Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 68

elisabetthukku kulandhai pirakkiradhu

elisabetthukku kulandhai pirakkiradhu

erusalēmin madhilsuvargal kattimudikkappattu ippōdhu 400 varushangalukkumēl aagivittadhu. sagariyaa endra aalaya guruvum avarudaiya manaivi elisabetthum erusalēmukku pakkatthil vaalndhaargal. avargalukku kalyaanamaagi niraiya varushangal aagiyum kulandhaigal illai. orunaal sagariyaa aalayatthil dhūbam kaattikkondirundhapōdhu gaabiriyēl endra dhēvathūdhar avarmun vandhaar. sagariyaa bayandhupōnaar. gaabiriyēl avaridam, ‘bayappadaadhē, yegōvaa sonna nalla seidhiyai unnidam solla vandhirukkirēn. un manaivi elisabetthukku oru aan kulandhai pirakkum. avanukku nī yōvaan endru peyar vaikka vēndum. oru visēsha vēlaiyai seivadharkaaga yōvaanai yegōvaa thērndhedutthirukkiraar’ endru sonnaar. sagariyaa avaridam, ‘idhai naan eppadi nambuvadhu? enakkum en manaivikkum vayadhaagivittadhē, engalukku eppadi kulandhai pirakkum?’ endru kēttaar. adharku gaabiriyēl thūdhar, ‘indha seidhiyai solla kadavuldhaan ennai anuppinaar. nī ennai nambaadhadhaal kulandhai pirakkumvarai unnaal pēsa mudiyaadhu’ endru sonnaar.

romba nēram aagiyum sagariyaa veliyē varavillai. avar veliyē vandhadhum angē kaatthukkondirundha makkal ullē enna nadandhadhu endru therindhukolla virumbinaargal. aanaal avaraal pēsa mudiyavillai. saigai kaattatthaan mudindhadhu. appōdhu, kadavulidamirundhu sagariyaavukku ēdhō seidhi kidaitthirukkiradhu endru makkal purindhukondaargal.

sila naatkalukku piragu, andha dhēvathūdhar sonna maadhiriyē elisabeth garppamaanaal. avalukku oru aan kulandhai pirandhadhu. avaludaiya nanbargalum sondhakkaarargalum kulandhaiyai paarkka vandhaargal. avalai paartthu romba sandhōshappattaargal. appōdhu elisabeth, ‘ivan peyar yōvaan’ endru sonnaal. adharku avargal, ‘un kudumbatthil yaarukkum yōvaan endra peyar illaiyē. avanudaiya appaa peyaraiyē avanukkum vai’ endru sonnaargal. aanaal sagariyaa, ‘ivan peyar yōvaan’ endru eludhi kaattinaar. andha nimishamē sagariyaavinaal pēsa mudindhadhu. andha kulandhaiyai patri yūdhēyaa muluvadhum makkal pēsikkondaargal. ‘indha kulandhai valarndha piragu eppadippatta aalaaga aavaanō?’ endru ninaitthukkondaargal.

piragu sagariyaavukku kadavuludaiya sakthi kidaitthadhu. ‘yegōvaavukku pugal sērattum. nammai kaappaatruvadharkaaga oru mītparai, oru mēsiyaavai anuppuvadhaaga aabiragaamukku avar vaakku kodutthaar. yōvaan oru thīrkkadharisiyaaga iruppaan. mēsiyaavukkaaga valiyai thayaarpadutthuvaan’ endru thīrkkadharisanam sonnaar.

elisabetthin sondhakkaara pennaana mariyaalukkum idhē pōla oru adhisayam nadandhadhu. aduttha kadhaiyil adhai patri padikkalaam.

“manushargalaal idhu mudiyaadhu, aanaal kadavulaal ellaamē seiya mudiyum.”—matthēyu 19:26