Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 67

erusalēmin madhilsuvargal

erusalēmin madhilsuvargal

esraavin kaalatthil negēmiyaa endra oru isravēlar irundhaar. avar arthasashtaa raajaavidam vēlai seidhaar. persiyaavil irundha sūsaan nagaratthil vaalndhaar. orunaal, negēmiyaavin sagōdharar yūdhaavilirundhu oru ketta seidhiyōdu vandhaar. avar negēmiyaavidam, ‘erusalēmukku thirumbi vandha makkalukku paadhugaappu illai. ēnendraal erusalēmin madhilsuvargalum vaasalgalum idindhu kidakkindrana. baabilōniyargal alitthuppōttadhai yaarum thirumba kattavē illai’ endru sonnaar. adhai kēttu negēmiyaavukku romba kavalaiyaaga irundhadhu. erusalēmukku pōi adhai thirumba katta vēndum endru ninaitthaar. angē pōvadharku raajaa anumadhi thara vēndum endru jebam seidhaar.

orunaal negēmiyaa sōgamaaga irundhadhai raajaa paartthaar. avar negēmiyaavidam, ‘naan unnai ippadi paartthadhē illaiyē? unakku enna aanadhu?’ endru kēttaar. adharku negēmiyaa, ‘ennudaiya sondha ūraana erusalēmin madhilsuvargal idindhu kidakkumpōdhu naan eppadi sandhōshamaaga irukka mudiyum?’ endru sonnaar. adharku raajaa, ‘naan unakku ēdhaavadhu seiya vēndumaa?’ endru kēttaar. udanē, negēmiyaa manadhukkul jebam seidhaar. piragu raajaavidam, ‘erusalēmukku pōi madhilsuvargalai katta enakku anumadhi thara vēndum’ endru kēttaar. arthasashtaa raajaa negēmiyaavukku anumadhi kodutthaar. avar romba dhūram payanam seiya pōvadhaal, paadhugaappukkaaga sila ērpaadugalaiyum seidhaar. adhōdu, negēmiyaavai yūdhaavin aalunaraaga aakkinaar. nagaratthin vaasalgalai kattuvadharku thēvaiyaana marangalaiyum kodutthu anuppinaar.

negēmiyaa erusalēmukku vandha piragu, madhilsuvargal eppadi irukkindrana endru paartthaar. piragu gurumaargalaiyum adhigaarigalaiyum kūppittu, ‘nilaimai romba mōsamaaga irukkiradhu, naam udanē vēlaiyai aarambikka vēndum’ endru sonnaar. makkalum otthukkondu, madhilsuvargalai katta aarambitthaargal.

aanaal, isravēlargalin edhirigal silar avargalidam, ‘nīngal kattum madhilsuvarai oru narikūda iditthuvidum’ endru kēli seidhaargal. adhaiyellaam makkal kandukollaamal kattikkondē irundhaargal. madhilsuvar innum uyaramaagavum urudhiyaagavum aanadhu.

edhirigal ellaa pakkatthilirundhum vandhu erusalēmai thidīrendru thaakka thittam pōttaargal. yūdhargal adhai kēlvippattu bayandhupōnaargal. aanaal negēmiyaa, ‘bayappadaadhīrgal, yegōvaa nammōdu irukkiraar’ endru sonnaar. adhōdu, vēlai seibavargalai paadhugaakka kaavalargalai nirka vaitthaar. adhanaal, edhirigalaal thaakka mudiyavillai.

verum 52 naatkalil, madhilsuvargalaiyum vaasalgalaiyum katti muditthaargal. adhai kondaaduvadharkaaga, ellaa lēviyargalaiyum negēmiyaa erusalēmukku kūttikkondu vandhaar. avargalai irandu paadagar kulukkalaaga piritthaar. avargal madhilsuvarin mēl ēri, edhir edhir dhisaiyil nagaratthai sutri nadandhu pōnaargal. ekkaalangalaiyum jaalraakkalaiyum, yaalgalaiyum vaasitthu yegōvaavai pugalndhu paadinaargal. esraa oru kuluvōdum, negēmiyaa matroru kuluvōdum pōnaar. irandu kuluvinarum aalayatthil sandhitthaargal. aangal, pengal, kulandhaigal ena ellaa makkalum yegōvaavukku baligalai kodutthu sandhōshamaaga kondaadinaargal. avargaludaiya sattham romba dhūramvarai kēttadhu.

“unnai thaakkuvadharkaaga uruvaakkappadugira endha aayudhamum ondrumillaamal pōgum.”—ēsaayaa 54:17