Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

aalum kuluvidamirundhu oru kadidham

aalum kuluvidamirundhu oru kadidham

kadavuludaiya arasaangatthai arivikkum anbullangalē...

nīngalum appōsthalargalil oruvaraaga oliva malaiyil nirpadhaaga karpanai seidhukollungal. ungalmun yēsu kaatchiyalikkiraar! paralōgatthukku ēri pōvadharku satrumun, “kadavuludaiya sakthi ungalmēl varumpōdhu nīngal vallamai petru, erusalēmilum yūdhēyaa muluvadhilum samaariyaavilum būmiyin ellaigal varaiyilum enakku saatchigalaaga iruppīrgal” endru solgiraar. (ap. 1:8) nīngal eppadi unarvīrgal?

indha maaberum vēlaiyai eppadi seidhu mudippadhu endru nīngal oruvēlai malaitthu nirkalaam. ‘nammaal, adhuvum konja pēraal, eppadi “būmiyin ellaigal varai” saatchi kodukka mudiyum?’ endru yōsikkalaam. yēsu irandha iravu andru avar koduttha echarikkai ungal kaadhil rīngaaramidalaam: “adimai than ejamaanaivida uyarndhavan alla. avargal ennai thunburutthiyirundhaal ungalaiyum thunburutthuvaargal; en vaartthaiyinpadi nadandhirundhaal ungal vaartthaiyinpadiyum nadappaargal. nīngal en sīshargalaaga iruppadhaaldhaan ungalukku virōdhamaaga ivatraiyellaam seivaargal. ēnendraal, ennai anuppiyavarai patri avargalukku theriyaadhu.” (yōvaa. 15:20, 21) yēsuvin indha vaartthaigalai manadhil asaipōttu kondirukkumpōdhu nīngal oruvēlai ippadi yōsikkalaam: ‘edhirppugal matrum thunburutthalgal varumpōdhu eppadi naan mulumaiyaaga saatchi kodukka mudiyum?’

indraikkum idhupōndra kēlvigal nam munnaal vandhu nirkindrana. ‘būmiyin ellaigal varaikkum,’ ‘ellaa dhēsatthaarukkum’ mulumaiyaaga saatchi kodukka vēndiya kadamai yegōvaavin saatchigalaagiya namakku irukkiradhu. (mat. 28:19, 20) indha vēlaiyai eppadi seidhu mudippadhu? adhuvum edhirppugalukku matthiyil?

mudhal nūtraandil vaalndha appōsthalargalum matra kristhavargalum yegōvaavin udhaviyōdu thangal kadamaiyai niraivētrinaargal. adhai avargal eppadi niraivētrinaargal enbadhai appōsthalar butthagatthil irukkira silirkkavaikkum padhivugal namakku padampiditthu kaattugindrana. andha padhivugalai nīngal aaraaindhu paarppadharkum svaarasiyamaana sambavangalin viruviruppai unarvadharkum ungal kaiyil irukkum indha butthagam thayaarikkappattirukkiradhu. mudhal nūtraandu sīshargalukkum namakkum niraiya otrumaigal iruppadhai paartthu viyandhupōvīrgal. nammudaiya vēlaiyil mattumalla, naam olungamaikkappattirukkum vidhatthilum otrumaigal iruppadhai nīngal kaanbīrgal. ivatrai sindhitthu paarkkumpōdhu, yegōvaa dhēvan thanadhu amaippai thodarndhu valinadatthi varugiraar enbadhil ungal nambikkai nangūram pōl urudhiyaagum.

yegōvaa ungalukku urudhunaiyaaga iruppaar enbadhilum avarudaiya sakthi ungalai thaangum enbadhilum ungal nambikkai balappada appōsthalar butthagam ungalukku udhavum endru nambugirōm. idhudhaan engal viruppamum. adhōdu, kadavuludaiya arasaangatthai patri ‘mulumaiyaaga saatchi koduppadharku,’ vaalvukkaana paadhaiyil payanam seiya matravargalukku udhavi seivadharku, urchaagam peruvīrgalaaga!—ap. 28:23; 1 thī. 4:16.

anbudan,

yegōvaavin saatchigaludaiya aalum kulu