Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 42

dhairiyamum unmaiyumulla yōnatthaan

dhairiyamum unmaiyumulla yōnatthaan

savul raajaavin mudhal magan peyar yōnatthaan. avar oru maavīrar, dhairiyasaali. avar kalugaivida vēgamaanavar, singatthaivida balamaanavar endru dhaavīdhu sonnaar. orunaal, pelisthiya vīrargal silar oru malaimēl nirpadhai yōnatthaan paartthaar. udanē, thannudaiya aayudhangalai sumakkira aalidam, ‘yegōvaa namakku oru adaiyaalatthai kodutthaal naam avargalai thaakkalaam. pelisthiyargal nammai mēlē vara solli kūppittaal naam pōi thaakkuvōm. adhudhaan yegōvaa tharugira adaiyaalam’ endru sonnaar. pelisthiyargal avargalidam, ‘mēlē vandhu sandai pōdungal’ endru katthinaargal. udanē, avargal irandu pērum malaimēl ēri pōi 20 vīrargalai thōrkaditthaargal.

yōnatthaan savulin mudhal maganaaga irundhadhaal, avardhaan aduttha raajaavaaga aagiyirukka vēndum. aanaal, yegōvaa dhaavīdhaitthaan thērndhedutthirukkiraar enbadhu yōnatthaanukku theriyum. adharkaaga avar poraamaippadavillai. yōnatthaanum dhaavīdhum nerungiya nanbargalaaga aanaargal. oruvarukku oruvar aadharavaaga irundhu, paadhugaakka vēndum endru irandu pērum satthiyam seidhukondaargal. thaan dhaavīdhin nanban enbadhai kaattuvadharkaaga yōnatthaan thannudaiya angiyaiyum, vaalaiyum, villaiyum, iduppukkachaiyaiyum dhaavīdhukku kodutthaar.

savulidamirundhu dhaavīdhu thappitthu ōdiya samayatthil, yōnatthaan dhaavīdhidam pōi, ‘dhairiyamaaga iru. yegōvaa unnaitthaan raajaavaaga thērndhedutthirukkiraar. en appaavukkukkūda adhu theriyum’ endru sonnaar. yōnatthaan maadhiri oru nalla nanban unakku vēndumaa?

than uyiraikkūda peridhaaga ninaikkaamal yōnatthaan, than nanbanukku pala dhadavai udhavi seidhaar. savul raajaa, dhaavīdhai kolla ninaippadhu yōnatthaanukku theriyum. adhanaal avar than appaavidam, ‘dhaavīdhu endha thappum seiyavillai. ēn avanai kolla ninaikkirīrgal? adhu periya paavam’ endru sonnaar. adhai kēttu savul raajaa yōnatthaanmēl romba kōbappattaar. sila varushangalukku piragu savulum yōnatthaanum oru pōril irandhupōnaargal.

yōnatthaan irandha piragu, avarudaiya magan mēvibōsētthai dhaavīdhu thēdinaar. avanai kandupiditthadhum, ‘un appaa enakku nalla nanbaraaga irundhaar. adhanaal, vaalnaal muluvadhum naan unnai nandraaga paartthukkolvēn. nī ennudaiya aranmanaiyil thangi, ennōdu sērndhu saappiduvaai’ endru sonnaar. thannudaiya nanbar yōnatthaanai dhaavīdhu marakkavē illai.

“naan ungalmēl anbu kaattiyadhupōl nīngalum oruvarmēl oruvar anbu kaatta vēndum . . . oruvan than nanbargalukkaaga uyirai kodukkira anbaivida mēlaana anbu vēru edhuvum illai.”—yōvaan 15:12, 13