Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

padippu katturai 4

paattu 30 en thandhai, en dhēvan, en thōlan!

yegōvaa ungalmēl paasam vaitthirukkiraar

yegōvaa ungalmēl paasam vaitthirukkiraar

‘yegōvaa kanivaana paasam niraindhavar.’yaak. 5:11.

enna katrukkolvōm?

yegōvaavudaiya anbu eppadi nammai avar pakkam ilukkiradhu... paadhugaappaaga unara vaikkiradhu... nammai gavanitthukkolvaar endra unarvai tharugiradhu... putthunarchi kodukkiradhu... endrellaam therindhukolvōm.

1. yegōvaavai patri yōsikkumpōdhu ungalukku eppadi irukkiradhu?

 yegōvaa eppadi iruppaar endru eppōdhaavadhu karpanai seidhu paartthirukkirīrgalaa? yegōvaavai nammaal paarkka mudiyavillai endraalum avarai niraiya vidhangalil baibil varnikkiradhu. avarai “oru sūriyan, oru kēdayam,” ‘sutterikkira neruppu’ endrellaam baibil varnikkiradhu. (sang. 84:11; ebi. 12:29) yegōvaavin magimai nīlamani kallai pōlavum, pragaasamaana ulōgatthai pōlavum, jolikkum vaanavillai pōlavum iruppadhaaga esēkkiyēl thīrkkadharisi vivaritthaar. (esē. 1:26-28) idhaiyellaam padikkumpōdhu ungalukku eppadi irukkiradhu? bramippaaga irukkiradhaa alladhu, oruvidhamaana bayam varugiradhaa?

2. yegōvaavidam nerungi pōvadhu silarukku ēn kashtamaaga irukkalaam?

2 kannukku theriyaadha oruvar nammēl anbu vaitthirukkiraar enbadhai ētrukkolvadhu silarukku kashtamaaga irukkalaam. silar vaalkkaiyil niraiya adipattu iruppaargal. adhanaal, yegōvaavukku thangalmēl anbu irukkiradhu enbadhai avargalaal yōsitthukkūda paarkka mudiyaamal irukkalaam. vēru silarukku, paasamaana oru appaavin aravanaippu kidaitthirukkaadhu. adhanaal yegōvaavai paasamaana oru appaavaaga avargalaal karpanai seiya mudiyaamal irukkalaam. indha ellaa unarvugalaiyum yegōvaa purindhukolgiraar. thannidam nerungi varuvadhu ivargalukkellaam ēn kashtamaaga irukkum enbadhaiyum purindhukolgiraar. adhanaaldhaan thannai patriyum thannidam irukkum alagaana gunangalai patriyum baibilil solliyirukkiraar.

3. yegōvaavin anbai patri naam ēn aalamaaga yōsitthu paarkka vēndum?

3 anbu! indha orē vaartthai yegōvaavai patri niraiya solgiradhu. yegōvaa anbaaga irukkiraar. (1 yō. 4:8) anbu iruppadhaaldhaan avar ellaavatraiyumē seigiraar. avar dhaaraalamaaga anbu kaattugiraar. avarudaiya anbukku ellaiyē illai. sollappōnaal, thannai nēsikkaadhavargalmēlum avar anbu kaattugiraar. (mat. 5:44, 45) indha katturaiyil naam yegōvaavai patriyum avarudaiya anbai patriyum aalamaaga paarppōm. avarai patri adhigamaaga therindhukolla therindhukolla avarmēl irukkum anbu adhigamaagum.

yegōvaa nammīdhu romba paasam vaitthirukkiraar

4. yegōvaa kaattum paasatthai patri ninaikkumpōdhu ungalukku eppadi irukkiradhu? (padatthaiyum paarungal.)

4 “yegōvaa kanivaana paasamum irakkamum niraindhavar.” (yaak. 5:11) avar thannaiyē oru paasamaana ammaavukku oppittu pēsugiraar. (ēsaa. 66:12, 13) oru ammaa thannudaiya kulandhaiyai kannukkul vaitthu paartthukkolvaal. andha kulandhaiyai paasamaaga madiyil vaitthu thaalaattuvaal, idhamaaga menmaiyaaga pēsuvaal. kulandhai oruvēlai aludhaalō valiyil katthinaalō udanadiyaaga enna thēvaiyō adhai seivaal. adhēmaadhiri naamum ēdhaavadhu vali, vēdhanaiyil irukkumpōdhu, namakku enna thēvaiyō adhai yegōvaa udanadiyaaga seivaar. adhai patri oru sangīdhakkaarar ippadi eludhinaar: “kavalaigal ennai thinaraditthapōdhu, nīngal enakku aarudhal thandhu, en idhayatthukku idhamalitthīrgal.”—sang. 94:19.

