2 saamuvēl 11:1-27

  • bathsēbaalōdu muraikēdaana uravu (1-13)

  • uriyaavai kolla ērpaadu (14-25)

  • bathsēbaalai than manaiviyaakkikkolgiraar (26, 27)

11  varushatthin aarambatthil,* raajaakkal pōrukku pōvadhu valakkam. appōdhu, ammōniyargalai alippadharkaaga yōvaabaiyum avarudaiya ūliyargalaiyum* isravēl padai muluvadhaiyum dhaavīdhu anuppivaitthaar. avargal rappaavai+ mutrugaiyittaargal. aanaal, dhaavīdhu erusalēmilēyē thangivittaar.+  orunaal saayangaalam* padukkaiyilirundhu elundhu, aranmanai mēlmaadiyil dhaavīdhu nadandhukondirundhaar. appōdhu, oru pen kulitthukkondiruppadhai paartthaar. aval migavum alagaaga irundhaal.  aval yaarendru visaarikka dhaavīdhu oruvarai anuppinaar. “aval eliyaamin+ magal bathsēbaal,+ ētthiyanaana+ uriyaavin+ manaivi” endru avar sonnaar.  avalai kūttikkondu varuvadharkaaga dhaavīdhu aatkalai anuppinaar.+ aval dhaavīdhidam vandhapōdhu, avar avaludan uravukondaar.+ (aval thannudaiya thīttu kalikka sutthigaritthukkondirundha samayatthil* idhu nadandhadhu.)+ pinbu, aval thannudaiya vīttukku thirumbi pōnaal.  aval garppamaanaal. appōdhu, “naan garppamaaga irukkirēn” endru dhaavīdhukku solli anuppinaal.  adhai kēttadhum, “ētthiyanaana uriyaavai ennidam anuppi vai” endru yōvaabukku dhaavīdhu seidhi anuppinaar. adhanaal, uriyaavai yōvaab anuppi vaitthaar.  uriyaa vandhadhum, yōvaabaiyum vīrargalaiyum pōr nilavaratthaiyum patri dhaavīdhu visaaritthaar.  pinbu, “vīttukku pōi ōivedu” endru uriyaavidam sonnaar. angirundhu avar purappattapōdhu avarudaiya vīttukku raajaa anbalippai* anuppinaar.  aanaal, uriyaa thannudaiya vīttukku pōgaamal, raajaavin matra ūliyargal ellaarōdum sērndhu aranmanai mutratthilēyē padutthu thūnginaar. 10  uriyaa thannudaiya vīttukku pōgavillai enbadhai dhaavīdhu therindhukondaar. adhanaal uriyaavidam “nī romba dhūram payanam seidhu vandhirukkiraai, ēn unnudaiya vīttukku pōgavillai?” endru kēttaar. 11  adharku uriyaa, “kadavuludaiya petti+ kūdaaratthil irukkiradhu, isravēl aatkalum yūdhaa aatkalum kūdaaratthil thangiyirukkiraargal, en ejamaan yōvaabum avarudaiya ūliyargalum vettaveliyil mugaampōttirukkiraargal. appadiyirukkumpōdhu, naan mattum eppadi vīttukku pōi saappittu kuditthu manaiviyōdu sandhōshamaaga irukka* mudiyum?+ ungal uyirmēl aanaiyaaga solgirēn,* naan kandippaaga vīttukku pōga maattēn!” endru sonnaar. 12  adharku dhaavīdhu, “sari, indraikkum ingē thangiyiru. naalaikku unnai anuppi vaikkirēn” endru uriyaavidam sonnaar. adhanaal, uriyaa andrum aduttha naalum erusalēmil thangiyirundhaar. 13  pinbu dhaavīdhu, thannudan saappittu kudippadharkaaga uriyaavai varavalaitthaar. bōdhai thalaikkērum alavukku uriyaavai kudikka vaitthaar. aanaalum, uriyaa saayangaalatthil thannudaiya vīttukku pōgavillai. adharku badhilaaga, raajaavin ūliyargal padutthirundha idatthukku pōi than padukkaiyil padutthukkondaar. 