Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 101

pavul rōmukku anuppappadugiraar

pavul rōmukku anuppappadugiraar

pavul thannudaiya mūndraavadhu prasanga payanatthai erusalēmil muditthaar. angē avar kaidhu seiyappattu, siraiyil pōdappattaar. raatthiriyil oru dharisanatthil yēsu avaridam, ‘nī rōmukku pōi angē prasanga vēlai seivaai’ endru sonnaar. pavul erusalēmilirundhu sesariyaavukku kondupōgappattaar. angē irandu varushangal siraiyil irundhaar. aalunaraana pesthu avarai visaaranai seidhapōdhu, ‘rōma arasan ennai visaarikka vēndum’ endru pavul sonnaar. appōdhu pesthu, “rōma arasanidam nī mēlmuraiyīdu seidhirukkiraai, adhanaal rōma arasanidamē nī pōgalaam” endru sonnaar. rōmukku pōgira oru kappalil pavulai ētrinaargal. lūkkaa, aristharkku aagiya irandu sagōdharargalum avarudan pōnaargal.

appōdhu kadalil bayangara puyal aditthadhu. niraiya naatkalaaga puyal aditthukkondē irundhadhaal, setthu viduvōm endru ellaarum ninaitthaargal. aanaal pavul, ‘nanbargalē, oru dhēvathūdhar en kanavil vandhaar. avar, “pavulē, bayappadaadhē. nī rōmukku pōvaai. unnōdu kappalil irukkira ellaarum batthiramaaga iruppaargal” endru sonnaar. adhanaal, dhairiyamaaga irungal! naam saaga maattōm’ endru sonnaar.

14 naatkalukku puyal aditthadhu. kadaisiyil, oru idam kannukku therindhadhu. adhu melitthaa thīvu. andha kappal manalil sikki, thundu thundaaga udaindhadhu. aanaal, kappalil irundha 276 pērum batthiramaaga karaikku pōichērndhaargal. silar nīndhi pōnaargal. matravargal kappalin udaindha paagangalai piditthukkondu karaikku pōnaargal. melitthaa thīvil irundha makkal avargalai nandraaga gavanitthukkondaargal, kulirkaaivadharkaaga neruppu mūtti udhavi seidhaargal.

mūndru maadhangalukku piragu, padaivīrargal vēroru kappalil pavulai rōmukku kūttikkondu pōnaargal. rōmukku pōnadhum avarai paarkka sagōdharargal vandhaargal. avargalai paartthapōdhu, pavulukku dhairiyam kidaitthadhu. adhanaal, yegōvaavukku nandri sonnaar. pavul oru kaidhiyaaga irundhaalum, oru vaadagai vīttil thanga avarukku anumadhi kidaitthadhu. avarai kaaval kaakka oru padaivīrar angē irundhaar. pavul irandu varushangal andha vīttil irundhaar. avarai paarkka vandha makkalidam kadavuludaiya arasaangatthai patriyum yēsuvai patriyum pēsinaar. aasiyaa mainarilum yūdhēyaavilum irundha sabaigalukku kadidhangalaiyum eludhinaar. matra dhēsangalil nalla seidhiyai solvadharku pavulai yegōvaa nandraaga payanpadutthinaar.

‘ubatthiravangal, nerukkadigal, kashtangal aagiyavatrinpōdhu naangal kaattiya sagipputthanmaiyin mūlam ellaa vidhatthilum engalai kadavuludaiya ūliyargalaaga sibaarisu seigirōm.’—2 korindhiyar 6:4, 5, 8