“oru thaai than maganai aarudhalpadutthuvadhu pōla, naan ungalai eppōdhum aarudhalpadutthuvēn” (paaraa 4)


5. yegōvaavin maaraadha anbai patri nīngal enna ninaikkirīrgal?

5 yegōvaa maaraadha anbai kaattugiraar. (sang. 103:8) naam thavaru seidhaalum avar nammēl anbu kaattuvadhai niruttha maattaar. isravēlargal yegōvaavin manadhai thirumba thirumba kaayappadutthikkondē irundhaargal. aanaalum avargal manam thirundhiyapōdhu yegōvaa marubadiyum avargalmēl anbu kaattinaar. “nī enakku thangamaanavan. unnai gauravappadutthinēn; unmēl anbu vaitthēn” endru yegōvaa avargalidam sonnaar. (ēsaa. 43:4, 5) indrum yegōvaa idhē maadhiridhaan anbu kaattugiraar. oruvēlai, naam ēdhaavadhu periya thavaru seidhirundhaalum avar nammai kaivida maattaar. naam manam thirundhi avaridam marubadiyum pōnaal, eppōdhum pōlavē thodarndhu anbu kaattuvaar. nammai ‘dhaaraalamaaga mannippadhaaga’ avar vaakku kodutthirukkiraar. (ēsaa. 55:7) yegōvaavidamirundhu kidaikkum indha mannippu namakku ‘putthunarchiyai kodutthukkondē irukkum.’—ap. 3:19.

6. yegōvaavai patri sagariyaa 2:8-lirundhu enna katrukkolgirōm?

6 sagariyaa 2:8-ai vaasiyungal. yegōvaa nammai kanmaniyōdu oppittu pēsugiraar. kangal, nam udalilēyē romba mukkiyamaana oru paagam. adhil chinna dhūsikkūda padaadha maadhiri batthiramaaga paartthukkolvōm. appadiyendraal yegōvaa ingē enna solla varugiraar? ‘ungalmēl yaaraavadhu kai vaitthaal, naan summaa irukka maattēn’ endru solgiraar. andhalavukku yegōvaa nammēl anbu vaitthirukkiraar. avar nam unarchigalai purindhukolgiraar. nammai paadhugaakka thayaaraaga irukkiraar. namakku oru kashtam endraal avarum thuditthu pōividugiraar. adhanaal, “kanmanipōl ennai paartthukkollungal” endru naam dhaaraalamaaga avaridam jebam seiyalaam.—sang. 17:8.

7. yegōvaavukku nammēl anbu irukkiradhu endra nambikkaiyai naam ēn balappaduttha vēndum?

7 yegōvaa ungalmēl uyiraiyē vaitthirukkiraar. adhil ungalukku sandhēgamē irukka kūdaadhu endru avar ninaikkiraar. aanaal, ippōdhu padugira kashtangalaalō vaalkkaiyil nadandha kasappaana anubavangalaalō ‘avarukkellaam enmēl anbu irukkumaa?’ endru nīngal yōsikkalaam. avarukku unmaiyilēyē ungalmēl anbu irukkiradhu endra nambikkaiyai nīngal eppadi adhigamaakkalaam? yēsumēlum paralōga nambikkaiyullavargalmēlum nam ellaarmēlum avar anbai eppadi velippadaiyaaga kaattiyirukkiraar enbadhai yōsitthu paarppadhan mūlam!

yegōvaa than anbai velippadaiyaaga kaattugiraar

8. yegōvaavukku thanmēl anbu irundhadhu enbadhil yēsu ēn urudhiyaaga irundhaar?

