Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 16

yōbu yaar?

yōbu yaar?

ūths naattil yōbu endra oruvar irundhaar. avar yegōvaavai vananginaar. avar periya panakkaarar. avarukku periya kudumbam irundhadhu. avar ellaaridamum anbaaga irundhaar. ēlaigalukkum, kanavanai ilandha pengalukkum, appaa-ammaa illaadha pillaigalukkum udhavinaar. ivvalavu nallavaraaga vaalndhaalum, avarukku kashtam varaamal irundhadhaa?

saatthaan yōbuvai gavanitthukkondē irundhaan. adhu yōbuvukku theriyaadhu. yegōvaa saatthaanidam, ‘en ūliyan yōbuvai paartthaayaa? avanai pōla indha būmiyil yaarumē illai. avan en pēchai kēttu nadakkiraan, nalladhaiyē seigiraan’ endraar. adharku saatthaan: ‘yōbu ungal pēchai kēttu nadappadhu unmaidhaan. nīngal avanai paadhugaatthu, aasīrvadhikkirīrgal, nilangalaiyum mirugangalaiyum kodukkirīrgal. adhaiyellaam edutthu paarungal, avan ungalai vananguvadhai nirutthividuvaan’ endraan. yegōvaa saatthaanidam, ‘vēndumaanaal nī yōbuvai sōdhitthu paar. aanaal avanai kolla kūdaadhu’ endraar. yōbuvai sōdhikka yegōvaa ēn anumadhitthaar? ēnendraal, yōbu thanakku unmaiyaaga iruppaar endru avar nambinaar.

saatthaan yōbuvukku pala kashtangalai kodukka aarambitthaan. mudhalil, yōbuvin maadugalaiyum kaludhaigalaiyum thiruduvadharku sabēyargal ennum aatkalai anuppinaan. piragu, yōbuvin aadugal ellaam neruppil karugina. adutthu, kaldhēyargal yōbuvin ottagangalai thirudinaargal. avatrai paartthukkonda vēlaikkaarargalaiyum kondraargal. adhan piragu vandha kashtamdhaan bayangaramaanadhu. yōbuvin pillaigal virundhu saappidumpōdhu, vīdu idindhu vilundhu ellaarum setthuppōnaargal. idhaiyellaam avaraal thaangikkolla mudiyavillai. aanaalum, yegōvaavai vananguvadhai avar nirutthavillai.

yōbu innum kashtappada vēndum endru saatthaan ninaitthaan. adhanaal, yōbuvin udambu muluvadhum pungal vara vaitthaan. yōbu valiyil thuditthaar. ēn ippadiyellaam nadakkiradhu endru avarukku theriyaadhu. aanaalum, yegōvaavai thodarndhu vananginaar. nadandha ellaavatraiyum yegōvaa paartthaar. yōbuvai ninaitthu romba sandhōshappattaar.

adutthu, yōbuvai sōdhikka saatthaan mūndru pērai anuppinaan. avargal avaridam: ‘nī ēdhō thappu seidhuvittu adhai maraitthirukkiraai. adhanaaldhaan kadavul unnai dhandikkiraar’ endraargal. adharku yōbu, ‘naan endha thappum seiyavillai’ endraar. indha kashtangalai yegōvaa koduppadhaaga yōbu ninaitthaar. avar thanakku aniyaayam seivadhaaga sonnaar.

ivargal pēsiyadhai ellaam eligū endra ilainyar amaidhiyaaga kēttukkondirundhaar. piragu avargalidam, ‘nīngal sonnadhu ellaamē thavaru. naam ninaippadhaivida yegōvaa romba periyavar. avar yaarukkumē kettadhu seiya maattaar. avar ellaavatraiyum paartthukkondirukkiraar, kashtappadugira makkalukku udhavi seigiraar’ endraar.

kadaisiyil yegōvaa yōbuvidam pēsinaar. ‘naan vaanatthaiyum būmiyaiyum padaitthapōdhu nī engē irundhaai? naan aniyaayam seivadhaaga ēn solgiraai? ēn idhellaam nadakkiradhu endru theriyaamal nī pēsikkondirukkiraai’ endraar. yōbu than thavarai otthukkondaar. ‘naan pēsiyadhu thappudhaan. naan ungalai patri kēlvippattirukkirēn, aanaal ippōdhudhaan ungalai patri nandraaga purindhukondēn. ungalaal mudiyaadhadhu edhuvumē illai. thavaraaga pēsiyadharkaaga ennai mannitthuvidungal’ endraar.

ellaa sōdhanaigalum mudindha piragu yegōvaa yōbuvukku nalla aarōkkiyatthai kodutthaar. munbu irundhadhaivida niraiya sotthugalai kodutthaar. adhan piragu, yōbu pala varushangal sandhōshamaaga vaalndhaar. kashtamaana samayangalilum thanakku kīlppadindhadhaaldhaan yōbuvai yegōvaa aasīrvadhitthaar. enna nadandhaalum, yōbu maadhiriyē nīngalum yegōvaavai eppōdhum vananguvīrgalaa?

“yōbuvin sagipputthanmaiyai patri kēlvippattirukkirīrgal, mudivil yegōvaa avarai aasīrvadhitthadhai patriyum therindhirukkirīrgal.”—yaakkōbu 5:11