rebekkaalai kalyaanam seidhapōdhu īsaakkukku 40 vayadhu. avalmīdhu avar romba paasamaaga irundhaar. konja kaalatthukku piragu, avargalukku irattai kulandhaigal pirandhana.

periyavan peyar ēsaa. chinnavan peyar yaakkōbu. ēsaavukku veliyē sutruvadhu romba pidikkum. mirugangalai vēttaiyaaduvadhil gettikkaaran. aanaal yaakkōbukku vīttil iruppadhu romba pidikkum.

andha kaalatthil, appaa irandha piragu avarudaiya nilangalilum panatthilum oru periya pangu mūttha maganukku kidaitthadhu. adhaitthaan sotthu endru solvaargal. īsaakkin kudumbatthai porutthavarai, aabiragaamukku yegōvaa koduttha vaakkugalum avargaludaiya sotthu pōla irundhadhu. andha vaakkugalai patri ēsaa peridhaaga kavalaippadavillai. aanaal, yaakkōbu adhai romba mukkiyamaaga ninaitthaar.

orunaal ēsaa romba nēram vēttaiyaadivittu bayangara kalaippaaga vīttukku vandhaan. appōdhu yaakkōbu rusiyaana unavai samaitthukkondirundhaar. vaasanai ēsaavin mūkkai thulaitthadhu. udanē, ‘enakku pasikkiradhu, andha sivappu kūlai konjam kodu’ endru yaakkōbidam kēttaan. adharku yaakkōbu, ‘naan unakku kūl tharugirēn. aanaal, mudhalil unnudaiya sotthai tharuvadhaaga enakku satthiyam seidhu kodu’ endru kēttaar. adharku ēsaa, ‘andha sotthai vaitthu naan enna seiyappōgirēn? adhai nīyē vaitthukkol. enakku ippōdhu saappaadu kodu’ endru sonnaan. ēsaa seidhadhu sariyaa, nī enna ninaikkiraai? avan seidhadhu thavaru.  oru kinnam kūlukku aasaippattu romba mukkiyamaana ondrai ēsaa kodutthuvittaan.

īsaakkukku ippōdhu vayadhaagivittadhu. avarudaiya mūttha maganukku aasīrvaadhatthai kodukka vēndiya nēram vandhadhu. aanaal, chinna maganaana yaakkōbukku andha aasīrvaadham kidaikka rebekkaal udhavi seidhaal. vishayam therindhapōdhu ēsaavukku bayangara kōbam vandhadhu. adhanaal, thannudaiya thambiyai kolla thittam pōttaan. īsaakkum rebekkaalum yaakkōbai kaappaatra ninaitthaargal. adhanaal yaakkōbidam, ‘nī unnudaiya maamaa laabaan vīttukku pō. ēsaavin kōbam thīrumvarai nī angēyē thangiyiru’ endru sonnaargal. appaa-ammaa sonnadhai kēttu yaakkōbum than uyirai kaappaatrikkolla angē ōdippōnaar.