yēsu irandha piragu, yōsēppu endra panakkaarar pilaatthuvidam pōnaar. yēsuvin udalai mara kambatthilirundhu irakki, adhai kondupōga anumadhi kēttaar. vaasanai porulgalaalum, nalla naarilai thuniyaalum yēsuvin udalai sutri katti, oru pudhiya kallaraiyil vaitthaar. kallarai vaasalil oru periya kallai vaitthu mūdinaar. mudhanmai gurumaargal pilaatthuvidam pōi, ‘yēsuvin sīshargalil silar vandhu avarudaiya udalai edutthukkondu pōi, avar thirumbavum uyirōdu vandhuvittaar endru solvaargalō endru bayamaaga irukkiradhu’ endraargal. udanē pilaatthu avargalidam, ‘kallaraikku mutthirai pōttu, kaavalukku aatkalai vaiyungal’ endru sonnaar.

mūndru naatkal kalitthu, magadhalēnaa mariyaalum vēru sila pengalum vidiyarkaalaiyil kallaraikku pōnaargal. angē andha kallai yaarō edutthu pōttirundhadhai paartthaargal. udanē, magadhalēnaa mariyaal vēga vēgamaaga pēdhuruvaiyum yōvaanaiyum paarkka pōnaal. matra pengal kallaraikkul pōnaargal. angē oru dhēvathūdhar, ‘bayappadaadhīrgal! yēsu uyirōdu eluppappattaar. galilēyaavukku pōi avarai paarkkumpadi avarudaiya sīshargalidam sollungal’ endru andha pengalidam sonnaar.

magadhalēnaa mariyaal pēdhuruvaiyum yōvaanaiyum paartthadhum, ‘yēsuvin udalai yaarō edutthukkondu pōivittaargal’ endru sonnaal. pēdhuruvum yōvaanum udanē kallaraikku ōdinaargal. adhu gaaliyaaga irundhadhai paartthadhum thangal vīttukku pōivittaargal.

mariyaal kallaraikku thirumbi pōnapōdhu, ullē irandu dhēvathūdhargalai paartthaal. udanē avargalidam, ‘en ejamaanai engē kondupōnaargal endru theriyavillai’ endru sonnaal. piragu, vēroruvarai paartthaal. avarai thōttakkaarar endru ninaitthukkondu, ‘aiyaa, avarai engē kondupōnīrgal endru sollungal’ endru kēttaal. appōdhu avar, “mariyaalē!” endru sonnaar. avar yēsudhaan endru aval purindhukondaal. udanē, “pōdhagarē!” endru solli avarai piditthukkondaal. yēsu avalidam, ‘ennai paartthadhaaga en sagōdharargalidam pōi sol’ endraar. udanē, mariyaal sīshargalidam ōdippōi thaan yēsuvai paartthadhaaga sonnaal.

andru erusalēmilirundhu emmaavu endra ūrukku irandu sīshargal pōikkondirundhaargal. valiyil oruvar avargalōdu sērndhu nadakka aarambitthaar. avargal edhai patri pēsikkondirukkiraargal endru kēttaar. adharku avargal, ‘ungalukku theriyaadhaa? mūndru naatkalukku mun, mudhanmai gurumaargal yēsuvai kolai seidhuvittaargal. aanaal ippōdhu sila  pengal avar uyirōdu irukkiraar endru solgiraargal’ endraargal. adharku avar, ‘thīrkkadharisigal sonnadhai nīngal nambavillaiyaa? kristhu irandhupōvaar. aanaal thirumba uyirōdu eluppappaduvaar endru avargal solliyirukkiraargalē!’ endru sonnaar. piragu avargalukku vasanangalai vilakki sonnaar. avargal emmaavukku vandhadhum, sīshargal avarai thangalōdu varumpadi sonnaargal. iravu saappaattinpōdhu avar rottikkaaga jebam seidhaar. appōdhudhaan avar yēsu endru therindhukondaargal. piragu avar maraindhuvittaar.

irandu sīshargalum erusalēmil appōsthalargal kūdiyirundha vīttukku vēga vēgamaaga pōi, nadandha vishayangalai sonnaargal. avargal angē irundhapōdhē, andha vīttukkul yēsu ellaarukkum mun thōndrinaar. mudhalil, avar yēsu endru appōsthalargal nambavillai. appōdhu yēsu, ‘en kaigalai paarungal. ennai thottu paarungal. kristhu irandhu, marubadiyum uyirōdu elundhiruppaar endru eludhiyirukkiradhē’ endru sonnaar.