laasaruvum avarudaiya sagōdharigalaana maartthaalum mariyaalum betthaaniyaavil irundhaargal. avargal yēsuvukku romba nerukkamaana nanbargal. orunaal maartthaalum mariyaalum, ‘laasaru romba udambu mudiyaamal irukkiraan. sīkkiramaaga vaarungal’ endru yēsuvukku avasaramaaga seidhi anuppinaargal. appōdhu yēsu perēyaa maagaanatthil irundhaar. avar udanadiyaaga kilambaamal innum irandu naatkal angēyē irundhaar. piragu than sīshargalidam, ‘laasaru thūngikkondirukkiraan. naan avanai eluppa vēndum. vaarungal, betthaaniyaavukku pōgalaam’ endru sonnaar. adharku appōsthalargal, ‘laasaru thūnginaal, avanukku udambu sariyaagividumē’ endru sonnaargal. appōdhu yēsu, ‘laasaru irandhuvittaan’ endru avargalidam thelivaaga sonnaar.

yēsu betthaaniyaavukku vandhapōdhu laasaruvai adakkam seidhu naangu naatkal aagiyirundhana. maartthaalukkum mariyaalukkum aarudhal solla niraiya pēr vandhirundhaargal. yēsu vandhirukkiraar endru therindhavudan maartthaal avarai paarkka vēgamaaga pōnaal. avarai paartthadhum, “ejamaanē, nīngal ingē irundhirundhaal en sagōdharan irandhirukka maattaan” endraal. appōdhu yēsu, ‘un sagōdharan marubadiyum uyirōdu varuvaan. maartthaalē, nī idhai nambugiraayaa?’ endru kēttaar. adharku maartthaal, ‘uyirttheludhal nadakkumpōdhu avan uyirōdu varuvaan endru nambugirēn’ endraal. yēsu avalidam, “naanē uyirttheludhalum vaalvumaaga irukkirēn” endru sonnaar.

piragu maartthaal, ‘yēsu vandhirukkiraar’ endru mariyaalidam pōi sonnaal. mariyaal avarai paarkka ōdinaal. angē irundhavargalum aval pinnaal pōnaargal. aval yēsuvin kaalil vilundhu aludhaal. avalaal alugaiyai adakka mudiyavillai. mariyaal avaridam, ‘ejamaanē, nīngal ingē irundhirundhaal, engal sagōdharan irandhirukka maattaan’ endru sonnaal. aval padum vēdhanaiyai paartthu yēsuvum ala aarambitthaar. adhai paartthu, ‘ivarukku laasarumēl evvalavu paasam’ endru angē irundhavargal sonnaargal. aanaal silar, ‘yēsu ēn than nanbarai kaappaatravillai?’ endru aachariyamaaga kēttaargal. yēsu adutthu enna seidhaar?

yēsu kallaraikku pōnaar. adhan vaasal oru periya kallaal mūdappattirundhadhu. ‘andha kallai edutthu pōdungal’ endru yēsu sonnaar. adharku maartthaal, ‘avan irandhu naangu naal aagivittadhu, naarumē’ endru sonnaal. aanaalum andha kallai edutthu pōttaargal. appōdhu yēsu, ‘appaa, en jebatthai kētpadharkaaga nandri. nīngal eppōdhumē en jebatthai kētpīrgal endru enakku theriyum. aanaal, nīngaldhaan ennai anuppinīrgal  endru indha makkal purindhukolla vēndum. adharkaagatthaan ippōdhu satthamaaga jebam seigirēn’ endru sonnaar. piragu, “laasaruvē, veliyē vaa” endru satthamaaga kūppittaar. appōdhu, aachariyatthilum aachariyamaana sambavam nadandhadhu! laasaru kallaraiyai vittu veliyē vandhaar. avarudaiya udal naarilai thunigalaal sutrappattirundhadhu. yēsu angē irundhavargalidam, ‘ivanudaiya kattugalai aviltthuvidungal, ivan pōgattum’ endru sonnaar.

adhai paarttha niraiya pēr yēsuvinmēl visuvaasam vaitthaargal. aanaal, silar parisēyargalidam pōi adhai patri sonnaargal. appōdhilirundhu yēsuvaiyum laasaruvaiyum kolla parisēyargal valithēdinaargal. yēsuvin 12 appōsthalargalil oruvanaana yūdhaas iskaariyōtthu parisēyargalai ragasiyamaaga pōi paartthaan. ‘yēsu irukkum idatthai kaattinaal enakku enna tharuvīrgal?’ endru kēttaan. avanukku 30 velli kaasugal tharuvadhaaga avargal sonnaargal. andha samayatthilirundhu yēsuvai parisēyargalidam piditthu koduppadharku yūdhaas sandharppam thēdikkondirundhaan.