yōsēppu siraiyil irundhapōdhu egipthin raajaa, adhaavadhu paarvōn kanavugalai kandaan. andha kanavugalukku yaaraalum arttham solla mudiyavillai. yōsēppaal arttham solla mudiyum endru paarvōnidam avanudaiya vēlaikkaaran oruvan sonnaan. udanē, yōsēppai kūttikkondu vara paarvōn aal anuppinaan.

paarvōn avaridam, ‘en kanavugalukku unnaal arttham solla mudiyumaa?’ endru kēttaan. yōsēppu paarvōnidam, ‘ēlu varushangalukku egipthil niraiya unavu irukkum, adharku piragu ēlu varushangalukku panjam irukkum. adhanaal, butthisaaliyaana oruvarai thērndhedutthu unavai sērtthuvaiyungal. appōdhudhaan ungal makkal saappaadu illaamal kashtappada maattaargal’ endru sonnaar. adharku paarvōn, ‘naan unnaiyē thērndhedukkirēn. egipthil nīdhaan enakku aduttha padhaviyil iruppaai’ endraan. paarvōnin kanavugalukku yōsēppaal eppadi arttham solla mudindhadhu? yegōvaadhaan udhavi seidhaar.

aduttha ēlu varushangalukku yōsēppu unavai sērtthuvaitthaar. piragu, yōsēppu sonna maadhiriyē būmi muluvadhum panjam vandhadhu. unavu vaanga makkal ellaa idangalilirundhum yōsēppidam vandhaargal. avarudaiya appaa yaakkōbu egipthil unavu iruppadhaaga kēlvippattaar. adhanaal, unavu vaanga than magangalil 10 pērai anuppinaar.

yaakkōbin magangal yōsēppidam pōnaargal. yōsēppu udanadiyaaga avargalai adaiyaalam kandupiditthuvittaar. aanaal, avarudaiya annangalukku ivardhaan yōsēppu endru theriyavillai. avargal yōsēppukku munnaal mandipōttu thalaivananginaargal. yōsēppu chinna vayadhil kanda kanavu ippōdhu nijamaanadhu. than annangal munbu pōlavē irukkiraargalaa alladhu maarivittaargalaa endru yōsēppu therindhukolla ninaitthaar. adhanaal avargalidam, ‘nīngal ulavu paarkkiravargal. engal naattil endhendha idangalai thaakkalaam endru paarkka vandhirukkirīrgal’ endraar. adharku avargal, ‘illai, naangal kaanaanilirundhu vandhirukkirōm. engal appaavukku mottham 12 magangal. oru thambi irandhuvittaan,  kadaisi thambi appaavōdu irukkiraan’ endraargal. adharku yōsēppu, ‘ungal kadaisi thambiyai kūttikkondu vaarungal, appōdhudhaan ungalai nambuvēn’ endraar. adhanaal avargal vīttukku thirumbi pōnaargal.

vīttil unavu thīrndhapōdhu, yaakkōbu than magangalai marubadiyum egipthukku anuppinaar. indha dhadavai kadaisi thambi benyamīnaiyum kūttikkondu pōnaargal. than annangalai sōdhippadharkaaga, yōsēppu benyamīnin unavu paiyil oru velli kōppaiyai olitthuvaitthaar. piragu avargal adhai thirudivittadhaaga pali pōttaar. yōsēppin vēlaikkaarargal andha kōppaiyai benyamīnin paiyil kandupiditthaargal. adhai paartthapōdhu avarudaiya sagōdharargalukku bayangara adhirchiyaaga irundhadhu. benyamīnukku badhilaaga thangalukku dhandanai kodukkumpadi yōsēppidam kenjinaargal.

annangal ippōdhu maarivittaargal endru yōsēppu purindhukondaar. iniyum avaraal unmaiyai sollaamal irukka mudiyavillai. adhanaal satthamaaga aludhukondē, ‘naandhaan ungal sagōdharan yōsēppu. en appaa innum uyirōdu irukkiraaraa?’ endru kēttaar. avarudaiya sagōdharargalukku orē aachariyam. piragu yōsēppu, ‘nīngal enakku seidhadhai ninaitthu varutthappadaadhīrgal. ungalai kaappaatra kadavuldhaan ennai ingē anuppiyirukkiraar. ippōdhu udanē pōi appaavai kūttikkondu vaarungal’ endraar.

avargal indha nalla vishayatthai solli appaavai egipthukku kūttikkondu varuvadharkaaga vīttukku pōnaargal. pala varushangalukku piragu, yōsēppum avarudaiya appaavum ondrusērndhaargal.