8 indha prabanjatthilēyē romba kaalam ondraaga irundhavargal yegōvaavum avarudaiya magan yēsuvumdhaan. andha kōdikkanakkaana varushangalil avargalukkul oru nerukkamaana bandham uruvaanadhu. oruvarmēl oruvar kollai paasam vaitthirundhaargal. yēsumēl thanakku evvalavu anbu irukkiradhu enbadhai matthēyu 17:5-il yegōvaa solliyirukkiraar. oruvēlai adhil, “naan ivarai ētrukkolgirēn” endru mattum avar solliyirukkalaam. aanaal yēsumēl thanakku evvalavu anbu irundhadhu enbadhai naam therindhukolvadharkaaga “ivar en anbu magan” endrum sonnaar. yēsuvai ninaitthum avar seiyappōvadhai ninaitthum yegōvaa perumaippattaar. (ebē. 1:7) appaavukku thanmēl anbu irukkiradhaa endra sandhēgam yēsuvukku thulikūda illai. yegōvaavudaiya anbai avar than idhayatthin aalatthil unarndhaar. adhanaaldhaan thannudaiya appaa thannai nēsikkiraar enbadhai marubadiyum marubadiyum urudhiyaaga sonnaar.—yōvaa. 3:35; 10:17; 17:24.

9. paralōga nambikkaiyullavargalmēl yegōvaa vaitthirukkum anbai endha vaartthaigal kaattugindrana? vilakkungal. (rōmar 5:5)

9 paralōga nambikkaiyullavargalmēlum yegōvaa niraiya anbu vaitthirukkiraar. adhai avar velippadaiyaagavum solliyirukkiraar. (rōmar 5:5-ai vaasiyungal.) indha vasanatthil, anbu idhayangalil ‘poliyappattirukkiradhu’ endra vaartthaiyai paarkkirōm. indha vaartthai “thannīr paaindhu varuvadhai” kurippadhaaga oru aaraaichi butthagam solgiradhu. kadavuludaiya anbu appaditthaan paralōga nambikkaiyullavargalmēl paaindhuvarugiradhu! avargalmēl yegōvaavukku evvalavu anbu! kadavulukku thangalmēl anbu irukkiradhu enbadhai avargalum purindhu vaitthirukkiraargal. (yū. 1) adhai patri appōsthalan yōvaan ippadi eludhinaar: “naam kadavuludaiya pillaigal endru alaikkappadugirōm endraal, paralōga thagappan endhalavukku nammēl anbu kaattiyirukkiraar endru paarungal!” (1 yō. 3:1) aanaal, yegōvaa paralōga nambikkaiyullavargalmēl mattumdhaan anbu kaattugiraaraa? illai, nam ellaarmēlum avarukku anbu irukkiradhu.

10. ungalmēl anbu vaitthiruppadhai yegōvaa eppadi nirūbitthirukkiraar?

10 indha prabanjatthilēyē vēru yaarum kaattaadha anbai yegōvaa kaattiyirukkiraar—mītpuvilai endra ērpaattai seidhadhan mūlamaaga! (yōvaa. 3:16; rō. 5:8) manidhargaludaiya paavangalai mannippadharkum avargalai thannudaiya nanbargalaaga aakkikkolvadharkum, yegōvaa thannudaiya chella magan irandhupōvadharku anumadhitthaar. (1 yō. 4:10) yegōvaavum yēsuvum namakkaaga evvalavu periya thogaiyai kodutthirukkiraargal! idhai yōsikkumpōdhu nam ovvoruvarmēlum endhalavukku anbu vaitthirukkiraargal enbadhu purigiradhu. (galaa. 2:20) indha mītpuvilai enbadhu, yegōvaa nīdhi thavaraadhavar enbadhai kaattuvadharkaaga mattumē seiyappatta oru ērpaadu illai. adhu unmaiyilēyē oru anbaana parisu. uyirukku uyiraaga nēsittha thannudaiya orē magan kashtappattu saavadharku yegōvaa anumadhitthaar. idhaiyellaam namakkaaga seidhaar. ippadi nam ovvoruvarmēlum anbu irukkiradhu enbadhai avar nirūbitthirukkiraar.

11. erēmiyaa 31:3-lirundhu naam enna katrukkolgirōm?

