Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 43

dhaavīdhu raajaa seidha thavaru

dhaavīdhu raajaa seidha thavaru

savul irandha piragu, dhaavīdhu raajaavaanaar. appōdhu avarukku 30 vayadhu. sila varushangalukku piragu, avar mōsamaana oru thavarai seidhaar. orunaal raatthiri aranmanai mottaimaadiyilirundhu oru alagaana pennai paartthaar. avaludaiya peyar bathsēbaal endrum, aval uriyaa endra pōrvīranin manaivi endrum therindhukondaar. dhaavīdhu avalai than aranmanaikku vara vaitthaar. avargal irandu pērum uravukondaargal. adhanaal, aval garppamaanaal. dhaavīdhu andha thavarai maraikka muyarchi seidhaar. pōr nadakkum idatthil uriyaavai munnaal nirka vaitthuvittu, matra ellaarum pinnaal vandhuvida vēndum endru than thalabadhiyidam sonnaar. pōril uriyaa irandha piragu, bathsēbaalai dhaavīdhu kalyaanam seidhaar.

nadandha ellaavatraiyum yegōvaa paartthaar. avar enna seidhaar? thīrkkadharisiyaana naatthaanai dhaavīdhidam anuppinaar. naatthaan dhaavīdhidam oru kadhaiyai sonnaar. ‘oru panakkaaranidam niraiya aadugal irundhana. oru ēlaiyidam orēvoru aattukkutti mattum irundhadhu. andha aattukkuttiyai avanukku romba pidikkum. andha panakkaaran andha ēlaiyidam irundha orē aattukkuttiyai edutthukkondaan’ endru sonnaar. adhai kēttadhum dhaavīdhukku bayangara kōbam vandhadhu. avar udanē, ‘andha panakkaaranai kolla vēndum!’ endru sonnaar. appōdhu naatthaan, ‘nīdhaan andha panakkaaran!’ endraar. adhai kēttadhum dhaavīdhu manam udaindhupōnaar. ‘naan yegōvaavukku virōdhamaaga thavaru seidhuvittēn’ endru otthukkondaar. indha thavaraal dhaavīdhukkum avarudaiya kudumbatthukkum niraiya kashtangal vandhana. dhaavīdhukku yegōvaa dhandanai kodutthaar. aanaal, dhaavīdhu nērmaiyaagavum manatthaalmaiyaagavum irundhadhaal avarai kollaamal vittuvittaar.

dhaavīdhu yegōvaavukku oru aalayatthai katta vēndum endru aasaippattaar. aanaal, adhai katta avarudaiya magan saalomōnai yegōvaa thērndhedutthaar. andha vēlaikku thēvaiyaana porulgalai dhaavīdhu sērtthu vaikka aarambitthaar. ‘yegōvaavin aalayam arumaiyaaga irukka vēndum. saalomōn chinna paiyanaaga irukkiraan. adhanaal aalaya vēlaikku thēvaiyaanadhai naan thayaaraaga vaitthaal, avanukku udhaviyaaga irukkum’ endraar. dhaavīdhu thannudaiya panatthai indha vēlaikkaaga dhaaraalamaaga kodutthaar. vēlai seivadharku thiramaiyaana aatkalai kandupiditthaar. thangatthaiyum velliyaiyum sērtthaar. dhēvadhaaru marangalai thīru, sīdhōn aagiya idangalilirundhu vara vaitthaar. aalayatthai kattuvadharku thēvaiyaana vivarangalai, avar irappadharku munbu saalomōnidam kodutthaar. ‘yegōvaa idhaiyellaam unakkaaga eludhi vaikka sonnaar. yegōvaa unakku udhavi seivaar. bayappadaadhē, dhairiyamaaga vēlaiyai aarambi’ endru sonnaar.

“oruvan thannudaiya kutrangalai maraikka paartthaal, avan ninaitthadhu nadakkaadhu. aanaal, kutrangalai otthukkondu thirumbavum seiyaamal iruppavan irakkam peruvaan.”—nīdhimoligal 28:13