mudhanmai gurumaargal aalunarin maaligaikku yēsuvai kondupōnaargal. appōdhu pilaatthu, ‘ivan enna kutram seidhadhaaga solgirīrgal?’ endru kēttaar. adharku avargal, ‘thaan oru raajaa endru ivan solgiraan’ endraargal. appōdhu pilaatthu, “nī yūdhargaludaiya raajaavaa?” endru yēsuvidam kēttaar. adharku yēsu, “ennudaiya arasaangam indha ulagatthin paagamalla” endru sonnaar.

piragu pilaatthu, galilēyaavai aatchi seidha ērōdhuvidam yēsuvai anuppinaar. yēsuvidam ērōdhu ēdhaavadhu kutram kandupidikkiraanaa endru paarppadharkaagatthaan avanidam anuppinaar. yēsuvidam endha kutratthaiyum ērōdhuvinaal kandupidikka mudiyavillai. adhanaal avan yēsuvai marubadiyum pilaatthuvidamē anuppinaan. piragu pilaatthu makkalidam, ‘naanum sari, ērōdhuvum sari, ivanidam endha kutratthaiyum paarkkavillai. adhanaal, naan ivanai vidudhalai seigirēn’ endru sonnaar. appōdhu avargal ellaarum, ‘ivanai kollungal! ivanai kollungal!’ endru sattham pōttaargal. padaivīrargal yēsuvai saattaiyaal aditthu, avarmēl thuppinaargal, avarai aditthaargal. mulkrīdatthai avarudaiya thalaiyil vaitthaargal. piragu, ‘yūdhargalin raajaavē, vaalga!’ endru kēli seidhaargal. marubadiyum pilaatthu andha makkalidam, ‘ivan endha thappum seidhadhaaga theriyavillai’ endru sonnaar. aanaal avargal, “ivanai mara kambatthil araindhu kollungal!” endru katthinaargal. adhanaal, yēsuvai kolvadharku pilaatthu vittuvittaar.

padaivīrargal yēsuvai kolkothaa endra idatthukku kondupōnaargal. angē avarai oru kambatthil vaitthu aani aditthaargal. piragu, adhai thūkki nirutthinaargal. appōdhu yēsu, ‘appaa, ivargalai mannitthu vidungal. enna seigiraargal endrē ivargalukku theriyavillai’ endru jebam seidhaar. makkal avarai kēli seidhaargal. ‘nī kadavuludaiya magan endraal, kambatthilirundhu irangi vaa! unnai nīyē kaappaatrikkol!’ endru sonnaargal.

yēsuvukku pakkatthilirundha mara kambatthil, thongavidappattirundha kutravaaligalil oruvan, “nīngal aatchikku varumpōdhu ennai ninaitthukkollungal” endraan. appōdhu yēsu, “nī ennōdu pūnjōlaiyil iruppaai” endru satthiyam seidhaar. andru matthiyaanam, mūndru mani nēratthukku orē iruttaaga irundhadhu. andha kambatthukku pakkatthil yēsuvin ammaa mariyaalum avarudaiya sīshargal silarum nindrukondirundhaargal. mariyaalai sondha ammaa maadhiri gavanitthukkollumpadi yōvaanidam yēsu sonnaar.

kadaisiyaaga, “muditthuvittēn!” endru yēsu sonnaar. piragu, thalaiyai saaitthu irandhupōnaar. andha nodiyē, bayangaramaana nilanadukkam vandhadhu. aalayatthil, parisuttha araikkum magaa parisuttha araikkum idaiyil thongiya  ganamaana thiraichīlai irandaaga kilindhadhu. oru padai adhigaari, ‘ivar unmaiyilēyē kadavuludaiya magandhaan’ endraar.