11 anbai yegōvaa manasukkullēyē vaitthukkondu iruppadhillai. adhai dhaaraalamaaga veliyē kaattugiraar. idhaitthaan naam ivvalavu nēram paartthōm. (erēmiyaa 31:3-ai vaasiyungal.) yegōvaa nammēl anbu vaitthiruppadhaaldhaan nammai avar pakkamaaga ilutthirukkiraar. (ubaagamam 7:7, 8-ai oppidungal.) indha anbilirundhu yaaraalum, evatraalum nammai pirikka mudiyaadhu. (rō. 8:38, 39) yegōvaavudaiya anbai patri yōsikkumpōdhu ungalukku eppadi irukkiradhu? yegōvaa kaattugira anbaiyum akkaraiyaiyum patri yōsitthadhaal dhaavīdhukku eppadi irundhadhu endru therindhukolla, sangīdham 23-ai paditthu paarungal. adhai vaasikkumpōdhu, yegōvaa kaattugira anbaiyum kanivaana paasatthaiyum ungalaal rusikka mudiyum.

yegōvaavin anbai rusikkirīrgalaa?

12. sangīdham 23-il edhai patri solliyirukkiradhu?

12 sangīdham 23:1-6-ai vaasiyungal. yegōvaa eppōdhumē anbu kaattuvaar enbadhai dhaavīdhu urudhiyaaga nambinaar. avarudaiya nambikkaiyai sangīdham 23-il paarkka mudiyum. thanakkum thannudaiya mēipparaana yegōvaavukkum evvalavu nerukkamaana bandham irukkiradhu enbadhai dhaavīdhu adhil vivaritthirukkiraar. yegōvaa thannai valinadatthuvadhaal paadhugaappaaga unarvadhaaga dhaavīdhu solgiraar. yegōvaavaiyē mulumaiyaaga nambiyiruppadhaagavum, yegōvaavin maaraadha anbu vaalnaalellaam thanakku kidaikkum endrum dhaavīdhu sonnaar. avarukku eppadi indhalavukku nambikkai vandhadhu?

13. yegōvaa thannai gavanitthukkolvaar enbadhil dhaavīdhu ēn urudhiyaaga irundhaar?

13 “enakku oru kuraiyum varaadhu.” thannudaiya ellaa thēvaigalaiyum yegōvaa gavanitthukkondadhai dhaavīdhu unarndhaar. adhumattumalla, yegōvaavin natpum angīgaaramum thanakku irundhadhaiyum avar unarndhaar. adhanaal, edhirkaalatthil enna nadandhaalum sari yegōvaa thannai paartthukkolvaar enbadhil dhaavīdhu urudhiyaaga irundhaar. dhaavīdhukku irundha bayangalaivida, yegōvaa eppōdhumē anbu kaattuvaar endra nambikkaidhaan adhigamaaga irundhadhu. adhanaal avar mananiraivōdu irundhaar; avarudaiya idhayam sandhōshatthaal niraindhirundhadhu.—sang. 16:11.

14. yegōvaa nammai eppadi akkaraiyaaga paartthukkolgiraar?

14 yegōvaa nammai akkaraiyaaga paartthukkolgiraar. adhuvum, samaalippadharku kashtamaana samayangalil avar nammai nandraaga paartthukkolgiraar. klaar a endra sagōdhari adhai anubavitthirukkiraar. avar 20 varushangalukkumēl betthēlil sēvai seidhaar. orusamayam avarudaiya kudumbatthukku idimēl idi vilundhadhu. appaavukku pakkavaadham vandhuvittadhu... klaarin thangai oruvar sabainīkkam seiyappattaar... kudumba tholil nashtamaanadhu... vīttaiyum ilandhuvittaargal. indha sūlnilaiyil yegōvaa avargalai eppadi akkaraiyaaga gavanitthukkondaar? klaar solgiraar: “ovvoru naalum engal kudumbatthukku enna thēvaippattadhō adhai yegōvaa kodutthaar. naangal karpanaikūda seidhupaarkka mudiyaadha alavukku udhavinaar. avarukku enmēl evvalavu paasam endru adikkadi yōsippēn. andha ovvoru tharunatthaiyum manadhil pokkishamaaga sērtthu vaitthirukkirēn. prachinaigal vandhaalum udaindhuvidaamal irukka, indha ninaivugaldhaan udhavugiradhu.”

