Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 22

sengadalil nadandha arpudham

sengadalil nadandha arpudham

isravēlargal egipthilirundhu pōivittaargal endru therindhavudan, ‘ēndhaan avargalai pōga vittōmō’ endru paarvōn yōsitthaan. adhanaal, than vīrargalidam, ‘ellaa pōr radhangalaiyum thayaarpadutthungal. naam avargalai thuratthikkondu pōgalaam. avargalai pōga vittirukka kūdaadhu’ endru sonnaan. piragu, paarvōnum avanudaiya aatkalum isravēlargalai thuratthikkondu pōnaargal.

yegōvaa pagalil oru mēgatthaiyum raatthiriyil neruppaiyum payanpadutthi than makkalukku valikaattinaar. avargalai sengadalukku kūttikkondu pōnaar. adhan pakkatthil kūdaaram pōttu thangumpadi sonnaar.

paarvōnum avanudaiya padaiyum thangalai thuratthikkondu varuvadhai isravēlargal paartthaargal. kadalukkum egipthiya padaikkum idaiyil avargal maattikkondaargal. avargal mōsēyidam, ‘aiyō! naangal saaga pōgirōm. engalai ēn egipthilirundhu kūttikkondu vandhīrgal?’ endru kēttaargal. adharku mōsē, ‘bayappadaadhīrgal. yegōvaa eppadi kaappaatrugiraar endru porutthirundhu paarungal’ endraar. mōsē unmaiyilēyē yegōvaavai nambinaar, illaiyaa?

appōdhu, kūdaaratthai piritthu angirundhu kilambumpadi yegōvaa isravēlargalidam sonnaar. andru raatthiri, yegōvaa andha mēgatthai isravēlargalum egipthiyargalum idaiyil nirka vaitthaar. adhanaal, egipthiyargal pakkam iruttaagavum, isravēlargal pakkam velichamaagavum irundhadhu.

yegōvaa mōsēyidam ‘un kaiyai kadalukku nēraaga nīttu’ endru sonnaar. piragu raatthiri muluvadhum bayangaramaaga kaatru adikka vaitthaar. adhanaal, kadal irandaaga pirindhu, irandu pakkangalilum thannīr suvar pōla nindradhu. naduvil oru periya paadhai uruvaanadhu. latchakkanakkaana isravēlargal kaaindha tharaiyil nadandhu pōnaargal.

isravēlargalin pinnaal paarvōnin padai kadalukkul pōnadhu. yegōvaa paarvōnin padaiyil kulappatthai undaakkinaar. radhangalin sakkarangal kalandru pōga aarambitthana. vīrargal ellaarum, ‘naam ingirundhu pōividalaam. avargalukkaaga yegōvaa pōr seigiraar’ endru katthinaargal.

appōdhu yegōvaa mōsēyidam, ‘un kaiyai kadalukku nēraaga nīttu’ endraar. udanē, suvar pōla nindra thannīr egipthiya padaimēl paaindhadhu. paarvōnum avanudaiya aatkalum setthuppōnaargal. oruttharkūda pilaikkavillai.

aanaal, kadalukku andha pakkatthil, isravēlargal oru periya kūttamaaga kadavulai pugalndhu paadinaargal. “yegōvaavai pugalndhu paadungal. avarukku maaberum vetri kidaitthadhu. kudhiraigalaiyum kudhirai vīrargalaiyum kadalil samaadhiyaakkinaar” endru paadinaargal. ippadi paadiyapōdhu, pengal nadanam aadinaargal, kanjiraa vaasitthaargal. periya vidudhalai kidaitthadhai ninaitthu ellaarum romba sandhōshappattaargal.

“adhanaal, ‘yegōvaa enakku thunaiyaaga irukkiraar. naan bayappada maattēn, manidhanaal ennai enna seiya mudiyum?’ endru naam migavum dhairiyamaaga sollalaam.”—ebireyar 13:6