhaiyellaam nīngal endhalavukku seigirīrgalō, andhalavukku ungalaal sagōdhara sagōdharigalōdu nandraaga palaga mudiyum, avargalai ungal kudumbamaagavum aakkikkolla mudiyum.

pudhu nanbargalai kandupidiyungal

4. pudhu nanbargalai kandupidiyungal. (2 ko. 6:11-13) nanbargalai kandupidippadharku matravargalmēl akkarai kaattuvadhu oru nalla vali. adhanaal, kūttangalukku munbum pinbum matravargalidam pōi pēsuvadharkum avargalai patri nandraaga therindhukolvadharkum nēratthai odhukkungal. sagōdhara sagōdharigaludaiya peyargalai nyaabagam vaitthukkolla muyarchi seiyungal. appadi seiyumpōdhum avargalidam anbaaga pēsumpōdhum, avargal ungalidam nandraaga palaguvaargal. ungalukku nalla nanbargalum kidaippaargal.

‘sagōdhara sagōdharigal ennai ētrukkolvaargalaa?’ endru ninaitthu kavalaippaduvadharku badhilaaga, ungalai patri avargal nandraaga therindhukolvadharku sūlnilaigalai ērpadutthungal. sagōdhari lusindaa solvadhupōla nīngal seidhu paarkkalaam. “engaludaiya vīttukku naangal niraiya pērai kūppittōm. adhanaal engalukku nalla nanbargal kidaitthirukkiraargal” endru avar solgiraar.

“oruvarai oruvar varavērka vēndum”

ungal sabaikku pudhidhaaga varugiravargalukku nīngal eppadi udhavi seiyalaam? munpin theriyaadha nabargal irukkira raajya mandratthukkul nulaiyumpōdhu silarukku padhatramaaga irukkalaam. adhanaal, appōsthalan pavul sonnadhupōl seiyungal. “kristhu nammai varavētradhupōl nīngalum oruvarai oruvar varavērka vēndum” endru avar sonnaar. (rō. 15:7) kristhuvai pōlavē indru mūppargalum, sabaikku pudhidhaaga varugiravargalai varavērkalaam. (“ pudhu sabaikku maarumpōdhu...” endra pettiyai paarungal.) adhēsamayatthil, sabaiyil irukkira ellaarum, chinna pillaigalkūda, pudhidhaaga varugiravargalidam anbaaga pēsi palagalaam, avargalai saugariyamaaga unara vaikkalaam.

oruvarai oruvar varavērpadhil, matravargalai vīttukku kūppittu ubasarippadhum avargalukku thēvaiyaana matra udhavigalai seivadhum utpattirukkiradhu. oru sagōdhari enna seidhaar endru gavaniyungal. pudhidhaaga vandhirundha oru sagōdharikku andha ūrai sutri kaattinaar. adharkaaga thannudaiya ponnaana nēratthai selavu seidhaar. bassilum treyinilum eppadi pōga vēndum endrum sollikkodutthaar. avar appadi seidhadhu, pudhidhaaga vandhirundha sagōdharikku romba piditthirundhadhu. andha ūrum avarukku palagiyadhu.

valaruvadharku oru vaaippu

oru paravai kunju kūttaivittu veliyē varuvadharkum parakka aarambippadharkum mudhalil thayangum. aanaal, adhu veliyē vandhu parakka muyarchi edutthaaldhaan uyaramaaga parakka mudiyum. pudhu sabaikku maari pōvadhum andha maadhiridhaan. aarambatthil matravargalōdu palaga namakku thayakkamaaga irukkalaam. aanaal, ungaludaiya bayatthaivittu veliyē vandhaal ungalaal yegōvaavudaiya sēvaiyil uyaramaaga parakka mudiyum. munbu paarttha nikkōlaavum selinum ippadi solgiraargal: “kudimaari pōvadhu oru nalla payirchi. ēnendraal, pudhu idatthukkum pudhu aatkalukkum ētra maadhiri maaruvadharku naangal niraiya gunangalai valartthukkolla vēndiyirundhadhu.” aarambatthil paarttha shaan chaarls, thannudaiya kudumbatthukku kidaittha nanmaiyai patri ippadi sonnaar: “naangal maari pōnadhaal engaludaiya pillaigal pudhu sabaiyil nandraaga munnērinaargal, yegōvaavōdum innum nerukkamaanaargal. naangal pōi konja maadhangalilēyē engal magal vaaranaal kūttatthil maanavar niyamippai seiya aarambitthaal. magan, oru nyaanasnaanam edukkaadha prasthaabiyaaga aanaan.”

oruvēlai, ungalaal oru pudhu sabaikkō, thēvaiyirukkira idatthukkō maari pōga mudiyavillai endraal enna seivadhu? nīngal ippōdhu irukkira sabaiyaiyē oru pudhu sabaiyaaga ninaitthu indha katturaiyil paarttha aalōsanaigalai kadaippidikkalaam. yegōvaavai mulumaiyaaga nambungal, sabai sambandhappatta vēlaigalai nandraaga seiyungal, ellaarōdum ūliyam seivadharkum, pudhu nanbargalai kandupidippadharkum ērkenavē irukkira nanbargalōdu innum nerukkamaavadharkum thodarndhu muyarchi seiyungal. ungal sabaikku pudhidhaaga varugiravargalukkum kashtappadugiravargalukkum nīngal udhavi seiyalaam. anbudhaan unmai kristhavargaludaiya adaiyaalam. (yōvaa. 13:35) adhanaal, nīngal ippadiyellaam anbu kaattumpōdhu yegōvaavidam nerungi pōvīrgal. “ippadippatta baligalai kadavul migavum virumbugiraar” enbadhil nīngal urudhiyaaga irukkalaam.—ebi. 13:16.

savaalgal irundhaalum niraiya kristhavargal pudhu sabaikku sandhōshamaaga maari pōyirukkiraargal. angē yegōvaavukku niraiya sēvai seigiraargal. ungalaalum appadi seiya mudiyum. “pudhu sabaikku maari pōnadhu niraiya pērōdu palaga enakku udhavi seidhadhu” endru aan-līs solgiraar. kasūmi ippadi solgiraar: “kudimaari pōnaal, adhuvaraikkum illaadha alavukku yegōvaavudaiya udhaviyai unara mudiyum.” jūl ippadi solgiraar: “ingē enakku niraiya nanbargal kidaitthiruppadhaal oru pudhu idatthil iruppadhai pōl naan unaruvadhē illai. ippōdhu indha sabaiyai vittu pōvadhudhaan enakku kashtamaaga irukkum; andhalavukku naan ellaarōdum nerukkamaagivittēn.”

a idhai patriya aalōsanaigalukku, mē 15, 1994 kaavarkōburatthil velivandha “kadavuludaiya sēvaiyil vīttu nyaabagatthai samaalippadhu” endra katturaiyai paarungal.