15. yegōvaavudaiya anbu dhaavīdhukku eppadi putthunarchiyai kodutthadhu? (padatthaiyum paarungal.)

15 “enakku putthunarchi tharugiraar.” prachinaigalaal dhaavīdhu silasamayangalil thuvandu pōyirundhaar. (sang. 18:4-6) aanaal, yegōvaa kaattiya kanivaana paasam avarukku putthunarchi thandhadhu. oruvidhatthil, yegōvaa sōrndhupōyirundha thannudaiya nanbanai ‘pasumaiyaana pulvelikkum’ ‘niraiya thannīr ulla idangalukkum’ kūttikkondu pōnaar. adhanaal marubadiyum dhaavīdhukku thembu kidaitthadhu, thodarndhu sandhōshamaaga irukka mudindhadhu.—sang. 18:28-32.

dhaavīdhu uyirukku bayandhu ōdikkondirundha samayatthilum yegōvaavin anbum paasamum avarukku putthunarchi kodutthadhu (paaraa 15)


16. yegōvaavin anbu ungalukku eppadi putthunarchi thandhirukkiradhu?

16 indrum adhudhaan unmai! vaalkkaiyil sōdhanaigal nammai pōttu alutthinaalum, “yegōvaavudaiya maaraadha anbinaaldhaan naam innum alindhupōgavillai.” (pula. 3:22; kolō. 1:11) rēchal endra sagōdhariyin udhaaranatthai edutthukkollungal. kōvid-19 perunthotru samayatthil avarudaiya kanavar avarai vittuvittu pōivittaar; yegōvaavaiyum vittu pōivittaar. andha samayatthil yegōvaa eppadi rēchalukku thunaiyaaga irundhaar? “enakku anbu kidaikkumpadi yegōvaa paartthukkondaar. nalla nanbargalai enakku kodutthaar. avargal ennōdu irundhaargal, saappaadu samaitthu konduvandhaargal, aarudhalpadutthum mesējgalaiyum vasanangalaiyum anuppinaargal, ennōdu sērndhu siritthaargal. yegōvaavukku enmēl anbu irukkiradhu enbadhai nyaabagappadutthikkondē irundhaargal. ippadi oru anbaana periya kudumbatthai thandhadharku naan yegōvaavukku nandri sollikkondē irukkirēn” engiraar rēchal.

17. dhaavīdhu ēn “endha aabatthaiyum ninaitthu” bayappadavillai?

17 “endha aabatthaiyum ninaitthu bayappada maattēn. ēnendraal, nīngal ennōdu irukkirīrgal.” dhaavīdhukku bayangaramaana edhirigal irundhaargal. adhanaal niraiya samayangalil avarudaiya uyir aabatthil irundhadhu. irundhaalum, yegōvaa thanmēl anbu vaitthirundhadhaal dhaavīdhu paadhugaappaaga unarndhaar. ovvoru sūlnilaiyilum yegōvaa thannōdu irundhadhai dhaavīdhu unarndhaar. adhanaaldhaan, “ellaa bayatthilirundhum avar ennai viduvitthaar” endru paadinaar. (sang. 34:4) silasamayangalil dhaavīdhu bayandhadhu unmaidhaan. aanaal, yegōvaavin anbu avarmun malai pōl irundhadhu; adhanaal avar bayatthilēyē mūlgividavillai.

18. yegōvaavukku nammēl anbu irukkiradhu endra nambikkai, bayamaaga irukkumpōdhu namakku eppadi udhavum?

