Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 33

rūtthum nagōmiyum

rūtthum nagōmiyum

isravēlil panjam vandhapōdhu, nagōmi endra isravēl pen than kanavarōdum irandu magangalōdum mōvaab dhēsatthukku pōnaal. angē avaludaiya kanavar irandhupōnaar. avaludaiya magangal mōvaabai sērndha rūth, orpaal endra pengalai kalyaanam seidhaargal. konja kaalatthukku piragu, avaludaiya magangalum irandhuvittaargal.

isravēlil ippōdhu panjam illai endru nagōmi kēlvippattaal. adhanaal, thannudaiya ūrukkē pōga mudivu seidhaal. rūtthum orpaalum avalōdu kilambinaargal. valiyil nagōmi avargalidam, ‘nīngal en magangalukku nalla manaivigalaaga irundhīrgal. enakku nalla marumagalgalaaga irundhīrgal. nīngal marubadiyum kalyaanam seidhukolla vēndum endru aasaippadugirēn. adhanaal, mōvaabil irukkira ungal vīttukku pōngal’ endraal. adharku avargal, ‘naangal ungalmēl uyiraiyē vaitthirukkirōm. ungalaivittu pōga maattōm!’ endraargal. thirumbi pōgumpadi nagōmi avargalidam sollikkondē irundhaal. kadaisiyil, orpaal pōivittaal, aanaal rūth pōgavillai. appōdhu nagōmi, ‘orpaal avaludaiya makkalidamum kadavulgalidamum thirumbi pōgiraal. nīyum avalōdu pō, unnudaiya ammaavudaiya vīttukku pō’ endru rūtthidam sonnaal. adharku rūth, ‘naan ungalaivittu pōga maattēn. ungal makkaldhaan en makkal. ungal kadavuldhaan en kadavul’ endraal. appōdhu nagōmikku eppadi irundhirukkum?

baarli aruvadai aarambitthapōdhu rūtthum nagōmiyum isravēlukku vandhusērndhaargal. orunaal, kadhirgalai porukkuvadharkaaga bōvaas enbavarin vayalukku rūth pōnaal. avar raagaabin magan. rūth mōvaabai sērndhaval endrum, nagōmiyai vittu piriyaamal avalkūdavē irukkiraal endrum bōvaas kēlvippattirundhaar. rūth edutthukkolvadharku sila kadhirgalai kūdudhalaaga vittuvidumpadi thannudaiya vēlaikkaarargalidam sonnaar.

andru saayangaalam nagōmi, ‘indru yaarudaiya vayalil vēlai seidhaai?’ endru rūtthidam kēttaal. adharku rūth, ‘bōvaas enbavarin vayalil vēlai seidhēn’ endraal. appōdhu nagōmi, ‘avar ennudaiya kanavarin sondhakkaarar. matra pengalōdu sērndhu avarudaiya vayalilēyē vēlai sei. angē unakku endha thondharavum irukkaadhu’ endru sonnaal.

aruvadai mudiyumvarai bōvaasin vayalil rūth vēlai seidhaal. rūth nandraaga vēlai seivadhaiyum romba nalla pennaaga iruppadhaiyum bōvaas gavanitthaar. andha kaalatthil, oruvar aan pillaigal illaamal irandhupōnaal, avarudaiya manaiviyai avarudaiya sondhakkaarar kalyaanam seidhukolvaar. adhanaal, rūtthai bōvaas kalyaanam seidhaar. avargalukku ōbēth endra magan pirandhaan. ōbēth, dhaavīdhu raajaavin thaatthaa. rūtthukku kulandhai pirandhapōdhu nagōmiyin nanbargal sandhōshappattaargal. avargal nagōmiyidam, ‘yegōvaa mudhalil unakku rūtthai kodutthaar. aval unnidam romba anbaaga irundhaal. ippōdhu unakku oru pēranum kidaitthuvittaan. yegōvaavukku pugal sērattum’ endru sonnaargal.

“kūdappirandhavanaivida paasamaaga ottikkollum nanbanum undu.”—nīdhimoligal 18:24