Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 46

karmēl malaiyil oru sōdhanai

karmēl malaiyil oru sōdhanai

patthu kōtthira isravēl raajyatthin raajaakkalil palar kettavargalaaga irundhaargal. avargalil aagaab raajaadhaan padumōsamaanavar. avar paagaalai vanangiya oru ketta pennai kalyaanam seidhaar. aval peyar yēsabēl. avargal irandu pērum sērndhu makkal ellaaraiyum paagaalai vananga vaitthaargal. yegōvaavin thīrkkadharisigalai kolai seidhaargal. idhaiyellaam paartthu yegōvaa enna seidhaar? aagaabidam oru seidhi solla eliyaa thīrkkadharisiyai anuppinaar.

aagaab raajaa miga mōsamaaga nadandhukolvadhaal, isravēlil malai peiyaadhu endru eliyaa avaridam sonnaar. mūndru varushangalukkum mēlaaga, payirgal valaravillai, makkal pasiyil vaadinaargal. marubadiyum eliyaavai aagaabidam yegōvaa anuppinaar. aagaab raajaa eliyaavai paartthadhum, ‘thollai koduppavanē, ivvalavu kashtamum unnaaldhaan vandhadhu’ endraar. adharku eliyaa, ‘indha panjam ennaal varavillai. nīngal paagaalai vanangiyadhaaldhaan vandhadhu. unmaiyaana kadavul yaar endru paarppadharku naam oru sōdhanai seiyalaam. makkalaiyum paagaal thīrkkadharisigalaiyum karmēl malaikku vara sollungal’ endraar.

karmēl malaiyil makkal kūdivandhaargal. appōdhu eliyaa, ‘yegōvaadhaan unmai kadavul endraal, avarai vanangungal. paagaaldhaan kadavul endraal avanai vanangungal. enna seiya pōgirīrgal endru ippōdhu mudivu edungal. naan oru savaal vidugirēn. paagaal thīrkkadharisigal 450 pērum oru baliyai thayaar seidhu, thangal kadavulidam vēndikkollattum. naan oru baliyai thayaar seidhu yegōvaavidam vēndikkolvēn. neruppai anuppi badhil tharugiravardhaan unmaiyaana kadavul’ endraar. makkalum otthukkondaargal.

paagaal thīrkkadharisigal oru baliyai thayaar seidhaargal. naal muluvadhum, ‘paagaalē, badhil kodu!’ endru vēndinaargal. paagaal badhilē tharavillai. adhanaal, eliyaa avargalidam, ‘innum satthamaaga kūppidungal. avan oruvēlai thūngikkondiruppaan, yaaraavadhu avanai eluppa vēndiyirukkum’ endru kēli seidhaar. saayangaalamvarai avargal katthikkondē irundhaargal. aanaal, endha badhilum varavillai.

adutthu, eliyaa balipīdatthinmēl baliyai vaitthu, adhanmēl thannīr ūtrinaar. piragu, ‘yegōvaavē, nīngaldhaan unmaiyaana kadavul enbadhai indha makkalukku kaattungal’ endru jebam seidhaar. udanē, yegōvaa vaanatthilirundhu neruppai anuppi, andha baliyai eritthuppōttaar. appōdhu makkal, ‘yegōvaadhaan unmaiyaana kadavul!’ endru satthamaaga sonnaargal. eliyaa avargalidam, ‘paagaal thīrkkadharisigalai pidiyungal, oruvaraikkūda thappikka vidaadhīrgal!’ endraar. andraikku, paagaal thīrkkadharisigal 450 pērum kollappattaargal.

kadalmēl oru chinna mēgatthai paartthadhum eliyaa aagaabidam, ‘bayangara malai peiyappōgiradhu. ungal radhatthai thayaarpadutthi, vīttukku pōngal’ endraar. appōdhu, vaanam iruttikkondu vandhadhu, kaatru aditthadhu, bayangaramaaga malai peiya aarambitthadhu. kadaisiyil, panjatthukku mudivu vandhadhu. aagaab mudindhavarai vēgamaaga radhatthai ōttinaar. yegōvaa udhavi seidhadhaal, eliyaa andha radhatthaiyē mundhikkondu ōdinaar. eliyaavin kashtangal ellaam idhōdu mudindhuvittadhaa? aduttha paadatthil paarkkalaam.

“yegōvaa endra peyarulla nīngal oruvardhaan, indha būmi muluvadhaiyum aalugira unnadhamaana kadavul endru makkal purindhukollattum.”—sangīdham 83:18