18 yegōvaa nammēl anbu vaitthirukkiraar endra nambikkai, bayatthai thūkkiyeriya udhavum. sūsi endra payaniyar sagōdhariyin vaalkkaiyil enna nadandhadhu endru paarungal. avarudaiya magan tharkolai seidhukondaan. appōdhu avarukkum avarudaiya kanavarukkum eppadi irundhirukkum! sūsi solgiraar: “thidīrendru indhamaadhiri sambavam nadakkumpōdhu naam appadiyē velavelatthu pōividuvōm. udhavikku yaarumē illai enbadhupōl thōndrum. aanaal andhamaadhiri samayangalil, yegōvaa kaattum kanivaana paasam engalukku paadhugaappaana unarvai thandhadhu.” munbu paarttha rēchal ippadi solgiraar: “orunaal raatthiri, enakku nenjē veditthuvidumpōl irundhadhu. andhalavukku kavalaiyaagavum bayamaagavum irundhadhu. appōdhu naan satthamaaga aludhu jebam seidhēn. andha nimishamē, en idhayatthukkul oru amaidhi vandhadhu. oru ammaa than kulandhaiyai eppadi samaadhaanappadutthuvaalō adhēmaadhiri yegōvaa ennai samaadhaanappadutthiyadhupōl irundhadhu. adharku piragu nimmadhiyaaga thūnginēn. andha nimishatthai naan en vaalkkaiyil marakkavē maattēn.” thaasōs endra oru mūppar raanuvatthil sēraadhadhaal naangu varushangal jeyilil irundhaar. yegōvaavin anbaiyum karisanaiyaiyum avaraal eppadi paarkka mudindhadhu? avar solvadhai kēlungal: “enakku enna thēvaiyō adhai yegōvaa kodutthaar; adharku mēlēyum kodutthaar. avarai mulumaiyaaga nambalaam endra ennatthai adhu enakku kodutthadhu. podhuvaaga jeyil vaalkkai mōsamaaga irukkum. aanaal, andha sūlnilaiyilum yegōvaa thannudaiya sakthiyai kodutthu enakku sandhōshatthai thandhaar. avaridam nerungi pōga ivaiyellaam udhaviyadhu. avarmēl irukkum nambikkai adhigamaaga adhigamaaga, avarudaiya anbai ennaal unara mudindhadhu. adhanaal, jeyilil irukkumpōdhē olungaana payaniyaraaga sēvai seiya aarambitthēn.”

paasamaana kadavulidam nerungi vaarungal

19. (a) kadavul nammēl anbu vaitthirukkiraar enbadhai purindhuvaitthirundhaal nam jebangal eppadi irukkum? (b) yegōvaavin anbai vivarikkum endha vaartthaigal ungalukku piditthirukkiradhu? (“ yegōvaavin kanivaana paasatthai kaattum vaartthaigal” endra pettiyai paarungal.)

19 ivvalavu nēram naam paarttha anubavangal, “anbukku . . . ūtraaga irukkira kadavul” nam kūdavē irukkiraar enbadhai kaattugiradhu. (2 ko. 13:11) avarukku naam ovvoruvarmēlum akkarai irukkiradhu. “avarudaiya maaraadha anbu [nammai] sūlndhukollum” enbadhil namakku endha sandhēgamum illai. (sang. 32:10) avar nammēl eppadiyellaam anbu kaattiyirukkiraar enbadhai yōsitthu paartthaal, nammaal avaridam nerungi pōga mudiyum. avaridam dhaaraalamaaga pēsa mudiyum. avarudaiya anbu namakku thēvai enbadhai avaridam solluvōm. avar nammai purindhukolgiraar... namakku udhava thudikkiraar... enbadhai manadhil vaitthu namakkul irukkira ellaa kavalaigalaiyum avaridam kottividuvōm.—sang. 145:18, 19.

20. yegōvaavin anbu eppadi nam idhayatthukku idhamaaga irukkiradhu?

20 kuliraana oru iravil kulirkaaivadhu namakku idhamaaga irukkum. adhēpōl, prachinaigal irukkumpōdhu yegōvaavin anbil kulirkaaivadhu namakku idhamaaga irukkum. adhanaal, yegōvaavidam nerungi vaarungal. avar ungalmēl anbu vaitthiruppadhai ninaitthu sandhōshappadungal. avar tharum aarudhalaiyum samaadhaanatthaiyum ētrukkollungal. appōdhu, “naan yegōvaamēl anbu vaitthirukkirēn”! endru nīngalum solvīrgal.—sang. 116:1.

ungal badhil enna?

  • yegōvaavin anbai eppadi vivarippīrgal?

  • yegōvaa ungalmēl anbu vaitthirukkiraar endru nīngal ēn nambalaam?

  • yegōvaa ungalmēl anbu vaitthiruppadhai ninaikkumpōdhu ungalukku eppadi irukkiradhu?

paattu 108 dhēvanin maaraadha anbu

a sila peyargal maatrappattirukkindrana.