ulagatthil nerukkadi adhigamaagumpōdhu makkal rombavē kavalaippadugiraargal. andha kavalaiyilēyē uravugalai marandhuvidugiraargal.

• nanbargalōdu ottaamal thangalaiyē thanimaippadutthikolgiraargal.

• kanavan manaivikku naduvil niraiya sandaigal varugindrana.

• pillaigal padum kashtangalai appaa ammaa kandukkollaamal vittuvidugiraargal.

• udalum manadhum nandraaga irukka vēndumendraal nanbargal thēvai. adhuvum, kashtamaana kaalatthil romba romba thēvai!

• ulagatthil irukkum nerukkadiyaal mana aluttham ērpadalaam. andha mana alutthatthaal, edhirpaarkkaadha prachinaigal kudumbatthai thaakkalaam.

• manadhai baadhikkum seidhigalai pillaigal paartthaal, naam ninaippadhaivida avargal rombavē bayandhuvida vaaippirukkiradhu.

baibil solgiradhu: “unmaiyaana nanban ellaa samayatthilum anbu kaattugiraan. kashta kaalangalil udhavuvadharkaaga pirandha sagōdharanaaga irukkiraan.”—nīdhimoligal 17:17.

nanbargal namakku udhavi seivaargal, nalla arivuraigalaiyum koduppaargal. akkarai kaattuvadharku oruvar irundhaalē dhinamdhinam varugira prachinaigalai samaalikka balam kidaikkum.