Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 59

yegōvaavukku kīlppadindha naangu paiyangal

yegōvaavukku kīlppadindha naangu paiyangal

yūdhaavil irundha arasa kudumbatthaiyum uyar kudumbatthaiyum sērndhavargalai baabilōnukku nēbukaathnēchaar kondupōnapōdhu, avargalai paartthukkollumpadi asbēnaas endra aranmanai adhigaariyidam sonnaan. avargalil nalla arivum aarōkkiyamum ulla ilam paiyangalai kandupidikkumpadi avanidam sonnaan. avargalukku 3 varushangal payirchi kodukkappadum. baabilōnil mukkiya adhigaarigalaaga aavadharku indha payirchi avargalukku udhavum. akkaadiyan endra baabilōniya moliyil vaasikkavum, eludhavum, pēsavum avargal katrukkolla vēndiyirundhadhu. adhōdu, raajaavum aranmanai adhigaarigalum saappidugira adhē unavai saappidumpadi avargalidam sollappattadhu. avargalil dhaaniyēl, ananiyaa, mīshaavēl, asariyaa endra naangu pēr irundhaargal. avargalukku beltheshaathsaar, saathraak, mēshaak, aabēthnēgō endra baabilōniya peyargalai asbēnaas vaitthaan. baabilōnil padippadhaal yegōvaavai vananguvadhai avargal nirutthividuvaargalaa?

andha naangu paiyangalum yegōvaavukku kīlppadiya vēndum endru urudhiyaaga irundhaargal. raajaa saappidum unavai thaangal saappida kūdaadhu endru avargalukku theriyum. ēnendraal, sila mirugangalai saappida kūdaadhu endra sattatthai yegōvaa kodutthirundhaar. adhanaal avargal asbēnaasidam, ‘dhayavuseidhu, raajaa saappidum unavai engalukku kodukkaadhīrgal’ endru sonnaargal. asbēnaas avargalidam, ‘nīngal adhai saappidaamal nōnjaan maadhiri irundhaal, raajaa ennai kondruviduvaar’ endru sonnaan.

dhaaniyēlukku oru yōsanai irundhadhu. avar paadhugaavalanidam pōi, ‘dhayavuseidhu 10 naatkalukku kaaigarigalum thannīrum mattum engalukku kodungal. piragu raajaavin unavai saappidum paiyangalōdu engalai oppittu paarungal’ endru sonnaar. andha paadhugaavalan adharku otthukkondaan.

patthu naatkalukku piragu, dhaaniyēlum avarudaiya mūndru nanbargalum matra paiyangalaivida aarōkkiyamaaga therindhaargal. avargal yegōvaavukku kīlppadindhadhaal avar romba sandhōshappattaar. adhanaal, dharisanangalaiyum kanavugalaiyum purindhukolla dhaaniyēlukku yegōvaa nyaanatthai kodutthaar.

payirchi mudindha piragu, asbēnaas ellaa paiyangalaiyum nēbukaathnēchaaridam kūttikkondu pōnaan. avargalidam raajaa pēsiya piragu, dhaaniyēl, ananiyaa, mīshaavēl, asariyaa aagiya naangu pērum matra paiyangalaivida butthisaaligalaagavum gettikkaarargalaagavum irundhadhai paartthaan. thannudaiya aranmanaiyil vēlai seiya indha naangu pērai nēbukaathnēchaar thērndhedutthaan. sila mukkiyamaana vishayangalil mudivu eduppadharku ivargalidam aalōsanai kēttaan. raajaavin nyaanigalaiyum mandhiravaadhigalaiyumvida ivargalai yegōvaa adhiga nyaanamullavargalaaga aakkinaar.

ivargal vēroru naattil irundhaalum thaangal yegōvaavin makkal enbadhai marakkavē illai. appaa ammaa un pakkatthil illaiyendraalum, nī yegōvaavai marakkaamal iruppaayaa?

“nī ilainyanaaga iruppadhaal yaarum unnai arpamaaga ninaikkaadhapadi paartthukkol. pēchilum, nadatthaiyilum, anbilum, visuvaasatthilum, olukkatthilum unmaiyullavargalukku nī munmaadhiriyaaga iru.”—1 thīmōtthēyu 4:12