nyaayaadhibadhigal 13:1-25

  • manōvaavaiyum avarudaiya manaiviyaiyum oru dhēvathūdhar sandhikkiraar (1-23)

  • simsōn pirakkiraar (24, 25)

13  marubadiyum isravēlargal yegōvaa verukkira kaariyangalai seidhaargal.+ yegōvaa avargalai 40 varushangalukku pelisthiyargalin kaiyil vittuvittaar.+  andha kaalakattatthil, dhaan kōtthiratthai+ sērndha oruvar sōraa endra ūril+ vaalndhuvandhaar. avarudaiya peyar manōvaa.+ avarudaiya manaivikku kulandhai baakkiyam illai.+  orunaal yegōvaavin thūdhar aval munnaal vandhu, “idhuvarai unakku kulandhai baakkiyam kidaikkavillai. aanaal, sīkkiratthil nī garppamaagi oru maganai petreduppaai.+  adhuvarai dhraatchamadhuvaiyō vērendha madhuvaiyō nī kudikka kūdaadhu.+ thīttaana edhaiyum+ saappida kūdaadhu.  nī garppamaagi kandippaaga oru maganai petreduppaai. avanudaiya thalaimudiyai nī vettavē kūdaadhu.+ ēnendraal, pirakkum samayatthilirundhē avan kadavulukku nasarēyanaaga* iruppaan. pelisthiyargalin kaiyilirundhu isravēlargalai avan kaappaatruvaan”+ endru sonnaar.  udanē aval than kanavanidam pōi, “unmai kadavulin ūliyar oruvar ennidam vandhu pēsinaar. naan avarai paartthu appadiyē bramitthuppōivittēn, ēnendraal avar unmai kadavulin thūdharai pōlavē irundhaar. avar engirundhu vandhaarendru naan kētkavillai, avarum thannudaiya peyarai sollavillai.+  aanaal avar ennidam, ‘nī garppamaagi kandippaaga oru maganai petreduppaai. adhuvarai dhraatchamadhuvaiyō vērendha madhuvaiyō nī kudikka kūdaadhu. thīttaana edhaiyum saappida kūdaadhu. ēnendraal, pirakkira naalilirundhu saagira naalvarai avan kadavulukku nasarēyanaaga iruppaan’ endru sonnaar” endraal.  appōdhu manōvaa, “yegōvaavē, ennai mannitthuvidungal. nīngal konja nēratthukku munbu anuppiya ungaludaiya ūliyarai dhayavuseidhu marubadiyum anuppungal. pirakkappōgira kulandhaiyai eppadi valarkka vēndum endru avar engalukku sollikkodukka vēndum” endru yegōvaavidam kenjinaar.  manōvaavin vēndudhalai unmai kadavul kēttaar. avarudaiya manaivi veliyil utkaarndhirundha samayatthil, unmai kadavulin thūdhar marubadiyum avalidam vandhaar. avaludaiya kanavan manōvaa appōdhu avalōdu illai. 10  adhanaal aval sattendru than kanavanidam ōdippōi, “andraikku ennai paarkka vandha manushar thirumbavum vandhirukkiraar!”+ endru sonnaal. 11  udanē manōvaa elundhu thannudaiya manaiviyudan pōi, andha manidharai paartthu, “andraikku nīngaldhaan en manaiviyidam pēsinīrgalaa?” endru kēttaar. adharku avar, “aamaam” endraar. 12  appōdhu manōvaa, “nīngal sonnapadiyē nadakkattum! andha kulandhaiyai eppadi valarkka vēndum? avan enna vēlai seivaan?”+ endru kēttaar. 13  adharku yegōvaavin thūdhar, “naan unnudaiya manaiviyidam sonnadhaiyellaam+ aval appadiyē seiya vēndum. 14  dhraatchai kodiyil vilaigira edhaiyum aval saappida kūdaadhu. dhraatchamadhuvaiyō vērendha madhuvaiyō kudikka kūdaadhu,+ thīttaana edhaiyum saappida kūdaadhu.+ naan koduttha ellaa kattalaigalaiyum aval kadaippidikka vēndum” endru sonnaar. 15  appōdhu manōvaa yegōvaavin thūdharidam, “dhayavuseidhu ingēyē irungal. ungalukkaaga oru vellaattu kuttiyai vetti samaitthukkondu varugirōm”+ endru sonnaar. 16  aanaal yegōvaavin thūdhar manōvaavidam, “naan ingē irundhaalum nīngal kodukkira unavai saappida maattēn. nīngal yegōvaavukku dhagana bali seluttha virumbinaal selutthalaam” endraar. avar yegōvaavin thūdhar endra vishayam manōvaavukku theriyavillai. 17  appōdhu manōvaa yegōvaavin thūdharidam, “nīngal sonnadhellaam niraivērumpōdhu naangal ungalai gauravikka vēndum. adhanaal dhayavuseidhu ungal peyarai sollungal”+ endraar. 18  aanaal yegōvaavin thūdhar, “en peyarai ēn kētkiraai? adhu arpudhamaanadhu endru unakku theriyaadhaa?” endraar. 19  pinbu, manōvaa vellaattu kuttiyaiyum unavu kaanikkaiyaiyum paaraimēl vaitthu avatrai yegōvaavukku selutthinaar. manōvaavum avarudaiya manaiviyum paartthukkondirundhapōdhē kadavul ōr arpudhatthai seidhaar. 20  andha balipīdatthilirundhu thī jvaalai vaanatthukku nēraaga elumbiyadhu. manōvaavum avarudaiya manaiviyum paarkka paarkkavē andha thī jvaalaiyil yegōvaavin thūdhar mēlē pōnaar. udanē avargal irandu pērum saashtaangamaaga vilundhaargal. 21  adhanpin, manōvaavukkum avarudaiya manaivikkum munnaal yegōvaavin thūdhar varavillai. avar yegōvaavin thūdhar enbadhai manōvaa appōdhu purindhukondaar.+ 22  udanē thannudaiya manaiviyidam, “naam kadavulaiyē paartthuvittōm, adhanaal kandippaaga saagappōgirōm”+ endru sonnaar. 23  aanaal avarudaiya manaivi, “yegōvaa nammai kolla ninaitthirundhaal, naam selutthiya dhagana baliyaiyum unavu kaanikkaiyaiyum ētrukkondirukka maattaar.+ idhaiyellaam namakku kaattiyirukka maattaar, solliyirukkavum maattaar” endraal. 24  pirpaadu, aval ōr aan kulandhaiyai petredutthaal. andha kulandhaikku simsōn+ endru peyar vaitthaal. simsōn valarndhuvandha kaalamellaam yegōvaa avarai aasīrvadhitthukkondē irundhaar. 25  pinbu, sōraavukkum esthaavōlukkum+ idaiyil ulla magni-dhaanil+ avar irundhapōdhu, yegōvaavin sakthi avarai seyalpada thūndiyadhu.+

Footnotes

adhaavadhu, “arppanikkappattavanaaga.”