Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 41

dhaavīdhum savulum

dhaavīdhum savulum

dhaavīdhu gōliyaatthai kondra piragu, savul raajaa thannudaiya padaikku dhaavīdhai thalaivaraakkinaar. dhaavīdhu niraiya pōrgalil jeyitthaar, adhanaal ellaarukkum avarai romba piditthuvittadhu. avar pōril jeyitthuvittu thirumbi vandhapōdhellaam, ‘savul kondradhu aayiram, dhaavīdhu kondradhu pala aayiram’ endru solli pengal aadippaadinaargal. adhanaal, dhaavīdhumēl savul poraamaippattaar, avarai kolla ninaitthaar.

dhaavīdhu nandraaga yaal vaasippaar. orunaal savulukkaaga dhaavīdhu yaal vaasittha samayatthil, avarmēl savul īttiyai erindhaar. avar sattena nagarndhuvittaar, andha ītti suvaril pōi kutthiyadhu. adhan piragu, savul niraiya dhadavai dhaavīdhai kolla muyarchi seidhaar. adhanaal, dhaavīdhu angirundhu thappitthu oru paalaivanatthil olindhukondaar.

savul 3,000 vīrargalōdu dhaavīdhai pidikka pōnaar. appōdhu savul, thanakkē theriyaamal dhaavīdhum avarudaiya aatkalum olindhirundha kugaikkul pōivittaar. ‘savulai kolla idhudhaan sariyaana samayam’ endru dhaavīdhin aatkal kisukisutthaargal. dhaavīdhu satthamillaamal savulidam pōi avarudaiya udaiyin ōratthai vetti edutthaar. adhai savul gavanikkavillai. aanaal, yegōvaa abishēgam seidha raajaavukku madhippu kodukkaamal ippadi seidhuvittōmē endru ninaitthu dhaavīdhu romba varutthappattaar. than aatkal savulai thaakka avar vidavillai. avar savulai satthamaaga kūppittu, avarai kolla vaaippu kidaitthum thaan kollavillai endru sonnaar. adharku piragaavadhu, savul than ennatthai maatrikkondaaraa?

illai. dhaavīdhai kolla marubadiyum thēdi alaindhaar. orunaal raatthiri, dhaavīdhum avarudaiya sagōdhariyin magan abisaayum savul mugaampōttirundha idatthukku medhuvaaga pōnaargal. savulukku paadhugaappaaga vandha apnērkūda thūngikkondirundhaar. abisaai dhaavīdhidam, ‘idhudhaan sariyaana samayam! naan savulai kondruvidugirēn’ endraar. dhaavīdhu avaridam, ‘savulai yegōvaa paartthukkolvaar. naam avarudaiya īttiyaiyum thannīr jaadiyaiyum edutthukkondu pōividalaam’ endraar.

savulin mugaamukku edhiril irundha oru malaimēl dhaavīdhu ērinaar. angirundhu, ‘apnērē, nīngal ēn ungal raajaavai paadhugaakkavillai? raajaavin jaadiyum īttiyum engē?’ endru satthamaaga kēttaar. adhu dhaavīdhin kural enbadhai savul purindhukondaar. savul dhaavīdhidam, ‘nī ninaitthirundhaal ennai kolai seidhirukkalaam. aanaal, appadi seiyavillai. nīdhaan isravēlin aduttha raajaa endru enakku theriyum’ endraar. piragu, savul than aranmanaikku pōivittaar. aanaal, savulin kudumbatthil irundha ellaarumē dhaavīdhai verukkavillai.

‘kūdumaanaal, ungalaal mudindhavarai ellaarōdum samaadhaanamaaga irungal. anbu kanmanigalē, . . . nīngal palikkuppali vaangaamal adhai kadavuludaiya kadum kōbatthukku vittuvidungal.’—rōmar 12:18, 19