Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 79

yēsu seidha arpudhangal

yēsu seidha arpudhangal

kadavuludaiya arasaangatthai patriya nalla seidhiyai solvadharkaaga yēsu indha būmikku vandhaar. adhēsamayatthil, yēsu raajaavaaga varumpōdhu ennavellaam seivaar enbadhai kaatta yegōvaa virumbinaar. adhanaal, arpudhangalai seiya thannudaiya sakthiyai avarukku kodutthaar. andha sakthiyai payanpadutthi ellaa vyaadhigalaiyum avaraal gunamaakka mudindhadhu. avar engē pōnaalum, vyaadhiyaal kashtappatta makkal avaridam vandhaargal. avargal ellaaraiyum avar gunamaakkinaar. kan theriyaadhavargalaal paarkka mudindhadhu, kaadhu kētkaadhavargalaal kētka mudindhadhu, pakkavaadhatthaal baadhikkappatta aatkalaal nadakka mudindhadhu, pēi piditthirundha aatkalukku vidudhalai kidaitthadhu. avarudaiya udaiyin ōratthai thottavargalkūda gunamaanaargal. yēsu engē pōnaalum makkal avar pinnaal pōnaargal. avar thaniyaaga irukka ninaittha samayatthilkūda, thannidam vandha yaaraiyum thiruppi anuppavillai.

oru samayam, pakkavaadha nōyaali oruvanai yēsu thangiyirundha vīttukku makkal konduvandhaargal. aanaal, andha vīttil orē kūttamaaga irundhadhaal ullē nulaiya mudiyavillai. adhanaal andha vīttin kūraiyil ōttai pōttu, andha aalai kīlē irakkinaargal. yēsu avanidam, ‘elundhu nada’ endru sonnaar. avan nadandhadhai paartthu makkal aachariyappattaargal.

innoru samayam, yēsu oru graamatthukkul nulaindhapōdhu, tholunōyaaligal patthu pēr dhūratthil nindrukondu, ‘yēsuvē, udhavi seiyungal’ endru katthinaargal. andha kaalatthil, tholunōyaaligal matravargal pakkatthil varavē kūdaadhu. yēsu avargalai aalayatthukku pōga sonnaar. ēnendraal, tholunōyaaligal thaangal gunamaana piragu aalayatthukku pōga vēndum endru thiruchattam sonnadhu. pōgum valiyilēyē avargal gunamaanaargal. avargalil oruvar, thaan gunamaanadhai paartthavudan, yēsuvukku nandri sollavum kadavulai pugalavum thirumbi vandhaar. andha patthu pēril ivar mattumdhaan yēsuvukku nandri sonnaar.

oru pen 12 varushangalaaga vyaadhiyaal kashtappattaal. eppadiyaavadhu gunamaaga vēndum endru ninaitthaal. aval kūttatthukkul nulaindhu, yēsuvin pinnaal pōi avarudaiya angiyin ōratthai thottaal. udanadiyaaga aval gunamaagivittaal. appōdhu yēsu, “yaar ennai thottadhu?” endru kēttaar. andha pen bayandhupōnaal. piragu, avar munnaal vandhu unmaiyai sonnaal. yēsu avalidam, ‘magalē, nimmadhiyaaga pō’ endru aarudhalaaga sonnaar.

yavīru endra adhigaari yēsuvidam vandhu, ‘dhayavuseidhu en vīttukku vaarungal. ennudaiya kutti pen romba udambu mudiyaamal irukkiraal’ endru kenjinaar. aanaal, yēsu angē pōvadharku munbē aval irandhuvittaal. irundhaalum, yavīruvin vīttukku yēsu pōnaar. angē niraiya pēr andha kudumbatthaarudan sērndhu pulambi aludhukondirundhaargal. yēsu avargalidam, ‘alaadhīrgal, aval thūngugiraal’ endru sonnaar. piragu, andha pennin kaiyai piditthu, “sirumiyē, elundhiru!” endru sonnaar. udanē aval elundhu utkaarndhaal. saappida avalukku ēdhaavadhu kodukkumpadi yēsu avaludaiya appaa ammaavidam sonnaar. avaludaiya appaa ammaavukku eppadi irundhirukkum!

‘kadavul thannudaiya sakthiyaalum vallamaiyaalum avarai abishēgam seidhaar. kadavul avarōdu irundhadhaal avar dhēsam muluvadhum pōi nanmaigal seidhu, pisaasin kodumaikku aalaana ellaaraiyum gunappadutthinaar.’—appōsthalar 10:38