Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

paadam 48

vidhavaiyin magan uyirōdu varugiraan

vidhavaiyin magan uyirōdu varugiraan

isravēlil panjam irundha samayatthil yegōvaa eliyaavidam, ‘saaribaath nagaratthukku pō. angē irukkira oru vidhavai unakku unavu koduppaal’ endraar. andha nagaratthin vaasalil, oru ēlai vidhavai viragu porukkuvadhai eliyaa paartthaar. kudikka konjam thannīr vēndum endru avalidam kēttaar. thannīr konduvara aval pōnapōdhu, eliyaa avalai kūppittu, ‘dhayavuseidhu konjam rottiyum konduvaarungal’ endru sonnaar. adharku andha vidhavai, ‘ungalukku kodukka ennidam rotti illai. en maganukkum enakkum samaikkira alavukku konjam maavum enneyumdhaan irukkiradhu’ endru sonnaal. appōdhu eliyaa, ‘nīngal enakku oru chinna rottiyai seidhu konduvaarungal. marubadiyum malai peiyumvarai, ungaludaiya maavum enneiyum kuraiyavē kuraiyaadhu endru yegōvaa satthiyam seidhu kodutthirukkiraar’ endraar.

adhanaal, andha vidhavai than vīttukku pōi yegōvaavin thīrkkadharisikkaaga rotti seidhaal. yegōvaa sonna maadhiriyē, panjam mudiyumvarai avalukkum avaludaiya maganukkum unavu irundhadhu. avaludaiya jaadiyil maavum enneiyum kuraiyavē illai.

adharku piragu, oru sōgamaana sambavam nadandhadhu. andha vidhavaiyin kutti paiyan romba udambu sariyillaamal pōi irandhuvittaan. aval eliyaavidam udhavi kēttu kenjinaal. eliyaa andha paiyanai aval kaiyilirundhu vaangi, avaludaiya vīttin maadiyilirundha oru araikku thūkkikkondu pōnaar. avanai kattilil padukka vaitthuvittu, ‘yegōvaavē, dhayavuseidhu indha pillaikku uyir kodungal’ endru jebam seidhaar. yegōvaa avanukku uyir kodutthaal adhu oru periya arpudhamdhaan! ēnendraal, namakku therindhavarai irandhavargal yaarumē adharkumun uyirōdu vandhadhillai. adhuvum andha vidhavaiyum avaludaiya maganum isravēlargalkūda illai.

aanaal andha paiyanukku uyir vandhadhu. avan mūchuvida aarambitthaan. eliyaa andha vidhavaiyidam, ‘paarungal! ungal magan uyirōdu irukkiraan!’ endru sonnaar. avalukku sandhōsham thaanga mudiyavillai. aval eliyaavidam, ‘nīngal unmaiyilēyē kadavuludaiya ūliyardhaan. yegōvaa solvadhaitthaan nīngal solgirīrgal endru naan therindhukondēn’ endru sonnaal.

“andankaakkaigalai paarungal; avai vidhaippadhum illai, aruvadai seivadhum illai, avatrukku sēmippu kidangum illai, kalanjiyamum illai; aanaalum, kadavul avatrukku unavu kodukkiraar. paravaigalaivida nīngal adhiga madhippullavargal, illaiyaa?”—lūkkaa 12:24