Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

“oruvarmēl oruvar anbu kaattungal”

“oruvarmēl oruvar anbu kaattungal”

“oruvarmēl oruvar anbu kaattungal”

“nīngal oruvarmēl oruvar anbu kaattungal. naan ungalmēl anbu kaattiyadhu pōlavē nīngalum oruvarmēl oruvar anbu kaatta vēndumendra pudhiya kattalaiyai ungalukku kodukkirēn. nīngal oruvarmēl oruvar anbu kaattinaal, nīngal ennudaiya sīshargal endru ellaarum therindhukolvaargal” endru sonnaar.”—yōvaan 13:34, 35.

idhan arttham: yēsu than sīshargalmēl anbu kaattinaar. adhēpōl sīshargalum oruvarmēl oruvar anbu kaatta vēndumendru sonnaar. yēsu eppadiyellaam anbu kaattinaar? andrirundha makkalai pōl illaamal avar vitthiyaasamaaga nadandhukondaar. endha paagupaadum paarkkaamal ellaar mīdhum anbu kaattinaar. (yōvaan 4:7-10) matravargalukku udhavi seivadharkaaga yēsu than nēratthaiyum sakthiyaiyum selavalitthaar. thannudaiya sondha saugariyangalaiyum vittukkodutthaar. (maarku 6:30-34) adhumattumalla, than uyiraiyē kodukkum alavukku thalaisirandha vidhatthil anbai kaattinaar. “naandhaan nalla mēippan; nalla mēippan aadugalukkaaga than uyiraiyē kodukkiraan” endru avar sonnaar.—yōvaan 10:11.

aarambakaala kristhavargal eppadi anbu kaattinaargal? avargal oruvarai oruvar “sagōdharar” alladhu “sagōdhari” endru kūppittaargal. (pilēmōn 1, 2) ellaa dhēsangalai sērndhavargalaiyum kristhava sabaiyil ētrukkondaargal. “yūdhanukkum grēkkanukkum idaiyil endha paagupaadum illai. ēnendraal, ellaarukkum ejamaan oruvarē” endru avargal nambinaargal. (rōmar 10:11, 12) ki.pi. 33, pendhekosthē naalukku piragu, erusalēmil irundha sīshargal “thangal udaimaigalaiyum sotthugalaiyum vitru, andha panatthai avaravarudaiya thēvaikku ētrapadi ellaarukkum pagirndhu kodutthaargal.” edharkaaga? pudhidhaaga nyaanasnaanam edutthavargal erusalēmilēyē thangi ‘appōsthalargal sollikkoduttha vishayangalukku mulu gavanam selutthuvadharkaaga’ appadi seidhaargal. (appōsthalar 2:41-45) adhai seiya edhu avargalai thūndiyadhu? anbudhaan avargalai thūndiyadhu enbadhai appōsthalargal irandhu kittatthatta 200 varushangalukku piragu tertulliyan endra saritthira vallunar eludhiya vivaram kaattugiradhu. “avargal oruvarmēl oruvar evvalavu anbu vaitthirukkiraargal! . . . oruvarukkaaga oruvar saavadharkukkūda thayaaraaga irukkiraargal” endru kristhavargalai patri matravargal sonnadhaaga avar eludhinaar.

indru yaar adhupōl anbu kaattugiraargal? kristhavargal endru sollikkolgiravargal “oruvarai oruvar kodūramaaga nadatthiyirukkiraargal. kristhavargalaaga illaadhavargal avargalukku seidha kodumaigalaivida adhu romba mōsamaanadhu” endru rōma saamraajyatthin sarivu matrum vīlchiyin saritthiram (1837) endra aangila butthagam solgiradhu. madhappatru iruppadhaaga sollikkollum niraiya pēr inappaagupaadu paarkkiraargal endrum, avargalil perumbaalaanavargal kristhavargal endrum amerikkaavil samībatthil nadatthappatta ōr aaraaichi kaattugiradhu. podhuvaaga, oru naattil irukkum kristhavargalukku innoru naattil irukkum kristhavargalmēl endha anbum paasamum iruppadhillai. adhanaal oruvarukku oruvar udhava mudivadhillai, appadi udhavum ennamē avargalukku illai.

2004-il irandē maadhangalil adutthadutthu naangu sūraavaligal flōridaavai thaakkina. nivaarana porulellaam sariyaaga payanpadutthappadugiradhaa enbadhai flōridaavin avasarakaala iyakka kuluvin chērman aaivu seidhaar. yegōvaavin saatchigalai thavira vērendha thogudhiyumē avatrai olungaana muraiyil payanpadutthavillai endru avar sonnaar. adhōdu, yegōvaavin saatchigalukku thēvaippadum ellaamē kidaikka ērpaadu seivadhaagavum sonnaar. 1997-il, yegōvaavin saatchigaludaiya oru nivaarana kulu, kaangō jananaayaga kudiyarasil irundha yegōvaavin saatchigalukkum matravargalukkum udhavi seidhadhu. avargalukkaaga marundhugalaiyum unavugalaiyum udaigalaiyum edutthukkondu pōi kodutthadhu. airōppaavil irundha yegōvaavin saatchigal kittatthatta ēlarai kōdi rūbaai madhippulla nivaarana porulgalai nankodaiyaaga kodutthirundhaargal.