Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 11

visuvaasatthukku vandha sōdhanai

visuvaasatthukku vandha sōdhanai

yegōvaamēl anbu kaattuvadharkum avar koduttha vaakkugalai nambuvadharkum aabiragaam than magan īsaakkukku sollikkodutthaar. īsaakkukku kittatthatta 25 vayadhu irukkumpōdhu, aabiragaamidam romba kashtamaana oru vishayatthai yegōvaa seiya sonnaar. adhu enna theriyumaa?

‘mōriyaa dhēsatthilirukkira oru malaiyil unnudaiya orē maganai bali kodu’ endru aabiragaamidam yegōvaa sonnaar. yegōvaa ēn ippadi sonnaar endru aabiragaamukku puriyavillai. aanaalum, yegōvaa sonnapadi seidhaar.

aduttha naal kaalaiyil, aabiragaam than magan īsaakkaiyum irandu vēlaikkaarargalaiyum kūttikkondu mōriyaavukku kilambinaar. mūndru naatkalukku piragu, andha malaiyai dhūratthilirundhu avargalaal paarkka mudindhadhu. aabiragaam than vēlaikkaarargalidam, ‘nīngal ingēyē irungal. naanum īsaakkum bali kodutthuvittu varugirōm’ endru sonnaar. piragu, īsaakkidam viragugalai kodutthu avatrai thūkkikkondu vara sonnaar. avar oru katthiyai edutthukkondaar. īsaakku aabiragaamidam, ‘appaa, bali koduppadharku aadu engē?’ endru kēttaar. adharku aabiragaam, ‘maganē, yegōvaa adhai koduppaar’ endru sonnaar.

avargal andha malaikku pōna piragu, oru balipīdatthai kattinaargal. aabiragaam, īsaakkin kaigalaiyum kaalgalaiyum katti balipīdatthin mēl padukka vaitthaar.

piragu, katthiyai edutthaar. andha nimishamē yegōvaavin thūdhar paralōgatthilirundhu aabiragaamai kūppittu, ‘aabiragaamē! un maganai ondrum seidhuvidaadhē! nī kadavulmēl visuvaasam vaitthirukkiraai enbadhai ippōdhu therindhukondēn. ēnendraal, un maganai bali kodukkakkūda nī thayaaraaga irundhaai’ endru sonnaar. appōdhu aabiragaam angē oru semmariyaattai paartthaar. adhan kombugal oru pudharil sikkiyirundhana. aabiragaam udanadiyaaga īsaakkin kattugalai aviltthuvittu, andha semmariyaattai bali kodutthaar.

andha naalilirundhu, yegōvaa aabiragaamai than nanbar endru sonnaar. ēn theriyumaa? yegōvaa sonnadhaiyellaam aabiragaam seidhaar. oru vishayatthai yegōvaa ēn seiya solgiraar endru puriyaadha samayatthilkūda adhai avar seidhaar.

yegōvaa aabiragaamidam, ‘naan unnai aasīrvadhippēn. un pillaigalai, adhaavadhu un vamsatthai peruga vaippēn’ endru marubadiyum vaakku kodutthaar. aabiragaamudaiya vamsatthin mūlam nalla makkal ellaaraiyum aasīrvadhikka pōvadhaagavum vaakku kodutthaar.

“kadavul thannudaiya orē maganmēl visuvaasam vaikkira yaarum alindhupōgaamal mudivillaadha vaalvai pera vēndum enbadharkaaga avarai thandhu, indhalavukku ulagatthin mēl anbu kaattinaar.”—yōvaan 3:16