yegōvaa saamuvēlidam, ‘nī īsaayin vīttukku pō. avanudaiya magangalil oruvandhaan isravēlin aduttha raajaavaaga iruppaan’ endraar. adhanaal, īsaayin vīttukku saamuvēl pōnaar. īsaayin mudhal maganai paartthapōdhu, ‘yegōvaa ivanaitthaan thērndhedutthiruppaar’ endru ninaitthaar. aanaal, avanai thērndhedukkavillai endru yegōvaa sonnaar. adhōdu, ‘naan oruvarin thōtratthai paarppadhu illai, gunatthaitthaan paarkkirēn’ endraar.

īsaai thannudaiya matra aaru magangalaiyum saamuvēlidam kūttikkondu vandhaar. aanaal saamuvēl, ‘ivargal yaaraiyum yegōvaa thērndhedukkavillai. unakku vēru magangal yaaraavadhu irukkiraargalaa?’ endru kēttaar. adharku īsaai, ‘kadaisi paiyan irukkiraan. avan peyar dhaavīdhu. avan aadu mēikka pōyirukkiraan’ endru sonnaar. dhaavīdhu ullē vandhavudan yegōvaa saamuvēlidam, ‘ivanaitthaan thērndhedutthirukkirēn!’ endru sonnaar. appōdhu saamuvēl, dhaavīdhin thalaiyil ennei ūtri, isravēlin aduttha raajaavaaga abishēgam seidhaar.

konja kaalatthukku pin, isravēlargal pelisthiyargalōdu pōr seiya pōnaargal. pelisthiya padaiyil gōliyaath endra vīran irundhaan. avan raatchadhan maadhiri irundhaan. dhinamum vandhu isravēlargalai kindal seidhaan. ‘ennōdu sandai pōda oruvanai anuppungal. avan jeyitthaal, naangal ungalukku adimaigal. naan jeyitthaal, nīngal engalukku adimaigal’ endru katthinaan.

dhaavīdhin annangal isravēl padaiyil vīrargalaaga irundhaargal. adhanaal, avargalukku unavu edutthukkondu, isravēl vīrargalin mugaamukku dhaavīdhu vandhaan. gōliyaath sonnadhu avanudaiya  kaadhil vilundhadhu. adhanaal, ‘naan avanōdu sandai pōdugirēn’ endru sonnaan. adharku savul raajaa, ‘nī chinna paiyan. unnaal eppadi mudiyum?’ endru kēttaar. appōdhu dhaavīdhu, ‘yegōvaa enakku udhavi seivaar’ endru sonnaan.

dhaavīdhukku savul thannudaiya pōr udaiyai kodutthaar. aanaal dhaavīdhu, ‘idhai pōttukkondu ennaal sandai pōda mudiyaadhu’ endru sonnaan. piragu, thannudaiya kavanai edutthukkondu oru ōdaikku pōnaan. aindhu kūlaangarkalai thērndhedutthu, paiyil pōttaan. piragu, gōliyaatthai nōkki ōdinaan. gōliyaath avanidam, ‘podiyanē, ingē vaa! unnai kondru paravaigalukkum kaattu mirugangalukkum unavaaga pōdugirēn’ endru katthinaan. aanaal, dhaavīdhu bayappadavillai. avan gōliyaatthidam, ‘nī vaalaiyum īttiyaiyum edutthukkondu varugiraai. aanaal, naan yegōvaavin peyaril varugirēn. nī engalōdu sandai pōdavillai, kadavulōdu sandai pōdugiraai. unnudaiya vaalaiyum īttiyaiyumvida yegōvaa romba sakthiyullavar enbadhai ellaarum therindhukolvaargal. ungal ellaaraiyum thōrkadikka avar engalukku udhavi seivaar’ endru sonnaan.

dhaavīdhu oru kūlaangallai than kavanil vaitthu, vēgamaaga sulatri vīsinaan. yegōvaa udhavi seidhadhaal, adhu nēraaga gōliyaatthin netriyil padhindhadhu. avan setthuppōi kīlē vilundhaan. udanē, pelisthiyargal thappitthu ōdinaargal. dhaavīdhu maadhiri nīyum yegōvaamēl nambikkai vaitthirukkiraayaa?