14  dhaavīdhu aduttha naal kaalaiyil yōvaabukku kadidham eludhi adhai uriyaavin kaiyil kodutthu anuppinaar. 15  andha kadidhatthil, “pōr miga thīviramaaga nadakkum idatthil uriyaavai nirutthu. pōrmunaiyil avanai vittuvittu pinnaal vandhuvidu. edhirigal avanai kondrupōdattum”+ endru eludhiyirundhaar. 16  nagaratthai yōvaab unnippaaga gavanitthirundhaar. adhanaal, edhiri padaiyai sērndha maavīrargal irundha idatthil uriyaavai nirka vaitthaar. 17  edhirigal nagaratthaivittu veliyē vandhu yōvaabudan pōr seidhapōdhu, dhaavīdhin vīrargalil silar setthaargal; avargalil ētthiyanaana uriyaavum oruvar.+ 18  udanē, pōrkkalatthil nadandhavatrai dhaavīdhukku yōvaab solli anuppinaar. 19  seidhi kondupōgum aalidam, “raajaavidam pōr nilavaratthai patri sollumpōdhu, 20  avar oruvēlai kōbappadalaam. avar unnidam, ‘nagaratthukku ivvalavu pakkatthil pōi ēn pōr seidhīrgal? madhil mēlirundhu ambu erivaargal endru ungalukku theriyaadhaa? 21  eruppēsētthin*+ magan abimelēkku+ eppadi setthuppōnaan? thēbēsil madhilmēl nindrukondirundha oru pendhaanē maavu araikkira kallin* mērkallai avanmēl thūkkippōttaal? appuram ēn madhilukku ivvalavu pakkatthil pōi sandai pōttīrgal?’ endru kēttaal, ‘ungal pōrvīrargalil ētthiyanaana uriyaavum setthuppōnaan’ endru sol” endraar. 22  yōvaab solli anuppiya vivarangalai ellaam dhaavīdhidam andha vīran sonnaan: 23  “edhirigaludaiya kai ōngiyadhu. nagaratthukku veliyē vandhu avargal engalōdu pōr seidhaargal. aanaal, naangal avargalai nagaratthin nulaivaasalukkē thuratthiyaditthōm. 24  vilvīrargal madhil mēlirundhu ambu erindhaargal, nammudaiya vīrargalil silar setthuppōnaargal. ētthiyanaana uriyaavum setthuppōnaar”+ endru sonnaan. 25  adharku dhaavīdhu, “idhai ninaitthu kavalaippada vēndaam endru yōvaabidam sol. pōr endraalē silar vaalukku iraiyaagatthaan seivaargal. thīviramaaga pōr seidhu, nagaratthai kaippatrumpadi+ avaridam sol. adhōdu, avarai dhairiyamaaga irukka sol” endraar. 26  uriyaa irandhupōnadhai kēlvippattadhum avarudaiya manaivi avarukkaaga dhukkam anusaritthaal. 27  dhukkam anusarikkira naatkal mudindhavudanē, dhaavīdhu aal anuppi avalai thannudaiya vīttukku kūttikkondu vandhaar. aval avarudaiya manaiviyaagi,+ oru maganai petraal. aanaal, dhaavīdhu seidha kaariyam yegōvaavukku sutthamaaga pidikkavillai.*+

Footnotes

adhaavadhu, “vasandha kaalatthil.”
oruvēlai, dhaavīdhin ūliyargalai kurikkalaam.
vē.vaa., “pirpagalil.”
anēgamaaga, maadhavilakkilirundhu sutthigarikkum samayamaaga irundhirukkalaam.
adhaavadhu, “virundhalippavar madhippukkuriya virundhaalikku kodukkum anbalippai.”
vē.vaa., “nīngal uyirōdu iruppadhu endhalavu nichayamō andhalavu nichayamaaga solgirēn.”
nē.mo., “manaiviyōdu padutthukkolla.”
yerupaagaal, adhaavadhu gidhiyōnin marupeyar (nyaa 6:32)
vē.vaa., “thirigai kallin.”
nē.mo., “yegōvaavin kangalil mōsamaanadhaaga irundhadhu.”